Αμέριμνοι και ανυποψίαστοι αστυνομικοί δέχτηκαν καταιγισμό πυροβολισμών. Η νέα μορφή τρομοκρατίας στοχεύει πλέον σε ένστολους εργάτες της προστασίας του πολίτη. Είναι δύσκολο να κατανοήσει κανείς τον τρόπο με τον οποίο σκέφτονται οι σύγχρονοι τρομοκράτες. Πρόκειται μάλλον για περιθωριακά άτομα που έχουν σταθεί απέναντι στην κοινωνία. Αισθάνονται μάλλον μια ασφυχτικότητα μη μπορώντας να παρακολουθήσουν την εξέλιξη και αδιαφορώντας για τα αποτελέσματα των ενεργειών τους. Τέτοιου είδους τρομοκρατία αναπτύσσεται στην Μέση Ανατολή, εκεί που τα καθεστώτα δεν μπορούν να σταθεροποιηθούν, μετά από επεμβάσεις ξένων δυνάμεων. Όμως στην πατρίδα μας δεν ισχύει το ίδιο. Η Δημοκρατία μας λειτουργεί και μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις αξιοζήλευτα. Προς τι λοιπόν αυτές οι ενέργειες που δεν οδηγούν πουθενά; Προς τι οι απώλειες ανθρωπίνων ζωών; Αυτά τα ερωτήματα μπορούν να το απαντήσουν μόνο οι ίδιοι. Ελπίζω πως σύντομα θα μπορέσουμε να τους ακούσουμε από το εδώλιο του κατηγορουμένου. ΣΟΛΕΓΓΑ, εκπρόσωπος του wif.gr
Τις πρώτες πρωινές ώρες της εικοστής ογδόης Οκτωβρίου του 1940, ο ασπρομάλλης γέροντας Μεταξάς, έπιανε τον κονδυλοφόρο του και ενώπιον του βασιλέως Γεωργίου, του διαδόχου του Παύλου, του Παπάγου και των άλλων ιστορικών προσώπων της κυβέρνησης του είπε,με αγέρωχη φωνή: «ο Θεός σώζει την Ελλάδα…» Πριν αρχίσει να υπογράφει τα διατάγματα που επίσημα πλέον έθεταν την Ελληνική επικράτεια σε πολιορκία από τους Ιταλούς και φυσικά τους Γερμανούς.
Από ένα «ΟΧΙ» ξεκίνησαν τόσα «Ναι». Ναι στο δικαίωμα στην ζωή, ναι στο δικαίωμα στο θάνατο. Ένας θυμός, μια ευθιξία, μια τιμή, μια περηφάνια, ένα καπρίτσιο…Ένα δικαίωμα στο ανθρώπινο συναίσθημα, στην ελευθερία, αυτό να εκφραστεί… Ο Μεταξάς, πριν από λίγη ώρα, είχε πει στον Ιταλό πρέσβη, με εμφανή συγκίνηση: «Επομένως… έχουμε πόλεμο…» Πόσο ρεαλιστική φαντάζει αυτή η φράση! Κι όμως, τόσο ουσιαστική συνάμα. Τόσο αναγκαία, για να ανακαλύψει κανείς τις αξίες που έχει μέσα του… Ο πρέσβης έκανε μια βαθιά υπόκλιση μπροστά στον γέροντα και έφυγε, χωρίς να ανταλλάξουν χειραψία…
Χρόνια πολλά, λοιπόν! Με πολλά «Όχι» προς χάριν ακόμη περισσοτέρων και αληθεστέρων «Ναι».
