ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΦΟΡΟΥΜ ΔΙΑΝΟΗΣΗΣ

Νέα ποιητική συλλογή της Ελένης Σεμερτζίδου

31 Μαρτίου 2012 // 2.804 Comments »

Για να τη διαβάσετε, κάντε “κλίκ” στον παρακάτω σύνδεσμο:

_iiiiiiii-15

Posted in ΠΟΙΗΣΗ

Μια συγκλονιστική επιστολή νέου μετανάστη από την Γερμανία

// 3.832 Comments »

To Tvxs.gr δημοσιεύει μια συγκλονιστική επιστολή που έστειλε στον
καθηγητή του Χριστόφορο Βερναρδάκη, ένας παλιός φοιτητής του, που
σήμερα, μετά τις μεταπτυχιακές του σπουδές στο Πανεπιστήμιο του Εσσεξ
στη Μεγ. Βρετανία, εργάζεται σε εργοστάσιο της Γερμανίας. Ιδού η
…ανταπόκριση του…

Γεια σου Δάσκαλε,

Με αφορμή την ιστορική εμφάνιση σου στο φύλλο των εργαζομένων της
Ελευθεροτυπίας, πήρα το θάρρος να σου στείλω αυτό το mail, εκφράζοντας
κάποιους προβληματισμούς σε συνδυασμό με μια παράθεση απόψεων και
συμπερασμάτων απο τη γερμανική κοινωνία, όπου βρίσκομαι και εργάζομαι.
Πράγματι, η απουσία μου (φυσική και μόνο) απο την εξελισσόμενη
ελληνική κοινωνία με λυπεί βαθύτατα και ιδιαίτερα η απουσία μου απο
τους δρόμους, όπου κατά τη γνώμη μου δίνεται μια τεράστια μάχη
πρωτίστως συνειδησιακή (προσπάθεια ριζοσπαστικοποίησης της κοινωνίας)
και δευτερευόντως πολιτική, αλλά οι εξελίξεις στη γερμανική κοινωνία
είναι επίσης μεγάλες και θα επεκταθώ σε αυτό στη συνέχεια.

Δεν ξέρω αν γνωρίζεις, αλλά δουλεύω σε ένα εργοστάσιο (ως ανειδίκευτος
εργάτης) στο Dachau, με ελαστικό ωράριο και συνθήκες σχεδόν τραγικές.
8,5 ώρες την ημέρα, απο τις οποίες πληρωνόμαστε τις 8 και τη Παρασκευή
6 ώρες. Πολλοί εργάζονται για 400ευρώ και ή τα υπόλοιπα τα παίρνουν
μαύρα ή απλά εργάζονται 30 ώρες το μήνα. Πολλοί εξ αυτών είναι και
Γερμανοί, άλλοι έχουν βρει αυτήν την εργασία απο Zeitfirma (είναι
εταιρίες ενοικίασης εργαζομένων όπου αν για παράδειγμα δουλεύουν με
10ευρώ την ώρα τα 2 απ’ αυτά τα παίρνει η εταιρία).

Με λίγα λόγια δεν υπάρχει καν συλλογική σύμβαση εργασίας παρά μόνο
προσωπικά συμβόλαια. Όταν αναρωτήθηκα πως γίνεται τόσα χρόνια να έχουν
παγώσει τους μισθούς και να έχουν ελαστικοποιήσει τόσο την αγορά
εργασίας σε μια συζήτηση με Γερμανό εργάτη μου είπε ότι έφταιγε η
ανεργία και τα ξεπουλημένα συνδικάτα. Το αστείο είναι πως μας έχουν
παραδώσει και μια λίστα απο πράγματα που απαγορεύεται να κάνουμε (όπως
να μη βάζουμε το χέρι μας σε κινούμενη μηχανή) αλλά ουσιαστικά
απαιτούν να κάνουμε, έχοντας υπογράψει πρώτα πως απαγορεύεται και σε
περίπτωση εργατικού ατυχήματος η εταιρία δεν φέρει καμιά ευθύνη.

Παλαιότερα, συνάδελφοι που δουλεύουν χρόνια εκεί (άνω των 20) μου
είπαν πως αυτή η δουλειά που κάνουμε τώρα είναι (Akkord Arbeit) και
πληρώνεται με 75% παραπάνω, αλλά όλα αυτά έχουν καταργηθεί, επίσης οι
υπερωρίες πληρώνονται όταν συμπληρώσεις άνω των 50 ωρών (με 38 ώρες τη
βδομάδα σταθερή εργασία). Πρώτη φορά εκλέχτηκε απο το τμήμα παραγωγής
ο επικεφαλής του συνδικάτου και γίνονται τεράστιες διαπραγματεύσεις να
ανακτήσουμε δικαιώματα που είχαμε πριν. Προσπαθώ να συμμετέχω όσο πιο
πολύ μπορώ και προς τιμήν τους λαμβάνουν υπόψιν τους μερικές μου
επισημάνσεις.

Τώρα απο πρώτη του Ιανουαρίου δεν χρειάζεται την Παρασκευή να
δουλεύουμε 2 ώρες επιπλέον χωρίς πληρωμή (!!!!) και για πρώτη φορά
πήραμε αύξηση 3%, αλλά είναι πολύ δύσκολο να πιέσουμε εντονότερα γιατί
η εθνική ανομοιογένεια του εργατικού δυναμικού είναι τεράστια και οι
φόβοι μεγάλοι. Επικεφαλής είναι Γερμανός ( απο τους λίγους με
κοινωνική συνείδηση και τα άλλα μέλη απο Γκαμπια, Σρι Λανκα και
Τουρκια). Ο εργοδότης απειλεί συνέχεια με μετακόμιση στην Τσεχία
αφήνοντας μας άνεργους ή μας ενημερώνει πως «μπαίνει μέσα», ενώ η
υπεραξία είναι απίστευτα μεγάλη. Την έχω υπολογίσει κουτσουρεμένα και
είναι η εξής: σε 8 ώρες δουλειά, οι 6 πάνε στον εργοδότη, η 0,5 στο
κράτος και η 1,5 την καρπώνεται ο εργάτης (με τα δικά του στοιχεία
κέρδους)…

Αναρωτήθηκα γιατί συμβαίνει αυτό σε μια κοινωνία ευημερούσα.
Γνωρίζοντας τα προβλήματα ένωσης της Γερμανίας και τη χρόνια ανεργία
(άνω του 9% για χρόνια) δεν δικαιολογούσαν τέτοιες εργασιακές σχέσεις
και μάλιστα σε ένα κράτος του Βιλλυ Μπραντ που ήταν πράγματι
κοινωνικό. Έτσι άρχισα να συζητώ με Γερμανούς γι’ αυτήν την ηττοπάθεια
του εργατικού κινήματος.

Ανακάλυψα ότι υπάρχει μια τρομερή απάθεια ανάμεσα στους εργαζόμενους
(κυρίως μεσαίας τάξης) και το απέδωσα στην ελλιπή ενημέρωση άλλα και
στη στροφή του SPD τελευταία χρόνια.

Δυστυχώς ανακαλύπτω πως ανάμεσα στους Γερμανούς αναπτύσσεται έντονα
μια εθνική ανάταση που υπερκαλύπτει την κοινωνική συνείδηση. Η χρόνια
προπαγάνδα της Bild, η οποία είναι η πρώτη σε πωλήσεις εφημερίδα
κυρίως επειδή είναι πιο φθηνή (!!!) έχει κάνει καλά τη δουλειά της. Η
παιδεία επίσης των Γερμανών τείνει να δημιουργεί εργατικούς υπάκουους
και αυταρχικούς πολίτες
(wer nur den lieben langen Tag, ohne Plag, ohne Arbeit verplempert,
wer das mag, der gehört nicht zu uns – όποιος σπαταλά την ωραία μέρα
χωρίς μόχθο και χωρίς δουλειά και σε όποιον αρέσει αυτό το πράγμα, ΔΕΝ
ΑΝΗΚΕΙ ΣΕ ΜΑΣ) και (wer die pfennige nicht ehrt, ist des Talers auch
nicht wert, το οποίο σημαίνει όποιος δεν τιμά τα cent, δεν είναι άξιος
για λεφτά). Τα παραπάνω είναι παιδικά τραγούδια τα οποία μαθαίνονται
στα παιδιά στο σχολείο.

