• Archive of "ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ" Category

    Το βραβευμένο βιβλίο της Ελένης Σεμερτζίδου: «Το πρώτο χάραμα»

    28 Μαρτίου 2011 // 164 Σχόλια »
    Σχόλιο που συντάχθηκε απο την ΜΑΙΡΗ ΖΑΧΑΡΑΚΗ για την ηλεκτρονική εφημερίδα «ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ»
    «Η ζωή δεν είναι μια φωτογραφία που κάποια στιγμή ξεθωριάζει, αλλά ένας πίνακας ζωγραφικής φτιαγμένος με τα πιο ωραία και ανεξίτηλα χρώματα. Μην αφήσεις ποτέ τον εαυτό σου να δει τη ζωή σαν φωτογραφία που ξεθώριασε ή σκίστηκε, αλλά σαν τον πίνακα της πιο σπάνιας ομορφιάς, ο οποίος ήρθε σε ύπαρξη από τα χέρια ενός καλλιτέχνη, που λέγεται Θεός…»
    «… Ένα κόκκινο αδιάβροχο. Το κόκκινο αδιάβροχο που μου είχε δώσει να φορέσω εκείνο το βροχερό, φθινοπωρινό απόγευμα μιας ημέρας του Οκτώβρη. Το κόκκινο εκείνο αδιάβροχο, που τα κουμπιά του τα είχε κλείσει εκείνος για να με ζεστάνει όλο το βράδυ. Εκείνο το βράδυ που, αγκαλιασμένοι κι οι δύο πάνω σε μια κίτρινη ψάθα, δίπλα στη θάλασσα, είδαμε να ξεπροβάλλει δειλά ο ήλιος και μαζί του να έρχεται το πρώτο χάραμα…»
    Δύο αποσπάσματα, από το ασημογάλανο νήμα της εκπληκτικής πένας της Ελένης Σεμερτζίδου, μέσα από το πρώτο της μυθιστόρημα που φέρει τον τίτλο «Το πρώτο χάραμα» και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μοντέρνοι Καιροί. Αν και Διδάκτωρ Λογοτεχνίας, ο λόγος της Ελένης Σεμερτζίδου, είναι απτός, απλός, ρεαλιστικός και ουσιώδης, γεμάτος χρώμα, άρωμα, υφή και γεύση, μελωδία και συναίσθημα. Η ποιότητα που διακρίνει την αφήγηση, ο παλμός της γραφής, ανεβάζει τον αναγνώστη ένα σκαλοπάτι πιο πάνω, στη θεώρηση των πραγμάτων, της ζωής, χωρίς αυτό να περιορίζει σε λίγους την απόλαυση του ταξιδέματος, αντίθετα διευρύνει σε πολλούς, σε όλους. Η Άννα Σκαρλάτου, είναι η κεντρική ηρωίδα. Είναι αυτή, που ωρίμασε μέσα σ’ένα βράδυ, που ανακάλυψε στις ανεπαίσθητες στιγμές του πρώτου χαράγματος, το μονοπάτι της. «…Δεν είμαστε όλοι ταγμένοι για τα ίδια πράγματα. Μην κάνεις το λάθος να ψάξεις να βρεις το μονοπάτι σου, διαβαίνοντας τα μονοπάτια άλλων ανθρώπων. Δεν έχουμε όλοι τον ίδιο δρόμο να διαβούμε. Ο δικός σου είναι μοναδικός, γιατί είναι δικός σου και κανενός άλλου…» Κάθε λέξη, σταγόνα βάλσαμου για την Άννα, μετάγγιση σοφίας κλεισμένος στο πρώτο και τελευταίο γράμμα που έλαβε από την αγαπημένη και πρόωρα χαμένη καθηγήτριά της, στο πανεπιστήμιο, Μαρίας Σοφιανού. Ο ανέλπιστος όσο και καταδικασμένος χωρίς μέλλον έρωτας με τον Στέφανο, θα την ωθήσει να αναζητήσει δρόμους ανεπίστρεπτους, να δραπετεύσει μακριά απ’ ό,τι την πονά, τη διχάζει. Κάτω από τη σκιά του πύργου του Άϊφελ, θα αναπαύσει τα όνειρά της και θα ξεκουράσει τα φτερά της. Θα γίνει μια επιτυχημένη συγγραφέας και θα δημιουργήσει μια όμορφη οικογένεια. Ώσπου το Ελληνικό αναγνωστικό της κοινό, θα την καλέσει έπειτα από πολλά χρόνια στα γνώριμα, αγαπημένα της μέρη, πίσω στην πατρίδα που εγκατέλειψε, όχι αναίτια. Τα βήματά της θα την φέρουν για μια ακόμη φορά κοντά στο Στέφανο, ίσα για να ανανεώσουν τους όρκους μιας απαγορευμένης αγάπης παντοτινής και πάλι να ξεμακρύνουν, καθένας το δικό του μονοπάτι ακολουθώντας. «Σήμερα, το αεροπλάνο απογειωνόταν ξανά, για να με πάει στην ίδια χώρα, την εστία μου πια. Το ταξίδι που επρόκειτο να κάνω, καθισμένη άνετα στη θέση ενός αεροπλάνου, παρέα με ένα κόκκινο αδιάβροχο, δεν ήταν ταξίδι φυγής, αλλά επιστροφής…ένα ηλιόλουστο, φθινοπωρινό πρωινό, που δεν απέπνεε καμία αίσθηση αποχαιρετισμού, αλλά αντιθέτως, δεν δημιουργούσε το αίσθημα της συνέχειας. Της συνέχειας για ζωή…»

