Πολλοί ασχολούνται με την οικονομική κρίση που πλήττει ολόκληρο τον κόσμο. Ξεκίνησε ως κρίση του χρηματοπιστωτικού συστήματος των Η.Π.Α. , επεκτάθηκε σε όλες τις αναπτυγμένες χώρες και μετά έπληξε την πραγματική οικονομία όλων των χωρών, ακόμα και των υπανάπτυκτων, αφού η παγκόσμια οικονομία αποτελείται από τις επί μέρους οικονομίες που είναι συγκοινωνούντα δοχεία και συνδέονται μεταξύ τους με εισαγωγές – εξαγωγές, επενδύσεις και πλήθος εμπορικών συμφωνιών.
Οι πολυεθνικές επιχειρήσεις, οι διεθνείς τράπεζες, οι ανά τον κόσμο επενδύσεις, η προωθούμενη παγκοσμιοποίηση, η ελεύθερη μέχρι ασυδοσίας αγορά, έχουν αναδείξει τον πλανήτη μας σε ένα παγκόσμιο χωριό, με όλα τα πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα που προκύπτουν από αυτή την κατάσταση.
Η κρίση στην πραγματική οικονομία ταλανίζει πλέον κράτη, επιχειρήσεις, τράπεζες και βεβαίως τους εργαζόμενους, που όλοι αισθάνονται ανασφάλεια, ενώ πολλοί απολύονται και καθίστανται άνεργοι. Την ίδια περίοδο οι από καιρό άνεργοι χάνουν κάθε ελπίδα να βρουν μια θέση εργασίας και μισθών, ενώ συζητούνται και οι περικοπές μισθών και συντάξεων.
Η εκ του μακρόθεν παρακολούθηση της οικονομίας γεννά αισθήματα θλίψης, ενώ για τους απολυόμενους η κατάσταση είναι εφιαλτική, όσο και αν όλα τα κράτη προσπαθούν να συμπαρασταθούν.
Είναι αλήθεια ότι όλες οι κυβερνήσεις κινητοποιήθηκαν και έλαβαν μέτρα τόνωσης της ζήτησης και προσφοράς οικονομικής βοήθειας στους εργαζόμενους, ενώ παράλληλα έσπευσαν να ενισχύσουν οικονομικά τις διεθνείς τράπεζες που κατέρρευσαν και είναι οι βασικοί υπεύθυνοι για την κρίση. Δυστυχώς δεν είδαμε να λαμβάνονται μέτρα για την ποινική τιμωρία των υπευθύνων, που στον βωμό της απληστίας και του προσωπικού κέρδους, δεν δίστασαν να θέσουν σε δεινό κίνδυνο την παγκόσμια οικονομία.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΠΟΚΟΒΟΣ, εκπρόσωπος του wif.gr