ΕΛΕΝΗ ΣΕΜΕΡΤΖΙΔΟΥ, εκπρόσωπος του wif.gr
Εδώ και λίγες μέρες, από την ανάληψη της διακυβέρνησης από το ΠΑΣΟΚ, όλο και εντείνονται εν είδη πιέσεων, θέσεις,για να λάβει σκληρά δημοσιονομικά μέτρα για την εξυγίανση της οικονομίας. Το ρητό που προβάλλεται είναι το ότι δεν γίνεται κοινωνική πολιτική με δανεικά. Εμένα μου φαίνεται παρωχημένο επιχείρημα, γιατί στην νέα πραγματικότητα όλος ο πλούτος της χώρας, που προέρχεται κατά κύριο λόγο από τον τουρισμό, την ναυτιλία και την αγροτική παραγωγή, προϋποθέτει ενεργούς πολίτες. Οι πολίτες σήμερα, μετά από την αλλοπρόσαλλη πολιτική που άσκησε η απελθούσα κυβέρνηση, βρίσκονται σε ιδιαίτερα δύσκολη θέση και περαιτέρω λιτότητα δεν την αντέχουν. Αν επιχειρηθεί κάτι τέτοιο πολύ φοβούμαι ότι θα οδηγήσει στην πλήρη απογοήτευση και ως εκ τούτου στην απαξίωση των πολιτών. Δηλαδή αντί να κερδιθεί το στοίχημα της προόδου, θα πέσουμε σε κοινωνικό μαρασμό και τότε είναι που θα κινδυνέψει η χώρα. Και μάλιστα δεν θα ευημερούν ούτε και οι αριθμοί. Αυτό που πρέπει να κάνει η νέα κυβέρνηση είναι απαρέγκλιτα να εφαρμόσει το πρόγραμμα που εξήγγειλε, και που για αυτό ακριβώς την ψήφισε και ο ελληνικός λαός. ΣΟΛΕΓΓΑ, εκπρόσωπος του wif.gr
Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η νέα κυβέρνηση του ΠΑ.ΣΟ.Κ. του Γ. Παπανδρέου, έχει μεγάλη αποδοχή από τους πολίτες, 83%. Μεγάλη αποδοχή σημαίνει ότι οι πολίτες έχουν υψηλές προσδοκίες από την κυβέρνηση, περιμένουν να επιλύσει πολλά προβλήματα που λιμνάζουν και προφανώς να διασώσει την οικονομία από τη χρεοκοπία, που επέρχεται αν δεν ληφθούν αμέσως σκληρά μέτρα δημοσιονομικού χαρακτήρα. Οι πολίτες νιώθουν πλέον στο πετσί τους την κρίση που διέρχεται η ελληνική οικονομία και η οποία δεν έχει καμία σχέση με την διεθνή. Όλοι βλέπουν την ανεργία να φουντώνει, τα εισοδήματά τους να μειώνονται και χιλιάδες νοικοκυριά δεν μπορούν να ανταποκριθούν στις δανειακές υποχρεώσεις τους προς τις τράπεζες, ενώ ταυτόχρονα αυτές ου τελευταίες έχουν γίνει πολύ φειδωλές στη χορήγηση δανείων σε επιχειρήσεις και άτομα.
Το βαθύ ΠΑ.ΣΟ.Κ. είναι εδώ και απαιτεί αυξήσεις, παροχές, διορισμούς στον δημόσιο τομέα, ενώ οι συνδικαλιστές του ζητούν ανατροπή των διακρατικών συμφωνιών για το λιμάνι του Πειραιά και τον ΟΤΕ. Η απεργία των λιμενεργατών στον Ο.Λ.Π., οι επιθέσεις κουκουλοφόρων σε κτίριο εφημερίδας και αλλού, οι ξαφνικές και απαράδεκτες οικονομικές απαιτήσεις εργαζομένων στο υπουργείο εργασίας, είναι η αρχή του θυμού οπαδών, φίλων και προσκείμενων στο ΠΑ.ΣΟ.Κ. ατόμων. Είναι η ήπια αρχή προβολής αιτημάτων, οικονομικών διεκδικήσεων και επαναστατικού τσαμπουκά, από το βαθύ ΠΑ.ΣΟ.Κ. και τους αριστερούς φίλους του. Αν η κυβέρνηση αρχίσει να ενδίδει, να υποχωρεί και να ικανοποιεί τρελά οικονομικά αιτήματα, καθώς και να ανέχεται κουκουλοφόρους, αντιεξουσιαστές και καταληψίες, η τύχη της θα είναι γνωστή από τώρα. Θα ευτελιστεί εντελώς σε 3-4 μήνες και δεν θα μπορέσει να παράγει έργο, χρήσιμο στον τόπο.
