(ΠΑΤΗΣΤΕ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΤΟ ΕΡΓΟ)
«Σημείωμα της συγγραφέως»
Όταν ο Θεός δεν υπάρχει, όλα επιτρέπονται. Αλλά, μήπως, και όταν ο Θεός υπάρχει, επίσης, όλα να επιτρέπονται;
Ο Θεός, ένα πτώμα μέσα στο σώμα του ανθρώπου, κάνει τη ψυχή του να είναι κρίμα και τη ζωή να μοιάζει με εξιλασμό. Ο ΄΄Θάνατος του Θεού΄΄ του Νίτσε έρχεται και επανέρχεται στο προσκήνιο, καθημερινά, μαζί με το φαινόμενο του ολοκληρωτισμού σε όλες τις μορφές του – ιδεολογικές, πολιτικές, κοινωνικές. Ενός ολοκληρωτικού, μαζικού πογκρόμ.
Τι είναι το «άτομο» στην εποχή μας; Έχει συνείδηση; Απολαμβάνει την ελευθερία του; Την αυτονομία του; Ή, απλώς, υποτάσσεται στους νόμους ενός πεπρωμένου, μέχρι να εξοντωθεί εν τέλει; Διαθέτει μια θέληση που να διακρίνεται από τη λογική και είναι ικανός ο σύγχρονος άνθρωπος να τη προσδιορίσει;
Αν αποσαρκώσουμε τον Θεό από τον κόσμο, τότε το Καλό θα αποτελεί έννοια που θα διαφεύγει πάντα, με μόνιμη την επωδό μιας μάταιης αντίστασης. Από την άλλη, η ενσάρκωση του Θεού στην κοινωνία των ανθρώπων οδήγησε, όπως απέδειξε η Ιστορία, στη βαρβαρότητα, τους θρησκευτικούς πολέμους, το φανατισμό, την άκρατη υποκρισία και τυπολατρία.
Έχουμε, λοιπόν, να κάνουμε με ένα στοίχημα; Να αντισταθούμε στην Ιστορία και τη Θεοκρατία; Και με ποιον τρόπο;
Τα μέλη της ΄΄Εταιρείας των πανταχού μαγεμένων της γης΄΄ έχουν το δικό τους Νόμο και σ’ αυτόν αναφέρονται. Σαν μια αρχέγονη κληρονομιά του χθες, του σήμερα, του αύριο διαφυλάττουν πιστά τον Νόμο αυτό της θυσιασμένης αγάπης.
Όταν έγραψα το μυθιστόρημα «Πογκρόμ» και μετά που το διασκεύασα σε θεατρικό έργο, αυτόν τον Νόμο της θυσίας είχα και εξακολουθώ να έχω στο μυαλό μου..
Ελένη Β. Σεμερτζίδου