Έχουμε αναφερθεί παλαιότερα στην πολιτική αντιπροσώπευση των πληθυσμών στά πλαίσια της Δημοκρατίας. Οι αναζητήσεις (για μένα πολύ σωστά) στρέφονται προς την αντιπροσώπευση αποκλεισμένων κοινωνικών ομάδων. Πρέπει όμως να “ρίξουμε” και μιά ματιά βαθύτερα. Τί ειναι αυτό που φέρνει τους αποκλεισμούς? Εδώ πρέπει να θυμηθούμε και να σταθούμε στην ερμηνεία του Νίκου Πουλανζά, που καταθέτοντας την δικιά του σκέψη,-όταν η ιντελιγκέντσια προσπαθούσε να ερμηνεύσει την “πάλη των τάξεων”-, είπε πως δεν υπάρχουν πολλές “τάξεις”, παρά μόνο δύο, των προνομιούχων και των μη προνομιούχων. Και βεβαίως η σκέψη μου πηγαίνει στο ερώτημα, τί ειναι αυτό που καθιστά κάποιους μή προνομιούχους? Η απάντηση που έδωσα ειναι ότι έχουν αποκλεισμένους δρόμους στην ζωή τους. Αυτό όμως το καθορίζει η γραφειοκρατία. Αυτή είναι υπεύθυνη γιά την ανάσχεση του νέου και της καινοτομίας, ενεργώντας ως εργαλείο του κατεστημένου και μάλιστα αξιόπιστα. ¨Οποια μορφή και να έχει ένα πολίτευμα, έχει και το δικό του κατεστημένο, ως εκ τούτου και την γραφειοκρατία του. Εδώ τα πράγματα εμφανίζονται αδιέξοδα και θλιβερά.(?) Αμ δε! Τώρα τον λόγο έχει η Δημοκρατία! Θα πείτε, είναι απαλλαγμένη από την γραφειοκρατία? Όχι βέβαια, αλλά τότε και μόνον τότε, όταν τα βήματά της (οι νόμοι της δηλαδή) κατατείνουν προς την συρρίκνωση της γραφειοκρατίας, λέμε με βεβαιότητα πως έχουμε Δημοκρατία. Δύο λοιπόν ειναι τα συστήματα διακυβέρνησης, α) ή η Δημοκρατία με την ξεκάθαρη πορεία της ή β) ο αναχρονισμός και η ανάσχεση της προόδου με την γραφειοκρατία οποιασδήποτε μορφής. Διαλέξτε! ΣΟΛΕΓΓΑ, εκπρόσωπος W.I.F
Αισίως φθάσαμε σήμερα μέρα Κυριακή 28 Σεπτεμβρίου του 2008. Καλημέρα λοιπόν. Λέω φθάσαμε, γιατί το ταξίδι που ξεκινήσαμε εδώ και λίγο καιρό και έχει να κάνει με την σκέψη σε έναν αγώνα ανάδειξης του πραγματικού και ωραίου ως εφικτού, ειναι ταξίδι διαρκές. Πράγματι φίλοι μου αισίως, γιατί όσο η επικοινωνία μας αυξάνεται τόσο η αίσθηση ότι γύρω μας ανθίζουν σκέψεις και ότι δεν είμαστε μόνοι κερδίζει έδαφος. Έχω εκπλαγεί με τα γράμματα που παίρνω. Συγκινήθηκα με την στάση συνεργατών μου για το πνεύμα αισιοδοξίας και αλληλεγγύης που μας διέπει. Είναι καταπληκτικό! Ξέρετε, έχω την πεποίθηση ότι και η παγκόσμια κοινότητα αναζητάει νέους ορίζοντες και χωρίς να θέλω να ευλογίσω τα γένια μας, πιστεύω ότι όπως πριν από δυόμισι- τρείς χιλιάδες χρόνια μας άκουσαν, έτσι και τώρα περιμένουν να μας ξανακούσουν. Η ευθύνη μας, ως κοιτίδα του πολιτισμού από παλιά (έτσι κι αλιώς μεγάλη), τώρα προβάλλει μεγαλύτερη και κατα πως φαίνεται, η υπόσχεσή μας ότι θα ανταποκριθούμε επάξια τιμώντας τα γονίδιά μας, θα τηρηθεί. Και βέβαια, εκτός από τους Ελληνογενείς Διανοητές, το W.I.F καλεί και όλους τους διανοητές του κόσμου, να συμμετάσχουν σε αυτήν την νέα προσπάθεια. Συνεχίζουμε και τους περιμένουμε. ΣΟΛΕΓΓΑ, εκπρόσωπος W.I.F