Η κυβέρνηση οφείλει να σοβαρευτεί σε ότι αφορά τον οικονομικό τομέα και να παραμερίσει συνδικαλιστές και φαύλους. Η οικονομία δεν αντέχει παροχές, ούτε εκείνες που υποσχέθηκε προσωπικά ο Γ.Παπανδρέου, γιατί για να τις υλοποιήσει πρέπει να δανειστεί. Και με δανεικά δεν γίνονται παροχές. Τέλος στις ψευδαισθήσεις και στα όνειρα. Η σκληρή πραγματικότητα είναι εδώ καλύπτει όλη την χώρα. Τώρα πρέπει να επικρατήσει ο ρεαλισμός, η σύνεση, το συμφέρον του τόπου και του συνόλου του λαού, όχι εκείνων που φωνάζουν για να διατηρήσουν συντεχνιακά προνόμια –πχ. λιμενεργάτες ΟΛΠ- ή για να κρατηθούν στις θέσεις τους – π.χ. επαγγελματίες συνδικαλιστές. Ο πρωθυπουργός οφείλει να αρθεί στο ύψος των περιστάσεων και να δώσει όλη την αλήθεια στον λαό, για την κατάσταση της οικονομίας και για τα επώδυνα μέτρα που θα λάβει για την σωτηρία της. Αν μιλήσει στον λαό με ειλικρίνεια και απλότητα, οι πολίτες θα συμφωνήσουν, θα εγκρίνουν τα μέτρα, θα δώσουν μεγάλη προθεσμία στην κυβέρνηση για να λάβει κάποτε και φιλολαϊκά μέτρα. Αν παρασυρθεί από τον παλιό λαϊκισμό του ΠΑ.ΣΟ.Κ. και θελήσει να τον χρησιμοποιήσει και πάλι, θα έχει τελειώσει ως πρωθυπουργός και ηγέτης. Και μαζί του και η ελληνική οικονομία.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΠΟΚΟΒΟΣ, εκπρόσωπος του wif.gr
Η νέα κυβέρνηση θα κριθεί από τρία τουλάχιστον προβλήματα, για τα οποία θα δώσει τώρα αμέσως εξετάσεις.
Το πιο απλό, που δεν χρειάζεται πρόσθετους πόρους, αλλά μόνο σωστό μάνατζμεντ του υπάρχοντος προσωπικού, των 54.000 αστυνομικών δηλαδή, είναι η εξασφάλιση της καθημερινότητας των πολιτών, η ειρηνική διαβίωσή τους, η απρόσκοπτη εκτέλεση των επαγγελματικών τους καθηκόντων. Η Ελληνική Αστυνομία πρέπει να καταστεί αποτελεσματική και να εξασφαλίζει την εσωτερική ασφάλεια, από κάθε είδους κακοποιούς, τρομοκράτες, κουκουλοφόρους, φίλαθλους χούλιγκανς και σαδιστές συνδικαλιστές που αρέσκονται να κλείνουν δρόμους και να ταλαιπωρούν τους πολίτες χωρίς λόγο. Για να γίνουν αυτά πρέπει η κυβέρνηση να συγκρουστεί με ορισμένες συντεχνίες και με τους κατ’ επάγγελμα υπερασπιστές και προστάτες των κουκουλοφόρων. Αξίζει να το τολμήσει. Θα κερδίσει.
Το δεύτερο πρόβλημα που πρέπει να αντιμετωπιστεί αμέσως, είναι η κατάσταση της οικονομίας της χώρας, που έχει εκτροχιαστεί εντελώς, όπως πολλές φορές η στήλη αυτή επεσήμανε. Η Ευρωπαϊκή Ένωση απαιτεί τη λήψη σκληρών, αποφασιστικών και μακροχρόνιας διάρκειας μέτρων, τα οποία θα είναι επώδυνα για πολίτες και επιχειρήσεις, προκειμένου να σωθεί η χώρα από την χρεοκοπία. Η κυβέρνηση δεν έχει άλλη λύση. Οφείλει να προχωρήσει αμέσως στη λήψη μέτρων εισπρακτικού χαρακτήρα, ανάμεσα στα οποία είναι προφανώς η πάταξη της φοροδιαφυγής που οργιάζει και η πάταξη του λαθρεμπορίου καυσίμων, ποτών, τσιγάρων. Φοροδιαφυγή και λαθρεμπόριο κάνουν φίλοι και χρηματοδότες των δύο μεγάλων κομμάτων. Ήλθε η ώρα να συγκρουστεί η κυβέρνηση με τους γνωστούς σε όλους φοροφυγάδες και λαθρέμπορους, κάνοντας ταυτόχρονα την αρχή για την πάταξη της διαφθοράς που επαγγέλεται ο πρόεδρός της.
Το τρίτο πρόβλημα για το οποίο οφείλει η κυβέρνηση να ανοίξει τα χαρτιά της και να ενημερώσει τους πολίτες για τις θέσεις της, είναι τα εθνικά θέματα: Κύπρος, σχέσεις με Τουρκία, Αιγαίο, ονομασία Σκοπίων.