Τις προάλλες είχε έρθει ένας καινούργιος απο το Θιβέτ στη δουλειά και
προϊστάμενοι τον έπιασαν να κάνει λάθος. Η τιμωρία του; Να προσπαθεί
να φτιάξει κάτι που είναι χαλασμένο και χρειάζεται μηχανικό. Το
χειρότερο είναι πως αυτοί το ήξεραν και κάθονταν στη γωνιά και
γελούσαν. Τι νόημα είχε όλο αυτό; Και έχω δει και ακούσει πολλά τέτοια
περιστατικά, διαπιστώνοντας ότι οι Γερμανοί έχουν την έννοια της
τιμωρίας μέσα τους.
Προφανώς δεν αναφέρομαι στο σύνολο και σε απόλυτο βαθμό αλλά σε
γενικές διαπιστώσεις νοοτροπίας. Ο διαρκής ύμνος της αποταμίευσης και
η παντελής έλλειψη αισθητικής (κτίρια, ρούχα, διασκέδαση) καθιστούν
μια κοινωνία βαρετή και μερικές φορές αποπνικτική, συγκριτικά με τη
βρετανική και την ελληνική. Όποια διαφήμιση και να δω αναφέρεται σε
φθήνια (billig) ή σε αποταμίευση (sparen) και αυτή είναι η φυλακή
τους…

Posted in ΑΝΑΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ

Καλημέρα!!!

26 Μαρτίου 2012 // 2.436 Comments »

...ότι λόγια και αν πείς πάνω στα νεύρα σου
 ή σ ένα καβγά επάνω..αυτά είναι και η αλήθεια....

Posted in ΓΝΩΜΙΚΑ, ΔΙΑΝΟΗΣΗ

Καλημέρα!!!

15 Μαρτίου 2012 // 71 Comments »

Το να ζητάς "συγγνωμη" δεν σημαίνει πάντα πως έχεις άδικο...
Πολλές φορές σημαίνει ότι εκτιμάς τη σχέση σου με κάποιον
άνθρωπο περισσότερο από τον εγωισμό σου! 

Posted in ΓΝΩΜΙΚΑ, ΔΙΑΝΟΗΣΗ

Το καραβάκι της ιστορίας

// 82 Comments »

Project 1821 – Β’ Μέρος

Παρά την άποψή του στο θέμα “έθνος”, ο ΣΚΑΪ μέσω του “1821” προσέφερε μια βασική εθνική υπηρεσία: σε μια περίοδο που ορισμένοι από μας νιώθουν ή προτρέπονται να νιώθουν ένοχοι για το πταίσμα, μάς βοήθησε να ερευνήσουμε αν υπάρχουν και παλιότερα εθνικά κακουργήματα, αν είναι διαχρονικά και ποιοι ευθύνονται γι’ αυτά. Ύστερα από τα αλλεπάλληλα στρώματα πλύσης εγκεφάλου των τελευταίων δεκαετιών που κόντεψαν να μας αποχαυνώσουν (αρκετοί πίστεψαν ακόμα και το Σημίτη που, μιλώντας για “ισχυρή Ελλάδα”, δανειζόταν όλο και περισσότερο), ο ΣΚΑΪ, σε περίοδο ωμού εκβιασμού, σε περίοδο άγριας τρομοκρατίας του έθνους, βάλθηκε να μας πείσει πόσο ευτυχισμένοι θα πρέπει να νιώθουμε, επειδή ανήκουμε σ’ αυτήν την Ε.Ε., στη ζώνη του Ευρώ και επειδή για πρώτη φορά το κράτος θα πάρει, εκτός από ιδιωτικά, και κρατικά δάνεια. Εννοείται, ότι κατά τον ΣΚΑΪ, κύριος αίτιος για την “πρόοδο και την ευημερία” είναι η “Δύση” και κύριος υπεύθυνος για τα δεινά είναι ο “αρνητής της”. Διευρύνθηκε λοιπόν ο εθνικός διάλογος σε μια περίοδο, όπου το επίθετο “εθνικός” ακούγεται από κυβερνητικά χείλη μόνον όταν πρέπει οι πολίτες να καταβάλουν φόρους, δηλαδή “κρατικά χαράτσια”. Σε μια περίοδο που η υποδούλωση των εθνών είναι επί θύραις (αφού η υποδούλωση των κρατών έχει συντελεστεί προ πολλού) ξαναφούντωσε η συζήτηση για το τι είναι “έθνος”, μια συζήτηση που την προκαλούν όσοι συνηγορούν στην ομογενοποίηση των εθνών.

Στις 22 Φεβρουαρίου 1821, ο πρωτότοκος γιος του Κωνσταντίνου Υψηλάντη “πέρασε τον Προύθο” (αυτή είναι η κλασική έκφραση με την οποία η κοινή ιστορία σηματοδοτεί ασαφώς την έναρξη της Επανάστασης). Στις 24 Φεβρουαρίου εξέδωσε προκηρύξεις. Η γνωστότερη, “Μάχου υπέρ Πίστεως και Πατρίδος” έχει επισκιάσει τις υπόλοιπες (δυο απ’ αυτές εδώ). Θα παρηγοριόταν, ίσως, σήμερα ο Αλέξανδρος Υψηλάντης αν έβλεπε ότι η μετερνίχεια φυλάκισή του, οι προδοσίες που κατήγγειλε λίγο πριν συλληφθεί και η αδυναμία του να μιλήσει γι’ αυτά που έζησε, ήταν, βέβαια, οι χειρότερες εμπειρίες του, αλλά όχι ο χειρότερος εφιάλτης του. 190 χρόνια μετά, ο ΣΚΑΪ -στο πλαίσιο της ταύτισης των εθνών με τα κράτη, στο πλαίσιο της διάλυσης των υπαρχόντων πολιτισμών- επικροτεί και επαυξάνει: ο Αλέξανδρος ηγήθηκε μιας “άλλης στρατιωτικής εξέγερσης, περίπου την ίδια περίοδο με την Επανάσταση στην Πελοπόννησο”. Ηγήθηκε, δηλαδή, της “άλλης”, της “παράλληλης” προς την “επίσημη” Επανάσταση: την Επανάσταση της Πελοποννήσου, δηλαδή την επανάσταση της νεωτερικότητας, του αποκατακερματισμού, των χρηματικών δανείων, δηλαδή του δάνειου πολιτισμού και της κρατικής εξάρτησης. Ο ΣΚΑΪ εστίασε ιδιαίτερα στη συμβολική “Αγία Λαύρα”. Την κατέγραψε ως μύθο ουσίας, θέλοντας να κλονίσει τον ελλιπώς ενημερωμένο. Θέλησε να πείσει ότι το κράτος είχε λόγο να τον τρέφει επί 190 χρόνια με αναγκαία ψεύδη, που σήμερα είναι περιττά και επιζήμια, όπως “αποδεικνύει” η επιστημονική έρευνα. Αφού όμως αυτά δεν συνέβησαν, αφού η “Λαύρα” απλώς αποτελούσε την αναγκαία διδακτική συμπύκνωση και η απουσία της σε τίποτα δεν μεταβάλλει την ιστορία της Επανάστασης σε σχέση με την Εκκλησία, προκύπτει το ερώτημα, τι πρεμούρα είχε ο ΣΚΑΪ, να μας “διαφωτίσει” καλά και ντε, να μας “λυτρώσει” από τον εθνικό “μύθο”, σε περίοδο μετάβασής μας από την κρατική εξάρτηση στην εθνική εξαφάνιση. Μια πρώτη ένδειξη μπορεί να έχει ο ανυποψίαστος θεατής, όταν παρατηρήσει ότι τον 190χρονο μύθο μιας Επανάστασης με στόχο την Αθήνα, ο ΣΚΑΪ έκανε ό,τι ήταν δυνατόν για να τον ενισχύσει. Θέλησε δηλαδή να μας πείσει ότι οι επαναστατημένοι (ή κάποιοι “μεγάλοι οραματιστές”, τουλάχιστον) επεδίωξαν ένα κράτος δυτικού τύπου (μοντέρνο, σύγχρονο, προοδευτικό το βάφτισαν…), που θα βασιζόταν στον αρχαίο ελληνικό πολιτισμό. Στο πλαίσιο αυτό εξαφανίστηκε και η προετοιμασία της Επανάστασης στη Ρούμελη, ο ρόλος των Επτανήσων (λίγα στοιχεία εδώ κι εδώ), εξαφανίστηκαν πολλά, πάρα πολλά… και φυσικά, άλλα εμφανίστηκαν και τονίστηκαν στη θέση τους. Γι’ αυτό και η επιμονή του ΣΚΑΪ στον προσδιορισμό “Εθνική Επανάσταση”, που έκανε προς στιγμή τους αριστερούς (πανεπιστημιακούς και μη) να δυσανασχετήσουν. Πολλά τα καρπούζια στη μασχάλη του ΣΚΑΪ και το πιο σημαντικό (Έθνος=Κράτος) έπεσε απ’ τον τηλεοπτικό τίτλο, δημιουργώντας πρόσκαιρη σύγχυση, ακόμα και στο Πανεπιστήμιο. Λέγοντας “Εθνική Επανάσταση” ο ΣΚΑΪ εννοούσε “Κοσμική Επανάσταση”. Αυτή ήταν η περίφημη “Γέννηση ενός Έθνους”. Εφόσον λοιπόν οι χρηματοδότες του ΣΚΑΪ προφανώς πρόσκεινται στην ήδη συντελούμενη “Φεντεραλιστική, Αυτοκρατορική, Διεθνική Επανάσταση”, δηλαδή την “Επανάσταση” του παγκοσμιοποιημένου αεθνικού κεφαλαίου, μόνο την περίπτωση να ήταν η Επανάσταση του 1821 μια “Πολιτισμική-Πολυεθνική Επανάσταση” δεν θα εξέταζαν οι ιστορικοί του ΣΚΑΪ, αφού τότε θα έπρεπε να προσδιοριστεί ποιος πολιτισμός επαναστατούσε.