    ΜΑΙΡΗ ΖΑΧΑΡΑΚΗ

    Συντάκτρια της ηλεκτρονικής εφημερίδας  «ΦΙΛΟΔΗΜΟΣ»

    www.filodimos.gr

    Posted in ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ

    ΔΥΟ ΒΙΒΛΙΑ ΤΗΣ ΕΛΕΝΗΣ ΣΕΜΕΡΤΖΙΔΟΥ

    7 Φεβρουαρίου 2011 // 4.641 Σχόλια »

    Με κεντρική φιγούρα τον νεαρό εφημέριο του Αμπρικούρ, ο Γάλλος συγγραφέας Ζωρζ Μπερνανός προσφέρει, σίγουρα, εναύσματα για υπαρξιακούς προβληματισμούς γύρω από το θέμα της ΄΄σιωπής΄΄ και του ΄΄θανάτου του Θεού΄΄, στο βραβευμένο, με το Μεγάλο Βραβείο της Γαλλικής Ακαδημίας, μυθιστόρημά του, «Το Ημερολόγιο ενός Επαρχιακού Εφημέριου». Ο νεαρός εφημέριος, διαπερνώντας τις ψυχές των ενοριτών του με το βλέμμα του, γίνεται, στο έργο αυτό, ο αναστημένος λυτρωτής και αντιπρόσωπος του Θεού, που θα ξεριζώσει το αμάρτημα από την ενορία του, καλώντας τις ψυχές σε μετάνοια – ψυχές που ζουν στη μοναξιά μιας νοσηρής αυτονομίας της αποχριστιανισμένης γαλλικής κοινωνίας του μεσοπολέμου.

    Με τη δύναμη της φαντασίας του, ως ένα από τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά της πένας του, ο Μπερνανός ξεγυμνώνει τη σύγχρονη πραγματικότητα με περίσσια ικανότητα, χωρίς να αποφεύγει την ιστορική εμπειρία, αλλά εμβαθύνοντας σε αυτή και ανιχνεύοντας τις ανθρώπινες ψυχολογικές αποχρώσεις, που μετουσιώνονται έτσι σε ιστορική μαρτυρία.

    Το «Ημερολόγιο ενός Επαρχιακού Εφημέριου» είναι ο διάλογος του νεαρού ιερέα με τον εαυτό του και η προσωπική του συμφιλίωση με την ταπεινωμένη παιδική του ηλικία. Στο πρόσωπό του, τα στοιχεία μιας χαμένης – για πολλούς – παιδικότητας συνοψίζονται, εκεί όπου η χριστιανική αγάπη και η αγιότητα είναι, πλέον, υπαρκτή. Είναι σχεδόν βέβαιο ότι το έργο αυτό είναι το πιο προσωπικό έργο του Γάλλου συγγραφέα, αφού το ημερολόγιο του νεαρού εφημέριου του Αμπρικούρ γίνεται και το όργανο της συμφιλίωσης του Μπερνανός με τον εαυτό του. Ο Μπερνανός, άλλωστε, θα επαναλαμβάνει, σε όλη τη διάρκεια της ζωής του, ότι η παιδικότητα αποτέλεσε για εκείνον τη βασικότερη πηγή έμπνευσης, καθώς η παιδική συμπεριφορά στην ώριμη ηλικία αποκαλύπτει μια γνήσια πνευματική διάσταση, η οποία και έχει διατηρηθεί σε όλα τα έργα του.

