ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΦΟΡΟΥΜ ΔΙΑΝΟΗΣΗΣ
Θέματα παγκοσμίου ενδιαφέροντος προς συζήτηση
-
Archive for Ιανουάριος, 2015
Alexander the Great. Rock Opera από το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος της Βίκυς Κατράνα
Μ
έσα από αστέρια, μάχες, και το πεπρωμένο αναδύεται η προσωπικότητα και το όνειρο του Μεγάλου Αλεξάνδρου στην ροκ όπερα Alexander the Great του Κ.Θ.Β.Ε. Είναι μια μουσικοθεατρική παραγωγή ενός νέου έργου του συνθέτη Κωνσταντίνου Αθυρίδη που συνυπογράφει την σκηνοθεσία με τον Γιάννη Βούρο. Το λιμπρέτο είναι της Alexandra Charanis.
Στη μαγεία του ονείρου του Μ. Αλεξάνδρου και της κατάκτησής του μας ταξιδεύει η ροκ όπερα Alexander the Great. Μας προσκαλεί να γνωρίσουμε την «ανήσυχη ψυχή» του που «τον οδηγεί σε μέρη άγνωστα» σύμφωνα με το λιμπρέτο. Μια παράσταση μοναδική που αψηφά τα κλισέ και συμβάλλει αποφασιστικά στην παραγωγή καλλιτεχνικού προϊόντος, με δυναμισμό, καινοτομία, εξωστρέφεια.
Το έργο παρουσιάζεται στην αγγλική γλώσσα με υπέρτιτλους.
Όπως σημειώνει ο δημιουργός «η ιστορία αρχίζει στη Σαμοθράκη, όπου κατά την διάρκεια των Καβειρίων Μυστηρίων συναντήθηκαν η μητέρα του Αλέξανδρου Ολυμπιάς και ο βασιλιάς της Μακεδονίας Φίλιππος, και ολοκληρώνεται με το θάνατο του Μ. Αλέξανδρου στην Βαβυλώνα 34 χρόνια αργότερα».
Το έργο λειτουργεί στο πλαίσιο μιας δραματουργίας που δεν έχει απλώς υπόψη την αφήγηση μιας ιστορίας, αλλά εστιάζει στην ανθρώπινη υπόσταση του Μ. Αλεξάνδρου και την ψυχοσύνθεση του ήρωα, αναδεικνύοντας τις αξίες που την καθόρισαν, αυτές της δύναμης, της φιλίας, της οικουμενικότητας.
Έτσι, και η παράσταση φωτίζει την εικονοποίηση του μύθου και εμβαθύνει στην ανθρώπινη ψυχή του. Η ιστορία μας ταξιδεύει στην τότε εποχή, μέσα από τα βασικά γεγονότα της ζωής του Μ. Αλεξάνδρου με σεβασμό στα ιστορικά δεδομένα από την γέννηση ως το θάνατό του.
Μέσα από σημαντικά στιγμιότυπα ζωής διαφαίνονται οι σχέσεις του με τους γονείς, τους δασκάλους, τους στρατιώτες, τους φίλους, τους εχθρούς, τον έρωτα, τον ίδιο τον θάνατο.
Καθρεπτίζεται η μαχητική πορεία του στην συγκλονιστική περιπέτεια ζωής του ως το αναπότρεπτο τέλος του θανάτου του. Με το χαμό του θρηνεί ένας κόσμος ολόκληρος, κι όμως ο Αλέξανδρος είναι ολοζώντανος στην σκηνή, αθάνατος στις καρδιές των ανθρώπων και στην μνήμη του χρόνου.
Το έργο δεν είναι μιούζικαλ, δηλαδή δεν υπάρχουν σημεία πρόζας που εναλλάσσονται με τα τραγούδια. Αυτό το φέρνει πιο κοντά στη μορφή της κλασικής όπερας. Ωστόσο η μουσική δεν ανήκει μόνο σε κάποιο συγκεκριμένο είδος. Χρησιμοποιούνται πολλά ροκ ηχοχρώματα με ηλεκτρική ορχήστρα με κυρίαρχη την ηλεκτρική κιθάρα, ανέλπιστα μελωδική και υπέροχα δυναμική. Χρησιμοποιούνται διακριτικά επίσης η κρητική λύρα, το μπουζούκι, το ούτι, ο αυλός, ως αναφορά στο ελληνικό στοιχείο.