Συζητώντας με τον φίλο μου τον Στέλιο (ελπίζω να τον γνωρίσετε σύντομα), λέγαμε για το θέμα της αποχής πολλών νέων ανθρώπων από τους προβληματισμούς της εποχής μας. Λέγαμε ότι αυτό οφείλεται σε μια απογοήτευση που διαρκώς βιώνουν, για τα όποια όνειρά τους. Ναί, έτσι είναι. Μα εδώ θέλω να πω, ότι αυτή η απογοήτευση δεν πρέπει να μας απομακρύνει από τις αναζητήσεις μας. Ξέρετε φίλοι, σέ έναν αγώνα αναζητήσεων για νέους ορίζοντες, η πορεία τέλος δέν έχει. Τα νικηφόρα αποτελέσματα δεν ειναι αμέσως ορατά. Τα βλέπουμε πολύ αργότερα. Κατα συνέπεια δεν μπορούμε να αισθανθούμε νικητές όπως στα αθλήματα, παρά μόνο περήφανα αγωνιστές. Νίκες λοιπόν με την έννοια του θριάμβου δέν υπάρχουν, και ως εκ τούτου δεν υπάρχουν τέτοιοι νικητές. Δυστυχώς όμως υπάρχουν οι ηττημένοι. Σωρεία απο δαύτους. Είναι αυτοί που ενώ ξεκίνησαν τον αγώνα…εγκατέλειψαν. ΣΟΛΕΓΓΑ, εκπρόσωπος W.I.F.
Ένας ψωρογάϊδαρος περιφερόταν άσκοπα, ώσπου είδε μιά σειρα από περήφανα άλογα. Πήγε κι αυτός μαζί τους και περίμενε. Αυτά παραξενεύτηκαν και τον ρώτησαν τι γυρεύει μαζί τους. Αυτός τους είπε ότι είδε την συντροφιά και πήγε. -Ναί, του λένε, αλλά εμείς περιμένουμε να φορτώσουμε. -Α!, λέει ο γάϊδαρος, και φεύγοντας μονολογεί -Και ‘γώ νόμιζα να τις μετρήσουμε… Τώρα πως μου κατέβηκε αυτό; Το θέμα είναι απλό. Μεταξύ μας υπάρχουν ανεγκέφαλοι εξουσιαστές, που οφείλουμε να τους γελοιοποιούμε κάθε μέρα. ΣΟΛΕΓΓΑ, εκπρόσωπος Π.Φ.Δ.
Αγαπητοί φίλοι, ένα θέμα που με έχει απασχολήσει εδω και καιρό ειναι το θέμα της αποξένωσης του κόσμου. Η σκέψη μου οδηγήθηκε στις καθημερινές προσλαμβάνουσες παραστάσεις. Πράγματι τα μέσα πληροφόρησης ειναι γεμάτα από ειδήσεις και ταινίες που προβάλλουν “χουβαρνταλίδικα” βία και φρίκη. Είναι ολοφάνερο ότι επιδιώκουν να διεγείρουν τα αντανακλαστικά του φόβου στον πληθυσμό. Κατά την γνώμη μου αυτό είναι σκόπιμο, προκειμένου τα κέντρα εξουσίας να έχουν με μιά και μόνο οδηγία τον έλεγχο. Μετά την υιοθέτηση της οικονομικής θεωρίας του καθηγητού Φρίντμαν (είναι ο νεοφιλελευθερισμός), όπου τα πάντα πρέπει να ειναι ελεύθερα, προκειμένου να υπάρχει χαλινάρι (ιδίως σε ετερόκλητους πληθυσμούς όπως στις ΗΠΑ), χρησιμοποιούνε αυτήν την μέθοδο. Εγώ λέω κάτι πολύ απλό.- Άν δεχθούμε ότι σε όλη την Ευρώπη γίνεται ένα φρικιαστικό έγκλημα την εβδομάδα, τότε με μαθηματική μέτρηση καταγράφεται ως 1 στά 500 εκατομύρια πληθυσμού. Το λότο ειναι πιθανόν να το κερδίσεις 1 στα 14 εκατομύρια. Και το παράλογο είναι ότι το λότο το βλέπεις απίθανο (και καλά κάνεις) ενώ έχεις φόβο για το 1 στα 500.000.000. Κλείνω με τα λόγια του ποιητή.-Όταν φοβόμαστε η ζωή μας έγινε ξένη και ο θάνατος βραχνάς. ΣΟΛΕΓΓΑ, εκπρόσωπος Π.Φ.Δ.