Συνεπώς, ο ΣΚΑΪ εμφανίστηκε σε πλήρη διαφωνία με τη ρήση του Κωνσταντίνου προς το γιο του Αλέξανδρο: “Υιέ μου, μη λησμονήσης ποτέ, ότι οι Έλληνες μόνον εις εαυτούς τους πρέπει να στηρίζωνται, όπως γίνωσιν ελεύθεροι”. Δικαίωμά του. Όπως, δικαίωμά του να συμφωνεί πλήρως με τον Βρετανό ΥπΕξ, λόρδο του Castlereagh, που επιθυμούσε να καταστήσει τους Έλληνες ένα “ξεπεσμένο, άψυχο έθνος”, συνεπώς, πλήρως “ακίνδυνο”. Η λιγότερο γνωστή αυτή δήλωση -σε σχέση με την αντίστοιχη, πολύ μεταγενέστερη του Kissinger- παρουσιάζει ενδιαφέρον, αφού επαληθεύεται ως πολιτική της βρετανοκρατίας (1833-1945) και της αμερικανοκρατίας (1945-2008). Ένα έθνος χάνει την ψυχή του και ξεπέφτει, όταν διαλύεται το ηθικό του πλαίσιο αναφοράς (έθνος > ήθος). Εκεί στόχευσε και ο διάδοχος του Castlereagh, ο George Canning, εκεί στόχευσε όλη η αποικιοκρατική πολιτική (τεράστιο το know-how από την Ινδία), εκεί στόχευσε και η πολιτική των δανείων (είχε ήδη εφαρμοστεί στη Ν. Αμερική) που δέσμευσε τη χώρα με τον δανεισμό του 1824-25, έναν δανεισμό που (με την κατάλληλη πολιτική υποβοήθηση) οδήγησε σε μια ατέλειωτη αλυσίδα εθνικών δανείων. Εκεί στόχευσε και ο ΣΚΑΪ, παρουσιάζοντας την Επανάσταση του 1821, όχι απλώς στερούμενη αυτοθυσίας και ιδανικών, αλλά ως μουσουλμανική εθνοκάθαρση, στηριγμένη στο θρησκευτικό φανατισμό! Δηλαδή, η θρησκευτική ηγεσία κρίθηκε ένοχη ως “απούσα” και ο μέσος-κατώτερος κλήρος κρίθηκε ένοχος ως “παρών-μακελάρης”. Ταυτόχρονα, στο πλαίσιο εξύμνησης του δυτικού παράγοντα, εμφανίστηκε και η ελληνική σημαία στα χέρια ενός φιλέλληνα αξιωματικού που πέφτει ένδοξα στη μάχη του Πέτα. Τίποτα ιδιαίτερο μέχρι εδώ. Το ξεχωριστό συνίσταται στο ότι δύο μόνο μάχες αναφέρθηκαν και αναπαραστάθηκαν οπτικά: το Πέτα και τα Δερβενάκια. Και φυσικά, κανένας ντόπιος επαναστάτης δεν κρατούσε σημαία στις δυο μοναδικές μάχες. Ούτε καν τη σημαία της Επιδαύρου. Κάπως έτσι χτίζεται η νέα Ιστορία ενός νέου Έθνους, που επιδιώκεται -σε πρώτη φάση- να ταυτιστεί πλήρως με το κράτος. Το θέμα που ανακύπτει δεν είναι απλώς η παραβίαση του Συντάγματος, ως προς το ρόλο της παιδείας. Δεν τίθεται μόνο θέμα καλλιέργειας της ηττοπάθειας και εμπέδωσης της υποταγής στον Έλληνα. Τίθεται ένα ευρύτερο θέμα: να καταρρακωθεί το ανθρώπινο ήθος, να καταστεί ο πολίτης λειτουργικώς αναλφάβητος και ως άψυχος διεθνοραγιάς πλέον, να συναινεί στον αυτοεξευτελισμό και στην εξαθλίωσή του. Τίθεται, ή μάλλον έχει ήδη τεθεί, και τώρα εμπεδώνεται η νέα ηθική όλων των “νόμιμων” πράξεων κάποιας Goldman Sachs, κάποιων κυβερνήσεων, κάποιων “διαιτητών”, όπως οι Moody’s-Fitch-S&P και ο ΟΗΕ, κάποιων ΜΚΟ, κάποιων πρέσβεων καλής θελήσεως… Νόμιμη διαδικασία, άρα και ηθική, είναι π.χ. το CDS, δηλαδή το ποντάρισμα πάνω στην ανθρώπινη εξαθλίωση, που συχνά οδηγεί στο θάνατο. Είπαμε, δικαίωμα του ΣΚΑΪ η πολιτική άποψη, ακόμα και η πιο απάνθρωπη (τι σόι κοινωνία “ανεκτικότητας” είμαστε). Όμως, η οικειοποίηση του Πανεπιστημίου και η συνειδητή κακοποίηση της επιστήμης, όχι μόνον δεν είναι δικαίωμα, αλλά συνιστά βαρύ παράπτωμα έναντι της ακαδημαϊκής κοινότητας και κακουργηματική ασέλγεια έναντι της κοινωνίας, ακόμα και στην κοινωνία της “ανεκτικότητας”.

