Από πηγή που στέρεψε, δροσιά μην περιμένεις
και από πουλί που πέθανε, ταξίδια μακρινά.
Από ένα δάκρυ που κυλά, μονάχα να προσμένεις
ένα καημό, που ορφάνεψε γι᾽αγάπη και χαρά
Από ματιά που δεν κοιτά αλήθεια μην γυρεύεις
και από μια θάλασσα πλατιά να κρύψει μυστικά
Σαν κοιμηθείς για τ᾽ όνειρο, τη σκέψη σου παιδεύεις
και μεγαλώνεις μέσα σου κοπάδια από θεριά.
Την θύμησή σου ξόδεψες με το να ταξιδεύεις
σε μονοπάτια απάτητα, σε δρόμους σκοτεινούς
ο κόσμος τούτος φτιάχτηκε για τους μοναχικούς
μα εσύ, ακόμα, σιωπηλά το ταίρι σου γυρεύεις…
Κιντάπογλου Γιάννης Επισκέπτης του wif