Σκεφτόμενος κάποιες επι πλέον αναζητήσεις στην πολιτική αντιπροσώπευση του κόσμου, στάθηκα σε μιά επισήμανση φίλης μου, που στα “πρωτερήματα” (κατάρες δηλ.), ειναι και η φοροδιαφυγή των πολιτών. Βέβαια η οπτική γωνία της προόδου, της ανάπτυξης και γενικά της προκοπής του κόσμου, θέλει την συμμετοχή όλων στα κοινά. Μα συμβαδίζει με την πραγματικότητα? Ξέρετε, έχουμε πει και παλαιότερα,με μιά σκωπτική διάθεση, ναί όλοι είμαστε ίσοι, μα κάποιοι ειναι πιό ίσοι από τους άλους. Φορολογία λοιπόν. Προς ποίαν κατεύθυνσην όμως? Και ποιά η οπτική της γωνία? Εδώ θέλω να πω, ότι η συμμετοχή μας στα “κοινόχρηστα”, δεν είναι από μόνο του ένα θέμα. Είναι κατα την γνώμη μου, μιά διεργασία που συνεπάγεται από την στάση και την “αντίληψη” των διαχειριστών.(διάβαζε κυβέρνηση). Άν η στάση τους ειναι αρνητική, τότε στον πολίτη ή εμφανίζεται η άρνηση της συμμετοχής, ή το δίλημμα -που μοιάζει με τραγωδία- “άν δεν συμμετέχω είμαι μπαταξής, αν συμμετέχω κορόϊδο” Κατά συνέπεια, οι διαχειριστές των κοινών, ωφείλουν την πλήρη διαφάνεια ώστε οι πολίτες να συμμετέχουν όχι μόνο με την θέλησή τους, αλλά και με ενθουσιασμό. ΣΟΛΕΓΓΑ, εκπρόσωπος Π.Φ.Δ.
ΤΟ ΜΑΥΡΟ ΚΑΙ ΤΟ ΑΣΠΡΟ
Φίλοι μου, σκεφτόμουνα το πόσο δύσκολο είναι να ξεχωρίσει κανείς, τις αξίες από το συνονθύλευμα προτάσεων, σκέψεων, ιδεών και ότι άλλο υπάρχει που μας αφορά, και καθημερινά απασχολεί την σκέψη μας, ψάχνοντας να βρούμε άκρη. Στο νου μου πήγε το παράδειγμα του «άσπρου και του μαύρου». Πράγματι αν σε δύο δοχεία βάλουμε στο ένα άσπρη μπογιά και στο άλλο μαύρη, αν αναμίξουμε από την άσπρη στο μαύρο, τότε πάλι μαύρο θα δούμε. Αν όμως –έστω και μία σταγόνα- από το μαύρο πέσει στο λευκό, τότε θα δούμε γκρίζο. Και όσο πέφτει τόσο θα μαυρίζει. Με αυτά θέλω να πω ότι ο μόνος τρόπος για να έχουμε πλήρη αντίληψη του λευκού, του καθαρού και του ιδεώδους, είναι να μην το μπλέκουμε με το σκοτάδι. Αυτός είναι ένας από τους βασικούς λόγους που συγκροτήσαμε το Π.Φ.Δ. Συσπειρωθείτε. Αναλάβετε την εκπροσώπηση του. Ο καθένας και όλοι μαζί. Θα νικήσουμε. ΣΟΛΕΓΓΑ, εκπρόσωπος Π.Φ.Δ.
ΑΝΕΜΕΛΙΑ. ΜΙΑ ΠΑΡΕΞΗΓΗΜΕΝΗ ΕΝΝΟΙΑ
Αγαπητοί φίλοι,
Σκεφτόμουνα ότι έτσι όπως έχουν διαμορφωθεί οι συσχετισμοί της ζωής, έτσι όπως εμφανίζεται η καθημερινότητα, για τους περισσότερους –το 90% θα έλεγα- είναι βασανιστική. Άκουγα τον Μάιο που μας πέρασε, σε μια ραδιοφωνική συνέντευξη στον 96, τον καθηγητή της φιλοσοφικής κ. Βέλτσο, που πολύ σωστά κατ εμέ, έλεγε ότι πρέπει στους καιρούς μας να προσπαθήσουμε να βρούμε την χαμένη πιά ανεμελιά μας. Βεβαίως αυτομάτως προβάλει το ερώτημα «και με τα χρέη τι γίνεται;»
Αντιλαμβάνομαι ότι αυτά, είτε απορρέουν από ανειλημμένες υποχρεώσεις είτε από καταστάσεις που έχει επιβάλει η ίδια η ζωή, θέλουν μια υπεύθυνη αντιμετώπιση.