Η βασική άποψη της μουσικής προσέγγισης είναι ότι η μουσική πρέπει να υπηρετεί την εικόνα, γι’ αυτό χρησιμοποιούνται κι άλλα είδη μουσικής όπως η τζαζ, η σόουλ, η φανκ, η country, ανάλογα με το τι απαιτεί η σκηνή, αντικατοπτρίζοντας την αντίληψη του συνθέτη ότι «η μουσική είναι μία, η μουσική του Alexander the Great έχει το στοιχείο του crossover, όπου διαφορετικά είδη εναλλάσσονται ή συνομιλούν, ζωντανεύοντας τη θεατρική παράσταση».
H μουσική υπηρετεί το κείμενο, τα ποιητικά κείμενα δένουν πολύ όμορφα και αρμονικά με τα μουσικά κομμάτια. Το λιμπρέτο με εναλλαγές εξισορροπεί το αισιόδοξο με το σκοτεινό στοιχείο.
Τα κοστούμια είτε έχουν ροκ επιρροές με λιτή αισθητική, συχνά με πρωτότυπο σχεδιασμό, είτε με αναφορές στην ανατολή. Γενικά όσον αφορά στην εικόνα της παράστασης είναι πολύ ωραία δοσμένο το στοιχείο της πολυπολιτισμικότητας, αλλά μας έλειψε λίγο αισθητικά το ελληνικό, μακεδονικό χρώμα, που θα μπορούσε να είναι λίγο πιο εμφανές, μια που η όπερα θα ταξιδέψει στο εξωτερικό.
Η σκηνοθεσία είναι πολυδιάστατη, ευρηματική, πολύ εμπνευσμένη η σκηνή με τον Βουκεφάλα και την τόσο όμορφη χορογραφία, καθηλωτική η ελεγεία για τον Αλέξανδρο πριν το τέλος.
Η αισθητική των σκηνικών είναι αφαιρετική. Υπάρχουν μόνο σκάλες που οδηγούν ψηλά, μια μεταλική, μίνιμαλ κατασκευή τύπου άμβωνα. Αντί σκηνικών στο βάθος της σκηνής προβάλλονται τεράστιες διαφάνειες που αντικαθιστούν τα τρισδιάστατα σκηνικά. Είναι ένας σύγχρονος τρόπος προσέγγισης, έτσι επιτυγχάνονται ταχύτατες αλλαγές χωρίς τεχνικούς, αφού η ροή εξαρτάται από την εναλλαγή των εικόνων.
Η επιλογή των εικόνων με ελάχιστες τις περιπτώσεις να απεικονίζονται οικήματα, θεωρώ ότι δεν είναι τυχαία. Απεικονίζονται στο βάθος της σκηνής ο ουρανός, φυσικά στοιχεία όπως νερό, κύματα, αφαιρετικά σχήματα (κατακερματισμός συναισθημάτων) αποτυπώνοντας τα συναισθήματα των ηθοποιών που βρίσκονται στην σκηνή, δηλαδή λειτουργούν ως ψυχολογικός καθρέπτης τους.
Η κίνηση που εμπεριέχεται στις εικόνες δημιουργεί μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Όπως π.χ. με το κάψιμο των ανακτόρων της Περσέπολης, όπου μία ηθοποιός χορεύοντας με μια δάδα βάζει εικονικά φωτιά στο «σκηνικό» και η εικόνα αναφλέγεται.
Η σκηνή της επιστροφής στην πατρίδα όπου από το σκοτάδι, ο ήλιος ανεβαίνει σιγά σιγά στον ουρανό και εν μέσω ξηρασίας το σκηνικό αρχίζει να αχνοτρέμει από τη ζέστη.
