Μια μικρή σταγόνα τρεμοπαίζει στο μισόξερο φύλλο. Την παρατηρώ με προσοχή, σχεδόν με δέος. Κρατώ την ανάσα μου περιμένοντας την πτώση της. Γιατί είναι μαθηματικά βέβαιο ότι θα πέσει. Ο χλωμός ήλιος τη διαπερνά ιριδίζοντας την όψη της λες και πασχίζει κι αυτός να της χαρίσει την τελευταία ηρωική λάμψη της. Η σταγόνα κυλάει ως την κόψη του πλατανόφυλλου. Η κουρασμένη ράχη του φύλλου, δε συμμετέχει στην αγωνία μου. Πέρασαν τόσες και τόσες σταγόνες από πάνω του, που έχασε πια κάθε νόημα για αυτό. Τούτη δω η μικρή, η τελευταία σταγόνα, δε θα κάνει καμία διαφορά. Την ανέχεται σχεδόν, αδιαφορώντας, δεν τη πονά, ούτε και νοιάζεται που θα καταλήξει. Ο γερασμένος κορμός του δέντρου έχει ζήσει αμέτρητες παρόμοιες σκηνές. Αδιάφορος κι αυτός συνεχίζει να χαριεντίζεται με το παγωμένο αεράκι που κρυφοφυσάει, χαϊδεύοντας το γερασμένο σώμα του. Μα η μικρή σταγόνα εξακολουθεί να τρεμοπαίζει στη κόψη του μισομαραμένου πλατανόφυλλου, γαντζωμένη σ’ αυτό, πασχίζει να παρατείνει τη ζωή της (και την αγωνία μου). Κάτω στα ριζά του γέρικου πλατανιού μια λασπωμένη άμορφη μάζα συγκεντρώνεται. Ανόργανα και οργανικά στοιχεία συνθέτουν μια εικόνα θλίψης και εγκατάλειψης. Φύλλα νεκρά από καιρό, σάπια κλαδάκια και άχρωμα χορτάρια που ξεφύτρωσαν ατίθασα εδώ κι εκεί μαζί με μια πηχτή λάσπη την επιφάνεια της βάσης του πλατάνου. Εκεί προορίζεται να καταλήξει και η βροχοσταγόνα μου. Εκεί κατέληξαν και τόσες άλλες, έγιναν ένα με το λασπωμένο χώμα, έγιναν η πρώτη ύλη της ίδιας της λάσπης.
Παρατηρώ το πηχτό καφεπράσινο μείγμα και άθελα μου το αντιπαραβάλλω με τις ανθρώπινες σχέσεις. Πως καταλήγουν τόσο σκούρες και λερές, τόσο γλοιώδεις και άμορφες, άσχημες και ασχημάτιστες, απωθητικές και ανεπιθύμητες! Πως σαν τούτη ΄δω τη λάσπη, οι άνθρωποι ανακατεύονται με χίλια δυο ανόργανα στοιχεία, χάνουν τα ατομικά τους χαρακτηριστικά, αφομοιώνονται και στην ουσία αλλοιώνονται ολοκληρωτικά και δυστυχώς αμετάκλητα. Έτσι, που παύουν να είναι πια άνθρωποι και οι σχέσεις μεταξύ τους παύουν να είναι σχέσεις, γίνονται ένα απερίγραπτο συνοθύλλευμα των πιο ετερόκλητων στοιχείων που ευνοούν τις πιο ανήκεστες καταστάσεις και τους πιο ειδεχθείς συμβιβασμούς. Αυτή η λάσπη που παρατηρώ μοιάζει τόσο μα τόσο με τις περιβόητες ανθρώπινες (πολιτισμένες) σχέσεις μας!
Γυρνώ το βλέμμα στη μικρή μου στάλα. Ναι, είναι ακόμα εκεί, μικρή μα τόσο καλοσχηματισμένη, τόσο αταίριαστη στην εικόνα εγκατάλειψης και παραίτησης που υπάρχει τριγύρω. Μοιάζει τόσο δυνατή και ανεξάρτητη αν και κανένα στοιχεία δεν οδηγεί σ’ αυτά τα δύο χαρακτηριστικά που φαινομενικά ακούγονται αυθαίρετα.
Αναπνέω ελαφρά, όσο πιο ανεπαίσθητα μπορώ, από φόβο μη χαλάσω την ιερή αυτοσυγκέντρωση που υποθέτω πως χρειάζεται στην ύστατη αυτή στιγμή της. Θαρρώ πως τα ώρα είναι εκείνη που δίνει λάμψη στη δειλή ηλιαχτίδα που την ακουμπάει απλά και αυτή λες και ψυχανεμίζεται τη στιγμή. Τα δευτερόλεπτα αιωρούνται πάνω της. Ο χρόνος αλλάζει μέτρο. Λες και σταματάει για λίγο. Θαυμάζει και αυτός. Κλείνω τα μάτια κάνοντας μια απέλπιδα προσευχή στο φως, να μην αφήσει τη σταγόνα να ενωθεί με τη λάσπη. Αδυνατώ να υπολογίσω το οτιδήποτε.