Το “1821” του ΣΚΑΪ, ως μνημείο ελλείψεων-αντιφάσεων-επιστημονικής κακοποίησης, μάς βοήθησε τελικά να επανεξετάσουμε το όραμα των Υψηλαντών, που αποτελούσε το κόκκινο πανί για την ευρωπαϊκή πολιτική του 18ου-19ου αιώνα· και την αποικιοκρατική (παγκοσμιοποιητική) και την σταθεροποιητική – κεντροευρωπαϊκή. Ένα καίριο σημείο είναι τούτο: αν υπήρχαν δυο απόψεις για τον ελληνικό πολιτισμό, αυτές που συγκρούστηκαν κατά την Επανάσταση, τότε ποιος οργάνωσε και ξεκίνησε την Επανάσταση; Η μια άποψη; Η άλλη; Και οι δυο μαζί; Σ’ αυτό το ζήτημα ουσίας, ο -ευαίσθητος στην κατάρριψη των μύθων- ΣΚΑΪ προτίμησε την πλάγια μέθοδο. Προτίμησε να πει έμμεσα ότι τη δημιούργησε η “εκσυγχρονιστική” πτέρυγα, δηλαδή το κοσμικό έθνος, που γεννήθηκε 10-20 χρόνια πριν την Επανάσταση στο θεωρείο της πεφωτισμένης γκιλοτίνας! Γιατί όμως να μιλήσει πλάγια και δειλά (άλλαξε και τον υπότιτλο της τηλεοπτικής σειράς στο παρά πέντε), αν μπορούσε να αποδείξει ότι η Επανάσταση ήταν έργο των “εκσυγχρονιστών”; Από μετριοπάθεια μήπως; Επιβεβαιώνεται κάτι τέτοιο στην όλη του προσέγγιση; Γιατί να καταφερθεί με πολλαπλά ψευδή στοιχεία εναντίον της Εκκλησίας; Αν όντως η Αγ. Λαύρα ήταν ουσιαστικά ανύπαρκτη, ας μας υποδείξουν οι ιστορικοί του ΣΚΑΪ τα σημεία όπου υψώθηκαν τα κοσμικά λάβαρα, τα πρόσωπα που τα ύψωσαν και τις προεργασίες μέσω των οποίων οδηγηθήκαμε στο 1821. Τελικά, ήταν ψέματα αυτά που μάθαμε παλιά στο δημοτικό ή, στα όποια παγιωμένα ψέματα (από την αντίπερα της “Λαύρας” πλευρά), έγινε απόπειρα να προστεθούν κι άλλα, πολύ χοντρύτερα; Αρκεί να παρακολουθήσει κάποιος την παρουσίαση των Κλεφταρματολών και του Πατριαρχικού ρόλου, για να σχηματίσει μια πρώτη εντύπωση. Αρκεί να δει πώς πρόβαλε το “άνομο” 1821 στο σήμερα. Γιατί, εκεί που βγάζει κάποιος το καπέλο στο ΣΚΑΪ, είναι η ειλικρινής παραδοχή του λόγου για τον οποίο έφτιαξε το “1821”.

Οι αντιφάσεις και οι αυτοαναιρέσεις στην παρουσίαση του ΣΚΑΪ ήταν τόσο πολλές, ώστε να καταρρέει άμεσα η αιτιολογία του “πολύπλευρου επιστημονικού λόγου” (που κι αν ακόμα ήταν πρόθεση και γινόταν ισομερώς, θα μετέτρεπε την ιστορία σε στατιστική). Η απαρίθμηση όλων των αντιφάσεων θα έφτιαχνε ένα γιγαντιαίο, επιστημονικό -πλην βαρετό- έργο. Να πούμε δυο λόγια για ένα σημείο που ξεχωρίζει: το “συνταγματικό”. Το μέγα επιχείρημα απόδειξης της “προοδευτικής” μαυροκορδατικής πολιτικής κατά το 1821, που έρχεται να υποστηρίξει το πολιτικό “σήμερα”. Η μαυροκορδάτεια συνταγή μεταφερμένη στο σήμερα, με την ευθεία -ενίοτε- απειλή για την αυστηρή εφαρμογή της “νομιμότητας” συμπλέει με την τύφλωση και κώφωση που δείχνουν οι πολιτικοί (ιστορικοί) του ΣΚΑΪ στη δυσαρμονία της κυβέρνησης των δανείων με τη λαϊκή βάση. Τι “δεν είδε” ο ΣΚΑΪ; Μα, αυτό που και ο ίδιος έκανε: απειλές των δανειστών προς τους δανειζομένους, απειλές και τρόμος από τους εντόπιους κυβερνώντες με ένα και μόνο επιχείρημα: “στην αντίθετη περίπτωση, το χάος”. Κι αν στο σήμερα υπονοείται ή δειλά λέγεται “ο λαός δεν γνωρίζει, ο λαός παρασύρεται από τους λαϊκιστές των εύκολων συνθημάτων”, τότε εμφανίζεται μια ακόμα μεγαλύτερη αντίφαση: η ιστορική συκοφάντηση και η καταδίκη της καποδιστριακής διακυβέρνησης, επειδή συνειδητά παρέκαμψε το μαυροκορδάτειο σύνταγμα (η καταδίκη αυτή έχει σήμερα επανασυσκευαστεί από την ίδια “προοδευτική” ιστορική γραμμή ως αόριστη αποδοχή, με καταγραφή “σοβαρών επιφυλάξεων”). Και την αντίφαση αυτή συνοδεύει η κατάρρευση εκείνου του “συντάγματος”, του οποίου η προσχηματικότητα αποκαλύπτεται, ακόμα και μόνο από τα εξωτερικά, κοινά στοιχεία, μεταξύ της ανέγερσης του 1822 και της κατεδάφισης του 2012: το “σύνταγμα” αυτό συνδέεται με τα δάνεια, εμφανίζεται και εξαφανίζεται με τη διαδικασία του “κατεπείγοντος”.

Το ότι ο Θ. Βερέμης είναι υπέρμαχος της πολιτικής των δανείων και του ευρώ – βρόγχου είναι γνωστό. Το ότι μιλά υπέρ αυτών με το γνωστό επιχείρημα “δεν υπάρχει καλύτερη λύση”, επίσης. Είναι αυτός ο πάγιος, δογματικός λόγος που προσπαθεί με ελλιπή ή ψευδή στοιχεία να τεκμηριώσει την “αδύναμη Ελλάδα” από το 1821 (το 22 ο Κολοκοτρώνης “απέτυχε”, δυστυχώς, να φέρει τη δυτική βοήθεια, κάτι όμως που “κατάφερε” το 27 ο Καραϊσκάκης). Το ότι οι “πονηροί-τεμπέληδες Έλληνες” (όλοι μαζί) ξεγέλασαν την Κομισιόν, καλώντας τη Goldman Sachs να κρύψει το χρέος μέσω swap, το ότι ξεγελούσαν στη συνέχεια επί χρόνια την ανυποψίαστη Γιούροστατ, παραποιώντας κάθε χρόνο τα στοιχεία του προϋπολογισμού είναι κάτι αληθινό και σοβαρό· τόσο, όσο και η ευθύνη του Μπακόλα για την ήττα στη μάχη του Πέτα. Το ότι ο Θ. Βερέμης εντοπίζει και αναλύει την ατομική ευθύνη του πολίτη, όχι όμως του πολιτικού, που πρώτα φτιάχνει το νόμο-προσωπική ασπίδα και ύστερα δικαιολογείται ότι “δεν γνώριζε την οικονομική κατάσταση, αλλά πάντως, φταίνε οι προηγούμενοι” είναι θράσος ή σουρεαλισμός; Το ότι ο Θ. Βερέμης εντοπίζει το σύμπτωμα “δεν μαθαίνουν Ιστορία οι μαθητές του ελληνικού σχολείου”, αδυνατώντας όμως να εντοπίσει την ευθύνη, ενώ και Πανεπιστημιακός υπήρξε και πρόεδρος του Εθνικού (!) Συμβουλίου Παιδείας, τι συνιστά; Θράσος; Σουρεαλισμό; Τι είδους πολιτική επιστήμη είναι αυτή, που χαρακτηρίζει ως “δημοκρατία” την ολιγαρχική, υποκριτική, ρουσφετοκρατική, δυναστική κομματοκρατία και αποδίδει ατομικές ευθύνες στους πολίτες που ανταλλάσσουν την ψήφο τους με διορισμό, αλλά όχι στους πολιτικούς που μεταφέρουν βαλίτσες κομματικού/ατομικού χρήματος και διατηρούν ένα καθεστώς υποτέλειας;