    Αυτές οι ιδιαίτερες, λοιπόν, νοηματικές αποχρώσεις που απαιτεί ένα τέτοιο μεταφυσικό κείμενο αποδίδονται με πιστότητα – τόσο στο γράμμα όσο και στο πνεύμα του γαλλικού κειμένου – από τη μετάφραση της κ. Ελένης Σεμερτζίδου, προσεγγίζοντας με λογοτεχνική επιδεξιότητα τις σελίδες του Ημερολογίου. Με τη μετάφρασή της, το δράμα και η αποσύνθεση μιας ολόκληρης κοινωνίας παρουσιάζονται με ενάργεια, θυμίζοντας περισσότερο άνοδο στον Γολγοθά και λιγότερο μια απλή τραγωδία.

    Το μήνυμα του Μπερνανός παραμένει ζωντανό μέχρι τις μέρες μας, εκφράζοντας την ακλόνητη πεποίθηση του Γάλλου μυθιστοριογράφου ότι στον επίγειο βίο μας όλα είναι «Θεία Χάρις», ενώ Κόλαση είναι μόνο «η έλλειψη της αγάπης».

    Η ανάγνωση που επιχειρείται στις σελίδες της λογοτεχνικής μελέτης της κ. Ελένης Σεμερτζίδου στοχεύει στην αποκρυπτογράφηση ενός θεματικού κώδικα, όπου δεσπόζουν οι έννοιες της βίας, της θυσίας, της σύνδεσης του πόνου με την ομορφιά και τη Θεία Χάρη, της απαλλαγής από τον εγωισμό και από κάθε άλλο κακό, μέσω αυτού του πόνου, αλλά και της ενσωμάτωσης του Χριστού, ως πρότυπο και ιδανικό ωραιότητας, μέσα σε έναν κόσμο, που τελικά θα σωθεί από αυτή την ομορφιά.

    Στην εν λόγω μελέτη, επιχειρείται η διερεύνηση και κατόπιν η ερμηνεία του ρόλου που διαδραματίζει ο ιερέας στα έργα του Γάλλου συγγραφέα, Ζώρζ Μπερνανός, για να αποκρυπτογραφηθεί στην συνέχεια και το πνευματικό μήνυμα που φέρει ο ίδιος ο συγγραφέας. Τρεις διαφορετικές κατηγορίες ιερέων αναδύονται μέσα από όλα τα έργα του Γάλλου μυθιστοριογράφου. Οι μέτριοι ή κοσμικοί ιερείς, που ασχολούνται με θέματα διαχείρισης της ενορίας τους, απορροφούνται τόσο από τις προσωπικές φιλοδοξίες τους, που ξεχνούν την πνευματική αποστολή τους και την προδίδουν. Οι ώριμοι, γαλήνιοι ιερείς, που έχουν αφιερωθεί στο καθήκον τους, έχουν αποδεχθεί την ανθρώπινη ατέλεια και τη δύναμη του Κακού, αλλά εμπιστεύονται, ωστόσο, και τη δύναμη της Θείας Χάριτος. Τέλος, οι Άγιοι, που πασχίζουν και αγωνίζονται να γίνουν πνευματικοί πατέρες και πιστοί πάστορες, εξιλαστήρια θύματα μιας υλιστικής κοινωνίας, παρουσιάζοντας και χρησιμοποιώντας ως μοναδικά όπλα τους, το πνεύμα της φτώχειας, της ταπεινοφροσύνης και της παιδικότητας. Ο συγγραφέας δεν παραγνωρίζει την ανθρώπινη υπόσταση του ήρωά του, τον θέλγει, όμως, το γεγονός ότι ένας τέτοιος ήρωας τίθεται ευθύς εξ’ αρχής στο περιθώριο της κοινωνίας, ανίκανος να μοιραστεί μαζί της τη ζωή. Βρίσκεται τόσο κοντά στο Θεό, που δεν είναι δυνατόν να μην είναι «άλλος», ακόμα και για το βλέμμα του ασεβούς που θα τον κοιτάξει. Αυτό που ενδιαφέρει περισσότερο τον Μπερνανός, όσον αφορά τον ιερέα μέσα στα έργα του, δεν εστιάζεται τόσο στην κοινωνική θέση αυτού, αλλά στο μυστήριο της Θείας Χάριτος, η οποία μεταμορφώνει έναν απλό, ανίδεο άντρα, σε ιερέα-άγιο.