Ένα απαλό αεράκι φυσάει σε μια απροσδιόριστη κατεύθυνση. Τι στιγμή που ανοίγω πάλι τα μάτια μου, ίσα που προφταίνω να δω τη βροχοσταλίδα να ίπταται στα διάφανα μόρια του αέρα και λες ανοίγοντας κάποια αόρατα φτερά, εγκαταλείπει το μισοξεραμένο πλατανόφυλλο. Δεν πρόλαβα, δε μπόρεσα, ίσως και να μην ήθελα να δω την πορεία της. Το σίγουρο όμως είναι ότι δεν έπεσε στη λάσπη που απόμεινε να τυλίγει θλιβερά, τη ρίζα του κουρασμένου πλατάνου.
ΚΥΡΙΑΚΗ ΠΕΤΡΑΚΗ Ή ΩΚΥΡΡΟΗ
Κυκλοφόρησε το νέο βιβλίο του Παναγιώτη Μποκοβού, τ. υπουργού, με τίτλο: Αναζητώντας την Αλήθεια, Πέρα από τη μιζέρια και την παρακμή. Περιλαμβάνει 28 δοκίμια πολιτικού, οικονομικού και κοινωνικού περιεχομένου, που αναφέρονται σε προβλήματα που αντιμετωπίζει η χώρα και ο λαός μας και που παραμένουν άλυτα επί δεκαετίες, αφού όλοι και κυρίως οι εκάστοτε κυβερνήσεις συνηθίζουν να απωθούν στο μέλλον την ενασχόλησή τους με τα δύσκολα θέματα και επομένως την επίλυσή τους. Οι Ελληνικές κυβερνήσεις αποφεύγουν ό,τι μπορεί να προκαλέσει δυσαρέσκεια στους ψηφοφόρους, ή να έχει πολιτικό κόστος.
Δυστυχώς τις τελευταίες δεκαετίες οι κυβερνήσεις μας δεν είχαν όραμα για την Ελλάδα, δεν ενδιαφέρονταν να ασκήσουν μια μεγάλη αναγεννητική πολιτική, για το λαό και το κράτος, δεν ήθελαν να δημιουργήσουν πλούτο πρώτα για τη χώρα και μετά για όλους τους πολίτες. Προτίμησαν τη μίζερη μικροπολιτική, τις πελατειακές σχέσεις με τους ψηφοφόρους, το ρουσφέτι και την συναλλαγή, την υποταγή στους ξένους και την απεμπόληση των εθνικών δικαίων, τη διαπλοκή με τους μεγαλοεπιχειρηματίες, ενώ επέτρεψαν στη διοικητική διαφθορά να καλύψει τον ευρύτερο δημόσιο τομέα και να εδραιωθεί. Παράλληλα ολόκληρο το πολιτικό σύστημα ευτελίστηκε, κατέπεσε και διολίσθησε στην διαφθορά, με σειρά μεγάλων σκανδάλων να κλονίζουν τα δύο κόμματα που εναλλάσσονται στην εξουσία και να απαξιώνουν την πολιτική, τους πολιτικούς και τη δημοκρατία.
Στα κείμενα του βιβλίου ο αναγνώστης θα βρει όλη την αλήθεια για την πολιτική και την οικονομία του τόπου μας, καθώς και για τον σταδιακό ευτελισμό τους.
Τα κείμενα αυτά προειδοποίησαν εγκαίρως, για όσα συνέβησαν στη συνέχεια, αλλά μάταια, αφού οι πολιτικοί και οι οικονομικοί εξουσιαστές ήταν απασχολημένοι με το καταναλωτικό πανηγύρι. Ορισμένοι ακόμη δεν αντιλήφθηκαν ότι το φαγοπότι τελείωσε και η χώρα μας χρεοκόπησε και σέρνεται ικέτης στην Ευρωπαϊκή Ένωση και στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Ο λαός καλείται και πάλι να πληρώσει με περικοπές στους μισθούς και στις συντάξεις, με άγρια φορολογία στο σπίτι του, στα καύσιμα, στα ποτά, στα τσιγάρα, με αυξήσεις στο Φ.Π.Α., την ανικανότητα των κυβερνήσεων και την σπατάλη που επέβαλαν στον ευρύτερο δημόσιο τομέα. Αλλά ενώ υποχρεώνεται σε οικονομικές θυσίες πολλαπλάσιες των δυνατοτήτων του, δεν βλέπει να θίγονται οι φοροφυγάδες, οι λαθρέμποροι και οι επιχειρηματίες της διαπλοκής, που είναι γνωστοί σε όλους από τη χλιδή και την προκλητική ζωή τους. Λείπει η φορολογική δικαιοσύνη και αυτή η βασική έλλειψη μπορεί να προκαλέσει κοινωνική έκρηξη, με απρόβλεπτες συνέπειες.
( κεντρική διάθεση: Αριστοτέλειο βιβλιοπωλείο, Ερμού 61, Θεσσαλονίκη, τηλ 2310 282782 )
Παναγιώτης Μποκοβός, εκπρόσωπος του wif.gr