Και ο “συνταγματικός” σουρεαλισμός: οι σημερινοί πολιτικοί μιλούν υπέρ του μονόδρομου “δανεισμός – ευρωζώνη” προειδοποιώντας “αν χρεοκοπήσουμε, θα υποστούμε τεράστια δεινά” (ενδιαφέρονται δηλαδή για μας, αφού οι Ελβετικές & Κεϊμάνιες κασέλες αναμένουν πάντα τον επιθεωρητή Κλουζώ). Όταν οι πολιτικοί λένε ότι φτάσαμε ως κράτος στο “μη παρέκει”, ανεξάρτητα από το πόσο αυτό αληθεύει ως δυνατότητα δανεισμού, ομολογούν ταυτόχρονα την αποτυχία του κληρονομικού πολιτικού μας συστήματος, δηλαδή των γονιών τους, των συγγενών τους, ακόμα και των ιδίων (Υφυπουργός Πολιτισμού, Υπουργός Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων, Υπουργός Εξωτερικών ο Γ.Α.Π. στο διάστημα 1985-2004). Ταυτόχρονα, όχι απλώς δεν παραιτούνται, όχι μόνο δεν ζητούν ταπεινά συγγνώμη, αλλά μεθοδεύουν, εκβιάζουν, απαιτούν να συνεχίσουν να αποφασίζουν οι ίδιοι και προς την ίδια κατεύθυνση! [Η αποδοχή αυτής της παράκρουσης από τους πολίτες θα αποδείξει σε μεγάλο βαθμό το πόσο πέτυχε η διάλυση της παιδείας από το 1980. Πόσο πέτυχε η διάλυση της συλλογικής συνείδησης και η υποκατάσταση του άγραφου, ηθικού πλαισίου από τον πολιτικό νόμο, κάτι που μας ώθησε προς τον ατομισμό]. Την ίδια στιγμή, η λαϊκή δυσαρμονία αποσιωπάται, δηλαδή ο πολίτης υποχρεώνεται σε “σωτηρία”, η έκφραση διαφορετικής άποψης βαφτίζεται “λαϊκισμός” και δεν λαμβάνεται υπόψη, ο ΠτΔ σφυρίζει -κατά το Σύνταγμα, πάντα- αδιάφορα, οι βουλευτές το παραδέχονται πλέον και δημόσια ότι εκβιάζονται και ότι δεν γνωρίζουν τι ψηφίζουν, άρα η Βουλή χάνει τελείως το λόγο ύπαρξής της, η -κατά Μοντεσκιέ- ανεξάρτητη δικαιοσύνη σιωπά μπροστά στην μαζική καταπάτηση των θεσμών και τα ΜΜΕ εξακολουθούν να περιγράφουν μια άλλη χώρα (σιωπούν, χαζογελούν, μαγειρεύουν, προπαγανδίζουν, τρομοκρατούν και αναφέρουν την κομματική πειθαρχία ως να προβλέπεται κι αυτή στο άρθρο 60 του Συντάγματος). Για το καλό μας! Αυτά τα ωραία συμβαίνουν στη χώρα, μετά από 190 χρόνια πιστής εφαρμογής της δυτικής θεσμικότητας. Ή όχι; Εκτός κι αν ο Γ.Α.Π. παραιτήθηκε αυτοβούλως, εκτός κι αν νόμος και ήθος δίνουν το δικαίωμα να εκλέγεσαι με το Α πρόγραμμα και να εφαρμόζεις το αντίθετο Β, λέγοντας -όπως στο δημοτικό σχολείο- “δεν κατάλαβα, δεν ήξερα, νόμιζα, ένα παιδί μου είπε”.

Πού βρίσκονται οι ευθύνες σύμφωνα με αυτή τη “συνταγματική” λογική; μα…, στους πολίτες, που δεν πλήρωσαν φόρους ή ζήτησαν ρουσφέτι και όχι σε όσους πολιτικούς παρείχαν ρουσφέτια, παρακίνησαν προς τη διαφθορά, αδιαφόρησαν για τη φοροδιαφυγή, συρρίκνωσαν με κάθε τρόπο την εθνική οικονομία, συνήργησαν στην καταλήστευση των ασφαλιστικών ταμείων, συνήργησαν στην καταλήστευση του μικροεπενδυτή μέσω του χρηματιστηρίου, πήραν μίζες από τις κρατικές προμήθειες, εκχώρησαν παθητικά ή ενεργητικά τον εθνικό πλούτο, κορόιδεψαν, δίχασαν και κατασυκοφάντησαν τους πολίτες, πήραν δάνεια και τα ξόδεψαν στο κομματικό κράτος… Αλλά κι αυτά μοιάζουν με επί μέρους πλημμελήματα μπροστά στον υπέρτατο, διαγραφόμενο κεντρικό στόχο: όπως το κράτος (κάποτε), έτσι και το έθνος (σήμερα) πρέπει να υποταχθεί στις “αγορές”. Τουτέστιν, ΔΙΑΡΘΡΩΤΙΚΕΣ ΑΛΛΑΓΕΣ = ιδιωτικά μονοπώλια βασικών πόρων και υπηρεσιών, ΕΚΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟΣ / ΚΡΑΤΟΣ ΔΙΚΑΙΟΥ = εγκαθίδρυση της ατομιστικής κοινωνίας, επιβολή της ηθικής της τοκογλυφίας, δυναστικό κράτος, ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΗ = όχι συγκεντρώσεις (όχι στο κάπνισμα, 23% στο σουβλάκι), ναι στην κάνναβη στο μπαλκόνι, ηλεκτρικό ρεύμα μόνο μετά την πληρωμή φόρων. Διερευνώντας το 1821, κυρίως όμως το πλαίσιο του διαφωτισμού μέσα στο οποίο λειτούργησε, μπορούμε να δούμε αν η σημερινή τρομοκρατία του εντόπιου κοινοβουλευτικού φασισμού έχει τις ιστορικές της καταβολές στην τρομοκρατία της Επανάστασης των ιακωβίνων, των γκουλαγκ της Επανάστασης των μπολσεβίκων και στη θηριωδία του ναζισμού. Αν, δηλαδή, η πλήρης διαστρέβλωση της Ιστορίας χρησιμοποιήθηκε και παλιότερα, αν κατάφερε η Ιστορία, όχι απλώς να υπερτονίσει και να υποβαθμίσει κατά βούληση, αλλά να βαφτίσει το άσπρο – μαύρο και αντίθετα.

Γιατί τόση σύνδεση της Επανάστασης με το σήμερα; α) γιατί οι συνθήκες και το διακύβευμα σε Ελλάδα, Ευρώπη, πλανήτη δεν μεταβλήθηκαν από τον 18ο αιώνα β) γιατί τη σύνδεση άλλοι την ξεκίνησαν και μάλιστα με ντουντούκες (καλό, τελικά, για μας).

Αλήθεια, μια που είδαμε τον κεντρικό ιστορικό του “1821”, εκτός από το να διαπιστώνει τη διαχρονική ευθύνη των δημοσίων υπαλλήλων, να διαρρηγνύει και τα ιμάτιά του σχετικά με την (αντίστοιχη της “ανομίας” των κλεφταρματολών) σημερινή “ανομία” των πολιτών, οφείλουμε να αναρωτηθούμε: αν συγκρίνουμε τα σημερινά δημόσια και ιδιωτικά διόδια με τους δερβενατζήδες επί Αλή Πασά και συγκρίνουμε την κάθε περίπτωση σε σχέση με το πολιτικό πλαίσιο στο οποίο ανήκει, τι συμπέρασμα βγάζουμε για την κατάχρηση εξουσίας επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και επί Αστικής Κοινοβουλευτικής “Δημοκρατίας”; Τι συμπέρασμα βγάζουμε για την εξέλιξη των δικαιωμάτων του πολίτη δύο και πλέον αιώνες μετά την Παρισινή διακήρυξη των δικαιωμάτων; Θα πει κάποιος: τώρα χάλασε η συνταγή. Μέχρι χθες, ούτε σύγκριση. Αν το δούμε στενά και απομονωμένα, ίσως, όμως η απλή λογική λέει ότι τα διόδια ήταν ένα τρανταχτό μεν, παράδειγμα δε, του βαρέως φορολογούμενου πολίτη, με χαμηλότατη έως ανύπαρκτη ανταποδοτικότητα των φόρων, που εισπράττονται και χρησιμεύουν μόνο στην αποπληρωμή των τοκογλυφικών, αντιπαραγωγικών στην πράξη, δανείων. Αν δούμε όμως ότι το παλιό καθεστώς λέγεται “δεσποτισμός” και το άλλο παίρνει τη θέση του ως “λιμπερτέ, εγκαλιτέ, φρατερνιτέ” (και ως πρόδρομος του μαρξισμού), δηλαδή ως πολίτευμα ριζικής ανατροπής των αδικιών και απονομής κοινωνικής δικαιοσύνης, αν δούμε το βαθμό της υποκρισίας του νεότερου συστήματος διακυβέρνησης, που βαφτίστηκε “φως” και “πολιτισμός”, τότε, πώς αξιοποιούμε τα συμπεράσματα που θα προκύψουν στην προκρούστεια ιστορία του 1821 (και την ΣΚΑΪ-εκδοχή και την παλαιότερη); Μήπως η απάτη της μαυροκορδάτειας “προόδου” είναι απολύτως αντίστοιχη με την ρήση “λεφτά υπάρχουν”; Μήπως η “δυτική σωτηρία” του 1827 είναι αντίστοιχη με αυτήν που αναγγέλθηκε το 2010 στο Καστελλόριζο; Μήπως ο Bentham του 18ου αιώνα είχε ρόλο αντίστοιχο με τον Friedman του 20ου; Μήπως η υπονόμευση του Καραϊσκάκη είναι σαν το σημερινό φούσκωμα του ελλείμματος, ώστε να καταπλεύσει ως σωτήρας η τρόικα I.M.F.-E.C.B.-E.U., όπως τότε η τρόικα Αγγλία-Γαλλία-Ρωσία; Και αν σήμερα η τρόικα έχει τρία μέλη για να εξυπηρετείται καλύτερα ένας στόχος, μήπως, αντίστοιχα, και η τρόικα του 1827 (ως ένα αναγκαστικό-παροδικό στάδιο) δεν ήταν, και τόσο ομοιογενής;

