Άρτεμις
Φανέρωσε! Φανέρωσε το Φως και φανερώσου!
Θεά, αγέρωχη! Εσύ! Δεν είσαι για να κρύβεις τη θωριά σου στο σκοτάδι
Παρά στου ανέμου σου και του φτερού τη χάρη να κρατιέσαι
Στα ξανθωπά τα στάχια, το κορμί να ξαποσταίνεις
Και στου γλυκού του δειλινού, την κλίνη να πλαγιάζεις
Τρισεύγενη! Εσύ του κόσμου, ανταριασμένη!
Στου λιβαδιού κι απόψε το χορτάρι σ’ ανταμώνω
Γυμνά τα πόδια, τα λευκά, κι οι ολόχρυσοί σου ώμοι
Είναι πολλά τα μονοπάτια που θα πάρω για να σε ‘βρω
Και κακοτράχαλοι πολύ οι δρόμοι που προσμένουν
Τα μυστικά του πηγαδιού να μου χαρίσουν
Μόλις τα χείλη μου, σιμά, με το νερό της ομορφιάς σου, μου δροσίσουν
Τότε.. Στοχάσου, τότε, γοργοπόδαρη θεά μου, Ανδρειωμένη
Πως φανερώθηκες σε με, μια νύχτα με φεγγάρι.
Και της μορφής σου το θεριό ημέρεψε στο χάδι.
Από κολώνες ιερές, του νου η αρμονία
πετάξαν πύρινες φωνές, μαζί με νοσταλγία
Έλα και πάρε με από δω. Οδήγησε το βιος μου.
Στην αγορά των αστεριών, εσύ είσαι Όλον, το Φως μου.
Ελένη Σεμερτζίδου
« H ιστορία της χαρουπιάς »
Στον Γιάννη Ε. Δαμουλή
Ο Ερμής με τα σιδερένια φτερά του,
έμπηξε βιαστικά το κηρύκειο του στην Ολυμπία.
Έπειτα πέταξε για την Κνωσό.
Δε βρήκε τον Μίνωα εκεί.
Συνέχισε για Ζάκρο και Μάλια.
Έδωσε στον Πάτρικ το δίσκο της Φαιστού,
για παράσημο ανδρείας.
Πέταξε στα μούτρα του Γιάννη χαρούπια,
να κορέσει την πείνα του.
Βγήκε αναμνηστική φωτογραφία με τον Μανώλη,
πεσμένο μπρούμυτα στις ελιές.
Μάρτυρας σε όλα,
ο ουρανός και η γαλάζια θάλασσα!
Χαλάνδρι 20 Μαίου 2018
Λίτσα Δαμουλή-Φίλια