Αλλά εδώ θέλω να επισημάνω, πως η υπευθυνότητα είναι αυτή που την εξασφαλίζει. Γιατί όταν με ευθύνη μετρούμε τις αντοχές μας, τότε προσμετρούμε στην ζωή μας και την ανεμελιά. Τότε διακρίνουμε τι είναι για μας και τι για άλλους. Και βέβαια με την θεώρηση ότι το «δικαίωμα στην τεμπελιά», όπως αυτό εκφράστηκε από τον Πωλ Λαφάργκ τον προπερασμένο αιώνα, είναι ένα διαρκές δικαίωμα για τον κάθε πολίτη, σήμερα θα λέγαμε ότι το ίδιο ισχύει και για το «δικαίωμα στην ανεμελιά», δικαίωμα που πρέπει να το διεκδικήσουμε πρώτα από τον εαυτό μας. ΣΟΛΕΓΓΑ, εκπρόσωπος Π.Φ.Δ.
Πάντα υπάρχει ένα ερώτημα στο πίσω μέρος των αναζητήσεων μιας καλύτερης κοινωνικής ζωής, στο πως θα εκφράσουμε την Δημοκρατία. Πως δηλαδή θα γίνουμε καλύτεροι Δημοκράτες. Η απάντηση είναι στο ισοζύγιο των προσωπικών μας θεωρήσεων.
Ακριβέστερα στο «εγώ» και στο «εμείς» σαν αντιλήψεις που έχουν την θέση τους μέσα μας. Σε μια Δημοκρατία το «εγώ» γεννάει την καινοτομία και την πρόοδο, και προφανώς απευθύνεται στο κοινωνικό σύνολο.
Το «εμείς» όμως καθορίζει την τύχη που θα έχει. Η κοινωνία είναι αυτή που θα δεχθεί ή θα απορρίψει. Έτσι λοιπόν όταν εγείρεται το εγώ μας, Πρέπει να λαμβάνουμε υπʼ όψη τον κόσμο, την κοινωνία. Άρα πρέπει να έχουμε βαρύ το «εγώ» μας, και κατά τι βαρύτερο το «εμείς». Εκατό τόνους το εγώ, εκατό τόνους και ένα πούπουλο το εμείς. Και βέβαια μʼ αυτήν την θεώρηση, ο πολιτικός μας ρόλος, είναι να ανοίγουμε δρόμο, να παραχωρούμε έδαφος στους συμπολίτες μας και όχι να σπεύδουμε σε αποκλεισμούς. Θα επανέρθουμε στο θέμα.
ΣΟΛΕΓΓΑ εκπρόσωπος Π.Φ.Δ.
Αγαπητοί φίλοι, είμαι σίγουρος ότι η λέξη ΔΙΑΝΟΗΣΗ πολλούς σας κάνει να διστάζετε για την συμμετοχή σας.
Πρέπει λοιπόν να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα. Αν σχηματικά δεχθούμε μια κλίμακα από το ένα ως το δέκα, στην αρχή της –από το μηδέν μπορώ να πω- τοποθετήσουμε την μη σκέψη, (αφασία), και στο δέκα βάλουμε την Διανόηση, τότε με σιγουριά βάζουμε στο εννέα την Απλή Σκέψη.
Πιστεύουμε δηλαδή ότι ο σκεπτόμενος άνθρωπος, ενώ απέχει πολύ από το μηδέν, απέχει μόνο ένα «κλικ» από την Διανόηση. Και αυτή αρχίζει από την δυνατότητα να βλέπουμε λίγο μακρύτερα από τα άμεσα ορατά. Λίγο πέρα απʼ την μύτη μας δηλαδή. Το μέχρι που; Ο καιρός το καθορίζει. Έτσι λοιπόν μετρήσατε την σκέψη σας και με αυτοπεποίθηση αναλάβετε την εκπροσώπηση του Π.Φ.Δ. Όλοι χωράμε!
ΣΟΛΕΓΓΑ, εκπρόσωπος Π.Φ.Δ.