Τη μαγιά για την Επανάσταση του 1821 μπορεί να την αποτέλεσαν οι Κλεφταρματολοί Εταιριστές, οι Μανιάτες, οι Σουλιώτες, η προοπτική της όμως στηρίχτηκε κυρίως στα Πανεπιστήμια. Η καρδιά της Εταιρίας προετοίμαζε τη στελέχωση ενός πολυεθνικού κράτους, σύγχρονου και ανεξάρτητου -όχι ψευδεπίγραφου- στα Πανεπιστήμια της Ιένα, του Γκέτιγκεν, της Βιέννης, του Παρισιού… Η σημερινή ανατροπή δεν μπορεί, παρά να στηριχτεί στο ίδιο σημείο, στο Πανεπιστήμιο. Αυτό που σε σημαντικό βαθμό κυριαρχείται από τη μονομέρεια και το φόβο. Φόβο, ακόμα και να εκφράσει αυτό που επεδίωξε η Επαναστατική Εταιρία του 1821: ο ελληνικός πολιτισμός προσδιόριζε την ταυτότητα των επαναστατών, άρα, θα ο ίδιος θα προσδιόριζε και την ταυτότητα του προκύπτοντος κράτους.

http://www.youtube.com/watch?v=SWzA08ZnCXA

Posted in ΙΣΤΟΡΙΑ

“We blame you, you know”(???)

12 Μαρτίου 2012 // 79 Comments »

Με αφορμή την ειρωνεία ενός Βρετανού προς τους Έλληνες και μια συζήτηση που είχε μαζί του στο Λονδίνο, ο γνωστός τραγουδοποιός Αλκίνοος Ιωαννίδης προσπάθησε με ιστορικές αναφορές να καταδείξει την ευθύνη των Ευρωπαίων, παραδεχόμενος ωστόσο και τα δικά μας λάθη.

Το NEWS 247 αναδημοσιεύει το κείμενο του που “ανέβηκε” στην προσωπική ιστοσελίδα του καλλιτέχνη, θεωρώντας το ως μια εμπεριστατωμένη απάντηση στις ρατσιστικές επιθέσεις που δέχεται η Ελλάδα, αλλά και στον λαϊκισμό που καλλιεργείται εντός και εκτός της χώρας.

Ολόκληρο το κείμενο του Αλκίνοου Ιωαννίδη

“We blame you, you know, μου είπε ένας Άγγλος στο Λονδίνο. Εννοούσε πως οι Έλληνες κάνουμε ζημιά στις οικονομίες των άλλων χωρών της Ευρώπης. Με την κυκλοφορία της συλλογής “Local Stranger” στο εξωτερικό, θα πέφτω συχνά πάνω σε τέτοιου είδους ατάκες ξένων δημοσιογράφων.

Τι να απαντήσω; Τι να του πω; Πως οι αποικιοκράτες παππούδες του συμπεριφέρονταν στους Kύπριους δικούς μου σαν να ήταν ζώα, επειδή ήταν βοσκοί και δεν είχαν μπάτλερ; Πως η βασίλισσά του, αυτή η γιαγιά με τα καταπληκτικά καπέλα, όταν ήταν νέα υπέγραφε με το χέρι της θανατικές καταδίκες παιδιών 19 και 20 χρονών που πάλευαν να ελευθερώσουν τον τόπο τους; Να του πω για την εξωτερική πολιτική της χώρας του, που τεχνητά προκάλεσε το μίσος μεταξύ των Ελληνοκυπρίων και των Τουρκοκυπρίων, άνοιξε με το ζόρι την όρεξη στην Τουρκία για την Κύπρο και με τη βοήθεια της αστείρευτης δικής μας λεβεντομαλακίας δημιούργησε το Κυπριακό πρόβλημα, με χιλιάδες νεκρούς, αγνοούμενους και πρόσφυγες;

Να του πω για τον εμφύλιο εδώ στην Ελλάδα και για τον ρόλο που έπαιξε η εξωτερική πολιτική της χώρας του; Για τη σύμπραξη με τους ηττημένους Γερμανοτσολιάδες και κάθε λογής δοσίλογους εναντίων όσων αγωνίστηκαν για την ελευθερία στο βουνό; Για το πώς εκμεταλλεύτηκαν την εγκεφαλική σκλήρηνση και τον επαρχιωτισμό της εδώ κομμουνιστικής ηγεσίας προκειμένου να ξεφορτωθούν μια και καλή το πιο δημιουργικό και αλτρουιστικό κομμάτι της χώρας; Πως από τότε επικράτησαν εδώ οι βολεψάκιδες, οι παρτάκιδες και οι ελληνάρες χωρίς Ελλάδα – αυτοί που όταν λένε «αγαπώ την πατρίδα μου» εννοούν στην καλύτερη περίπτωση «αγαπώ τον εαυτό μου» ή ακόμα «μισώ όλους τους άλλους» – φέρνοντας τη χώρα σήμερα στην καταστροφή;

Ας μη μιλήσω για τη Γερμανία, μη σας κουράζω με τα αυτονόητα…

“We blame you!” Έλα τώρα Robert, behave yourself να πούμε, μην κάνεις σαν παιδί! Κι εγώ σας κατηγορώ άμα είν’ έτσι.

Οι εταιρείες και οι κυβερνήσεις σας ανέθρεψαν και στήριξαν τη διαφθορά μας, προκειμένου να μας πουλήσουν σε διπλή τιμή τα άχρηστα, μισοχαλασμένα όπλα, τα φάρμακα και τις τηλεπικοινωνίες τους. Έστησαν Ολυμπιάδες.

Η δική μας κόστισε διπλάσια από του Σίδνευ, το είπε τότε υπουργός μας, υπερήφανος, σε ξένο κανάλι. Κι όταν ρωτήθηκε ο υπουργός στη συνέχεια: «Εννοείτε πως αυτά πληρώνονται με ξένα κεφάλαια;» απάντησε παρεξήγημένος (έχουμε και μια αξιοπρέπεια!), «Όχι! Αποκλειστικά με δικά μας χρήματα. Θα μάθουμε πόσα ακριβώς μετά το πέρας των αγώνων»! Τα πλήρωσε το κράτος, δηλαδή εμείς, δηλαδή τα εγγόνια μας. Κι εμείς φωνάζαμε «Ζήτω» και «Γεια». Και στήναμε ωραίες τελετές έναρξης και λήξης. Γραφείο τελετών!