Και η τόσο ευρηματική σκηνή του θανάτου, που ακούγεται δυνατά ο χτύπος μιας καρδιάς που σταδιακά σβήνει … Στο σκηνικό απεικονίζεται μπλε νερό και δίνεται η αίσθηση ότι βρισκόμαστε στο βυθό του. Όταν η καρδιά σταματά να χτυπά μεταφερόμαστε στην επιφάνεια και η οπτική είναι τέτοια που δίνεται η αίσθηση μέσω της κίνησης ότι κάτι ταξιδεύει πάνω στα κύματα που κινούνται προς έναν μακρινό ορίζοντα… Σαν να απελευθερώνεται η ψυχή του Αλέξανδρου προς την αιωνιότητα….
Οι ηθοποιοί και τραγουδιστές συχνά καλούνται να περάσουν από τον ένα ρόλο στον άλλο για τις ανάγκες αυτής της τόσο απαιτητικής παράστασης και το έκαναν επιτυχημένα.
Πλήθος ηθοποιών, χορευτών , τραγουδιστών και μουσικών κατέθεσαν την δουλειά, την ζωντάνια, το ταλέντο και το πάθος τους στο Βασιλικό Θέατρο και κέρδισαν το θερμό, παρατεταμένο χειροκρότημα των θεατών που συνόδευσε με ενθουσιασμό τη μουσική του φινάλε.
Όπως μας δήλωσε ο κ. Κ. Αθυρίδης «Ευελπιστώ ότι η όπερά μας, θα φύγει από τη Θεσσαλονίκη και θα συνεχίσει την πορεία της. Η δική μας εκστρατεία ξεκινάει τώρα και όπως ο Αλέξανδρος δεν ξέρουμε που θα μας βγάλει. Συνεχίζουμε με πολλές ελπίδες και δυνάμεις και ελπίζω ότι θα δικαιωθούμε όλοι».
Μετά το Βασιλικό θέατρο Θεσσαλονίκης, η παράσταση θα φιλοξενηθεί στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών στις 27,28/2/2015 και 1/3/2015 και κατόπιν θα συνεχίσει σε διεθνή περιοδεία.
Εύχομαι η παράσταση να φθάσει τόσο μακριά, όσο και ο Αλέξανδρος…………………Νέα έκδοση από τις Εκδόσεις Οσελότος (Δελτίο Τύπου)
Συγγραφέας: Βίκυ Κατράνα
…Οι πύλες άνοιξαν αθόρυβα και η μικρή παρέα πέρασε μέσα. Ήταν χαρούμενοι που ξέφυγαν απ’ το κακό που έτρεχε πίσω τους. Αυτό που αντίκρισαν μπροστά τους ήταν ένα μικρό θαύμα. Η πόλη χτισμένη πάνω σε μια χαμηλή βραχώδη περιοχή με μια απλωσιά άμμου τριγύρω…
«Είναι υπέροχη!» είπε ο Άντυ καθώς κολυμπούσαν στα στενά της.
«Από ’δω η σχολή των Νερών και των Ανέμων, το αστεροσκοπείο, ο γυάλινος θάλαμος παιχνιδιού και ενημέρωσης, στο βάθος το βραχόδασος, η περιοχή με τα βρύα, δρακομαχίες – ψαρομαχίες στη σκοτεινή σπηλιά».
Στη χρονιά του δράκου, ο κόσμος συνταράσσεται από μια μαγική δύναμη που θέλει να κυριαρχήσει στα νερά και στη ζωή όλων των πλασμάτων. Ο Άντυ και οι φίλοι του, η μικρή παρέα ψαριών, θα αντισταθούν μέχρι την τελευταία αναπνοή τους; Μαζί τους θα ενωθούνε, άραγε, οι άνθρωποι, οι άνεμοι και τα ξωτικά, για να σώσουν τη γη;
Mια συναρπαστική περιπέτεια, ένα ταξίδι στη μαγεία του ονείρου. Μια ιστορία, μονοπάτι, με την οποία, σίγουρα, ο καθένας θα οδηγηθεί στο αστέρι της ψυχής του.
Γιατί όχι και εσείς…