    Η ανθρώπινη φύση δεν ερμηνεύεται ηθικά στον Μπερνανός, αλλά παρθενικά. Με την παρούσα λογοτεχνική μελέτη της, η κ. Ελένη Σεμερτζίδου μάς παρουσιάζει μυστικοαποκαλυπτικά το «Πρόσωπο» του «Ιερέα» στα μυθιστορήματα του Γάλλου συγγραφέα, Ζώρζ Μπερνανός. Χώρος δράσης της είναι η Ιστορία και τρόπος η μαρτυρία, η ρωμαλέα αυτή και ηρωική μαρτυρία, που κάνει, τελικά, την ιστορική ζωή σκληρό και αμείλικτο πεδίο αναμέτρησης της ζωής με το θάνατο.

    Άγγελος Α. Σπάθης, εκπρόσωπος του wif.gr

    Posted in ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ

    Η ΜΑΜΑ ΜΑΣ ΤΟ ΘΗΛΥΚΟ!! – Η νέα κωμωδία της ΕΛΕΝΗΣ ΣΕΜΕΡΤΖΙΔΟΥ

    13 Ιανουαρίου 2011 // 5.556 Σχόλια »

    H ΠΕΡΙΛΗΨΗ ΤΟΥ ΘΕΑΤΡΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ

    Στην οικογένεια Δεληβοριά, οι δύο κόρες, Θάλεια και Αλεξάνδρα, αποφασίζουν να κάνουν την επανάστασή τους, αποχωρώντας από την πατρική στέγη, κάτω και από την πίεση της εκκεντρικής, ιδιόμορφης και άκρως γοητευτικής μητέρας τους.

    Ο γάμος των δύο κοριτσιών, κατά τα χρηστά ήθη, αποτελεί τον βασικό λόγο διαφιλονικίας και εντάσεων ανάμεσα στις τρεις θηλυκές υπάρξεις του σπιτιού, ενώ ο «περιθωριοποιημένος», από την άλλη πλευρά, σύζυγος και πατέρας προσπαθεί να κρατήσει τις χρυσές ισορροπίες, που κινδυνεύουν αφενός από την αμετροέπεια της συζύγου του και αφετέρου από την νεανική – ιδιαίτερα της Θάλειας – ορμή, ευαισθησία και επαναστατικότητα.

    Στη ζωή τους θα εμφανιστεί, ένα πρωινό, ο Μάριος, ένας όμορφος νέος, με ποιητικές ευαισθησίες, χειροπράκτης στο επάγγελμα, που θα ερωτευτεί αμέσως τη Θάλεια, συμπαρασύροντας στο παιχνίδι του έρωτα και των ψευδαισθήσεων, ως επίδοξος εραστής, όλα τα μέλη της οικογένειας και, κυρίως, την μητέρα, της οποίας η «ωραιοπάθεια» θα τονωθεί, παίρνοντας ανεξέλεγκτες διαστάσεις.

    Τα «χρυσά» χέρια του Μάριου, κουράροντας την κυρία, θα γίνουν, τελικά, η αιτία που θα φέρει πιο κοντά τη Θάλεια με τον γοητευτικό νέο, αλλά και την κυρία πιο κοντά στον ρόλο της «γιαγιάς», ένα ρόλο «ταμπού» για κάθε «πρώην καλλονή», που στηρίζει επάξια τον χαρακτηρισμό του αιώνιου «θηλυκού».

    Το πλήρες κείμενο έχει αναρτηθεί στην σελίδα θεάτρου: www.etp.gr (www.etp.gr)

    http://www.seeleni.blogspot.com/

    Posted in ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙΣ, ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣ

    Next Entries »