Σημείωμα της συγγραφέως
«Κάποια μέρα, καθισμένος ο ωραίος Νάρκισσος κοντά σε μια πηγή, είδε το πρόσωπό του στα νερά της πηγής. Απασχολημένος να θαυμάζει την καθ’ όλα άριστη σωματική του διάπλαση από τις όχθες του ποταμού, στα νερά αυτού, δεν έδωσε καμία προσοχή ή δεν ανταποκρίθηκε στον εκδηλούμενο έρωτα της Νύμφης Ηχούς, η οποία συνεχώς τον καλούσε.
Η Ηχώ ακολουθούσε παντού τον Νάρκισσο, σιωπηλή και ερωτευμένη. Μια μέρα που ο Νάρκισσος κυνηγούσε ελάφια, άκουσε δίπλα του ένα απρόσμενο θόρυβο..
-Είναι κανείς εδώ; ρώτησε
και η Ηχώ απάντησε: ΕΔΩ..
Ξαφνιασμένος ο Νάρκισσος λέει: “Ελα! Έλα.. Πλησίασε.. ”
και η Ηχώ απαντά: “ΠΛΗΣΙΑΣΕ” και με χαρά προχώρησε προς τον Νάρκισσο.. αλλά εκείνος την σπρώχνει πάνω στους θάμνους και φεύγει.. Η Ηχώ έμεινε, για ώρες, μόνη της να κλαίει, επαναλαμβάνοντας τη λέξη “πλησίασε”.
Πέρασε καιρός πολύς, αλλά η Ηχώ δεν μπορούσε να ξεχάσει τον Νάρκισσο και την άκαρδη και ύπουλη συμπεριφορά του. Συνέχισε να κλαίει με παράπονο και να επαναλαμβάνει χωρίς σταματημό τη τελευταία λέξη του Νάρκισσου, “ΠΛΗΣΙΑΣΕ…”
Αποτέλεσμα ήταν η μεν φωνή της Ηχούς να εξασθενεί συνέχεια, σε τρόπο ώστε ν’ ακούγονται μόνο οι τελευταίες συλλαβές και να σβήνει, ο δε Νάρκισσος να πεθαίνει αυτοθαυμαζόμενος στο νερό της λίμνης που το χρησιμοποιούσε ως κάτοπτρο..
ΕΛΕΝΗ ΣΕΜΕΡΤΖΙΔΟΥ
ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2014