“We blame you!” Και οι δύο παππούδες μου σκοτώθηκαν στον πόλεμο. Δεν άκουσα ποτέ τους γονείς μου που μεγάλωσαν πάμφτωχοι και ορφανοί, ούτε τις πρόσφυγες, χήρες γιαγιάδες μου να κατηγορούν συνολικά τους Γερμανούς, τους Άγγλους, τους Τούρκους ή τους Βούλγαρους. Είχαν μια σιωπή, μια βαθιά γνώση πως ο άνθρωπος, από όπου και αν κατάγεται, κρύβει μέσα του τον άγγελο μα κρύβει και το θηρίο. Το ταϊζει κρυφά, το κρύβει πίσω από χαμόγελα και ανέξοδες καλοσύνες, το καταπιέζει όταν ενοχλεί την καθημερινότητα και το ελευθερώνει όποτε οι συνθήκες το επιτρέπουν. Εκτός κι αν η καλλιέργεια και η ηθική του υπερισχύσουν. Μα, να ανοίξω φιλοσοφική συζήτηση;

Όχι. Τότε; Ας πάω στα «επουσιώδη». Να πω για τις αηδίες που η δική σας show-business μάς πούλησε δεκαετίες τώρα; Για τόσες ανοησίες της ποπ, της ροκ και των «charts» που μας τάισαν με το ζόρι; Που για κάθε τραγούδι της προκοπής αναγκαστήκαμε να αγαπήσουμε κι ένα σακί σκουπιδοτράγουδα και να συνδέσουμε τις εφηβείες και τις ζωές μας μαζί τους; «Και τι με νοιάζει, θα μου πει, αν εσύ έχαφτες τις αηδίες που σου πουλούσαν οι δισκογραφικές και τα ραδιόφωνα; Ας μην τις άκουγες. Είναι ανάγκη να σας φταίνε πάντα οι άλλοι;»

Καλά, θα πω για τα δικά μας: Έχεις δίκιο Robert, ότι κι αν πεις λίγο είναι. Η πρώτη μας βουλή είχε μέσο όρο 200 βαφτιστήρια ανά βουλευτή. Ήμασταν χαλασμένοι εξ αρχής. Ο εμφύλιος μεταξύ των Ελλήνων κατά την επανάσταση στοίχησε περισσότερους νεκρούς απ’ ότι ο αγώνας ενάντια στους Οθωμανούς. Βαφτίσαμε τον Ιταλό Καποδίστρια Έλληνα και μετά τον σκοτώσαμε γιατί δεν είχε τα κουσούρια μας. Όσο αίμα κι αν χύσαμε, όσους Θούριους κι αν ψάλαμε, όσες ηρωικές Εξόδους κι αν επιχειρήσαμε, τελικά εσείς μάς κάνατε κράτος, για να κάνουμε τις δουλειές σας. Το ένα από τα τρία πρώτα κόμματα της νέας μας χώρας, αυτό που ουσιαστικά επικράτησε, λεγόταν «Αγγλικό».

Αυτό τα λέει όλα. Ποια ιδεοληψία μάς έκανε να πιστέψουμε πως μπορούμε να σηκώσουμε κεφάλι; Χάσατε ευγενή παιδιά εδώ Robert, το ξέρω. Ποιητές, ουτοπιστές, οξφορδιανούς αρχαιογνώστες, έφηβους φιλέλληνες, Έλληνες εξ αναγνώσεως, Πλατωνιστές όταν κανείς δεν είχε ακούσει για Πλάτωνα στα λημέρια μας για αιώνες. Εμείς ήμασταν αναλφάβητοι Αρβανίτες, Βλάχοι, Τουρκόγυφτοι, Τουρκόφωνοι, Πομάκοι, Σλαβομακεδόνες, Τσάμιδες. Εσείς βυθίσατε στο Ναβαρίνο, εσείς μας δώσατε κράτος, εσείς μας κάνατε Έλληνες. Εμείς απλώς κερδίσαμε το κύπελο στο ποδόσφαιρο και βγήκαμε να δείρουμε Αλβανούς.

Μπα, όχι, αυτά τα λέμε μεταξύ μας, δεν είναι για ν’ ακούγονται παραέξω, μετατρέπονται αυτομάτως σε υπερβολές και σε ψέματα όταν βγαίνουν απ’ το σπίτι. Θα του πω άλλα:

Μη νομίζεις πως περνούσαμε ζωή και κότα τόσα χρόνια Robert! Δεν ήταν παράδεισος το να κοιμάσαι σε ράντζο στο διάδρομο, εγχειρισμένος. Ούτε το να είσαι άτομο με αναπηρία και να σού είναι αδύνατον να κινηθείς στις πόλεις μας. Ούτε το να πληρώνεις «περαίωση» στην εφορία, θεωρούμενος απατεώνας εξ ορισμού. Ούτε το να οδηγείς και να πεθαίνεις στους δρόμους μας. Ούτε το να γεννάς με καισαρική για να βγάλει κάνα φράγκο παραπάνω ο μαιευτήρας και να ταϊζει γάλα σκόνη το παιδί σου για να πάρει προμήθεια. Ούτε το να μη βρίσκεις το δίκιο σου στα δικαστήρια. Ούτε το να κυβερνιέσαι από όσους μας κυβέρνησαν. Ούτε το να ζεις στην ασχήμια όπου ο καθένας έχτιζε ότι να ‘ναι όπου να ‘ναι. Ούτε το να είσαι παιδί χωρίς παιδεία και χωρίς χρόνο, με πέντε ιδιαίτερα τη μέρα, με άγχος και κατάθλιψη. Ούτε γέρος χωρίς ουσιαστική περίθαλψη και σύνταξη, να περιμένεις να πεθάνεις μπροστά στην τηλεόραση. Ούτε και το να είσαι Αιγυπτιώτης, Κύπριος, Μικρασιάτης, Ηπειρώτης, Ίμβριος ή Πόντιος ήταν πάντα ευχάριστο. Γι’ αυτό μη λες πως γλεντούσαμε τη ζωή μας τόσα χρόνια με δανεικά. Τα δανεικά τα έδιναν οι διαφθορείς των κυβερνήσεων και των εταιρειών σου και τα έτρωγαν οι διεφθαρμένοι δικοί μας δικοί τους. Και θησαύριζαν οι δυνατοί μέσα απ’ τη μιζέρια και τον εξευτελισμό μας και σήμερα θέλουν κι άλλο.

Τώρα, το πώς γίνεται αυτή η πλούσια και αδιάφθορη χώρα σου, ενώ ρούφηξε το αίμα αποικιών τόσα χρόνια, να χρωστά κι αυτή, το γιατί σού κόβονται οι παροχές στην παιδεία, οι κοινωνικές ασφαλίσεις, οι μισθοί και η πρόνοια, το γιατί έχεις χρόνια τώρα άστεγους κάτω απ’ τις γέφυρες, πεινασμένους στο δρόμο και αναλφάβητους το 2012, αυτό είναι άλλο, τεράστιο, παγκόσμιο θέμα που καλό θα ήταν να ψάξουμε όλοι μαζί. Δεν πηγάζει από την κατάσταση στην Ελλάδα. Μη μας κατηγορείς λοιπόν για όσα δεν φταίμε.

Αν θέλεις να μας κατηγορήσεις, κατηγόρησέ μας για την έλλειψη οργανωμένης άμυνας απέναντι σε μια επίθεση πρωτοφανή αλλά αναμενόμενη. Κατηγόρησέ μας που βρεθήκαμε ανέτοιμοι, επαρχιώτες αδικτύωτοι, αυτιστικοί, ομφαλοσκόποι, χασομέρηδες, μια πόλη ανοχύρωτη μπροστά στην προαναγγελθήσα επέλαση του τέρατος. Και κατηγόρησε και λίγο τον εαυτό σου, που αντί να συμπονέσει τον δοκιμαζόμενο φτωχόκοσμο της Ελλάδας, γλύφει μισοκοιμισμένος την καραμέλα που του πουλούν οι αγορές, τα περιοδικά των εκδοτών και οι ρατσιστικές αναλύσεις των καναλιών, περιμένοντας τη σειρά του. Σου λένε κάθε μέρα για την ελληνική τεμπελιά, για την ελληνική διαφθορά, για την ελληνική ψευτιά. Την αλήθεια που δεν σου λένε θα σου την πούμε εμείς: Ετοιμάσου να χάσεις όσα νομίζεις πως έχεις. Γιατί θα τα χάσεις όλα!

Και μην πεις “αυτά δεν γίνονται!” Κι εμείς τέτοια λέγαμε. Και σήμερα βρεθήκαμε χωρίς γη κάτω απ’ τα πόδια μας. Αύριο θα έρθει η σειρά σου. Όταν λοιπόν θα σου στερούν τη σύνταξή σου, τα χρήματα που κέρδισες με ιδρώτα και με απουσία από τα παιδιά σου και τους έδωσες να σου φυλάξουν, όταν δεν θα ‘χεις γιατρό να γιατρευτείς, σπίτι να κοιμηθείς, πρόνοια να προνοήσει, φαϊ να φας, τραγούδι να τραγουδήσεις, τότε να μας κατηγορήσεις διπλά. Γιατί εμείς ανοίξαμε την Κερκόπορτα.

Η ευθύνη μας δεν είναι μόνο πως δημιουργήσαμε χρέος, πως κλέψαμε τον τόπο μας, πως χτίσαμε αυθαίρετα, πως πληρωθήκαμε μαύρα, πως πήραμε και δώσαμε φακελάκια, πως ψηφίσαμε ζώα, πως λαδώσαμε, πως παντρευτήκαμε σε πισίνες με πυροτεχνήματα και λιμουζίνες ενώ χρωστούσαμε, πως κάψαμε πεντοχίλιαρα στα σκυλάδικα, πως θελήσαμε το βουλευτή και τον καλλιτέχνη να εκπροσωπούν τη φτηνότερη και πιο αντιαισθητική πλευρά μας. Εννοείται πως φταίμε για όλα αυτά και άλλα. Όμως η πραγματικά μεγάλη ενοχή μας απέναντί σου είναι πως κάναμε την αρχή για να ρουφήξουν σε λίγο και το δικό σου αίμα.

Η υποχρέωση μας σήμερα είναι να παλέψουμε για τα παιδιά σου. Και η δική σου υποχρέωση είναι να παλέψεις για τα δικά μας. Μόνο έτσι γίνεται.

Posted in ΙΣΤΟΡΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ

Τ’ ακριβά

7 Μαρτίου 2012 // 2.824 Comments »

Τ’ ακριβά

Δρόμοι που χάραξαν στις πέτρες τους ανάγλυφα κειμήλια

Στα άλογα πάνω αναβάτες, πεζοπόροι των λυγμών

Αναχωρήσαν για τα πέρατα να βρούνε μια ορμήνια

Και τη χλιδή να κάψουνε ανάριων σκιών

Με την ουγκιά μετρήθηκαν τα δύστυχά τους χρόνια

Αυτά που μαραζώθηκαν σε άκαρπους αγρούς

Φορέθηκαν πολύχρωμα κουρέλια στα σαλόνια

Και στο λουστρίνι γυάλισαν της νύχτας τους καημούς

Εμπόροι που φωνάζετε απάνω στην πραμάτεια

Ποια λέξη μου σας θύμισε εκείνα τα παλιά;

Εσείς που δεν χωρίσατε το στάρι από την ήρα

Πώς τώρα να μου δείξετε του κόσμου τ’ ακριβά;

Ελένη Σεμερτζίδου

Posted in ΔΙΑΝΟΗΣΗ, ΠΟΙΗΣΗ

LUCIO DALLA φόρος τιμής στον μεγάλο Ιταλό καλλητέχνη – Πολίτη του Κόσμου

6 Μαρτίου 2012 // 4.603 Comments »

http://youtu.be/VkTNnCCKnE4

Posted in ΔΙΑΝΟΗΣΗ

Save the Greeks from their saviors!‏

3 Μαρτίου 2012 // 4.843 Comments »

Mερικοί από τους πολύ γνωστούς διανοούμενους και φιλοσόφους που κυκλοφορούν στις μέρες μας, έκατσαν και έγραψαν ένα κείμενο για την Ελλάδα, αρχικά στα γερμανικά και τα γαλλικά και το κυκλοφορούν μέσω διαδικτύου. Σιγά σιγά αυτό μεταφράζεται και σε άλλες γλώσσες, μόλις πριν λίγες μέρες στα ελληνικά. Αυτό το κείμενο, λέει πολύ σωστά, πως έχουν τα πράγματα και τι γίνεται. Όποιος θέλει ας το διαβάσει. Εγώ το δείχνω γιατί χάρηκα και μου άρεσε ως κίνηση μιας και τα όπλα των διανοούμενων είναι ο λόγος τους.

Posted in ΔΙΑΝΟΗΣΗ

Όταν ο Θεός έφτιαξε τη γυναίκα

1 Μαρτίου 2012 // 1 Comment »

Οταν ο Θεος εφτιαξε τη γυναικα εργαζοταν μεχρι αργα την 6η μερα…
Ενας αγγελος πλησιασε κ ειπε “γιατι σπαταλας τοσο χρονο γι αυτη?”.
Και ο Κυριος απαντησε “ξερεις ποσες προδιαγραφες πρεπει να πληροι για να την τελειοποιησω?” “..πρεπει να μπορει να πλυθει αλλα να μην ειναι πλαστικη, να παιζει περισσοτερους απο 200 ρολους, και να μπορει να φτιαξει ολων των ειδων τα φαγητα, θα πρεπει να αγκαλιαζει ...πολλα παιδια ταυτοχρονα, να δινει μια αγκαλια που θα θεραπευει οτιδηποτε, απο ενα πληγωμενο γονατο μεχρι μια πληγωμενη καρδια, και να τα κανει ολα αυτα μονο με 2 χερια..”
Ο αγγελος εντυπωσιαστηκε…”μονο 2 χερια…αδυνατο!” και ειναι το βασικο μοντελο?! “..πολλη δουλεια για μια μερα..περιμενε μεχρι αυριο κ την ολοκληρωνεις”..
“Οχι” ειπε ο Κυριος…”..ειμαι τοσο κοντα στην ολοκληρωση της δημιουργιας που θα ειναι η αγαπημενη της καρδιας μου”
“θεραπευεται μονης της οταν αρρωσταινει και δουλευει 18 ωρες την ημερα”
Ο αγγελος πλησιασε κ αγγιξε την γυναικα…”μα την εφτιαξες τοσο μαλακη Κυριε”
“ειναι μαλακη” ειπε ο Κυριος “αλλα την εφτιαξα κ δυνατη επισης”
“μπορει να σκεφτει?” ρωτησε ο αγγελος..
Ο Κυριος απαντησε “οχι μονο να σκεφτει αλλα να αιτιολογησει κ να διαπραγματευτει”
Ο αγγελος αγγιξε της γυναικας το μαγουλο..”Κυριε,φαινεται πως η δημιουργια σου σταζει!της εχεις βαλει πολλα βαρη”
“Δεν σταζει…ειναι δακρυ” ο Κυριος διορθωσε τον αγγελο..
“τι εξυπηρετει?” ρωτησε ο αγγελος
Και ειπε ο Κυριος: “Τα δακρυα ειναι ο τροπος να εκφρασει τη λυπη της,τις αμφιβολιες,την αγαπη της,τη μοναξια της,τον πονο της κ την υπερηφανια της”…
Αυτο εκανε μεγαλη εντυπωση στον αγγελο. “Κυριε εισαι ιδιοφυία.Σκεφτηκες τα παντα.Η γυναικα ειναι πραγματικα υπεροχη!”
Πραγματι ειναι!
Η γυναικα εχει αντοχες που εντυπωσιαζουν τον αντρα..
Μπορει να διαχειριστει προβληματα κ να εχει πολλες ευθυνες.
Δημιουργει ευτυχια, αγαπη κ εχει αποψη..
Χαμογελαει οταν θελει να τσιριξει..
Τραγουδαει οταν θελει να κλαψει..
Κλαιει οταν ειναι ευτυχισμενη.
Και γελαει οταν φοβαται..
Δινει μαχη για τα “πιστευω” της.
Αντιμαχεται την αδικια.
Δεν δεχεται το “οχι” για απαντηση οταν διαβλεπει καλυτερη λυση.
Δινει τον εαυτο της για την προκοπη της οικογενειας της.
Συνοδευει τη φιλη της στο γιατρο αν φοβαται.
Η ΑΓΑΠΗ της ειναι ΑΝΕΥ ΟΡΩΝ…..
Κλαιει οταν τα παιδια της κερδιζουν.
Ειναι ευτυχισμενη οταν οι φιλοι της τα καταφερνουν..
Χαιρεται οταν ακουει για μια γεννηση ή ενα γαμο..
Ειναι συντετριμμενη οταν χανεται καποιος συγγενης ή φιλος..
Αλλα βρισκει τη δυναμη να συνεχισει τη ζωη..
Γνωριζει πως ενα φιλι κ μια αγκαλια θεραπευουν μια πληγωμενη καρδια..
Εχει μονο ενα ελαττωμα….
…………………ΞΕΧΝΑΕΙ ΤΙ ΑΞΙΖΕΙ……………..

ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΜΑΥΡΙΚΟΥ ΚΥΡΤΣΙΟΥ, εκπρόσωπος του wif.gr

Posted in WIF, ΔΙΑΝΟΗΣΗ