Κατά την προεκλογική περίοδο τα δύο μεγάλα κόμματα, προφανώς σκοπίμως απέφυγαν να διατυπώσουν τις θέσεις τους για τα εθνικά θέματα, με αποτέλεσμα τώρα να διατυπώνονται εικασίες από πολίτες και Μ.Μ.Ε. ανησυχητικές που δεν περιποιούν τιμή στην κυβέρνηση. Ο Ελληνικός Λαός έχει δικαίωμα, έστω μετά τις εκλογές, να μάθει τι σκέπτεται σχετικά ο Πρωθυπουργός και υπουργός εξωτερικών. Ας διατυπώσει τις σκέψεις και απόψεις του ο Πρωθυπουργός από τώρα, για να μην ευρεθεί μπροστά σε δυσάρεστες εκπλήξεις, αν έρθει αντιμέτωπος με τις απόψεις της συντριπτικής πλειοψηφίας του Λαού, αποδεχόμενος αντεθνικές εισηγήσεις ή υποκύπτοντας σε πιέσεις ¨φίλων και συμμάχων¨. Πιο απλά ο Ελληνικός Λαός δεν πρόκειται να συμφωνήσει ποτέ σε απεμπόληση ή μείωση κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας. Ας το έχουν όλοι υπ’ όψη τους. Και ο Πρωθυπουργός.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΠΟΚΟΒΟΣ, εκπρόσωπος του wif.gr
Η συνεχιζόμενη διεθνής χρηματοπιστωτική κρίση, η πτώση της αξίας του δολαρίου έναντι του Ευρώ και το υψηλό δημόσιο χρέος των ΗΠΑ, έφεραν στο προσκήνιο προς συζήτηση το κατά πόσον το δολάριο μπορεί να συνεχίσει να είναι διεθνές μέσο συναλλαγής και κυρίως αποθεματικό νόμισμα για τις κεντρικές τράπεζες των χωρών του κόσμου μας. Τον ρόλο αυτό το δολάριο τον έχει επωμιστεί από το τέλος του δευτέρου παγκοσμίου πολέμου και μέχρι σήμερα και αναμφισβητήτως με μεγάλη επιτυχία που στηρίχτηκε στην ακμάζουσα αμερικανική οικονομία –μέχρι την πρόσφατη κρίση που κατά τα φαινόμενα θα ξεπεραστεί το προσεχές έτος- και ειδικά στην παραγωγή τεραστίων ποσοτήτων αγροτικών, κτηνοτροφικών και βιομηχανικών προϊόντων, καθώς και αντικειμένων προηγμένης τεχνολογίας, οπλικών συστημάτων και πολλών άλλων προϊόντων που καμία άλλη χώρα δεν παράγει ή κατασκευάζει σε όμοιες ποσότητες και ποιότητες, καθώς και το γεγονός ότι οι ΗΠΑ ήταν και είναι μία υπερδύναμη και στον στρατιωτικό τομέα και επομένως επηρεάζει τις πολιτικές των άλλων χωρών, ή και επιβάλλει τις απόψεις και τις θελήσεις της σε διεθνή κλίμακα.
Το τεράστιο δημόσιο χρέος των ΗΠΑ επηρέασε πτωτικά τα τελευταία χρόνια την εσωτερική αξία του δολαρίου έναντι του Ευρώ και άλλων νομισμάτων, χωρίς ωστόσο να θιγεί η ηγεμονική θέση του στην παγκόσμια οικονομία και να παύσει να αποτελεί νόμισμα – απόθεμα για όλες σχεδόν τις χώρες, όπως παλαιά ήταν ο χρυσός, όταν ίσχυε ο χρυσούς κανών. Βέβαια χρυσό και δευτερευόντως άργυρο ως απόθεμα διαθέτουν οι ΗΠΑ και σχεδόν όλες οι προηγμένες οικονομίες, αλλά το βασικό απόθεμά τους είναι τα δολάρια, καθώς και τα ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου, εκπεφρασμένα σε δολάρια. Πρόσφατα μάλιστα η Κίνα που είναι κάτοχος δύο τρισεκατομμυρίων δολαρίων σε χαρτονομίσματα και ομόλογα του αμερικανικού δημοσίου, ζήτησε από τις ΗΠΑ να διαβεβαιώσουν ότι εγγυώνται τα ομόλογα έκδοσής τους, πράγμα που έγινε.
Το νόμισμα που θα διαδεχθεί ίσως κάποτε το δολάριο, θα πρέπει να είναι νόμισμα μιας πανίσχυρης οικονομικά και στρατιωτικά χώρας. Τέτοια χώρα είναι η ΗΠΑ. Η Ρωσία ως κάτοχος του πυρηνικού οπλοστασίου της Σοβιετικής Ένωσης, προβάλλει ως υπερδύναμη, αλλά υπολείπεται ακόμη στον οικονομικό τομέα, παρά την εκμετάλλευση των ενεργειακών αποθεμάτων- πετρέλαιο, φυσικό αέριο.
Η Κίνα υστερεί και αυτή στον οικονομικό τομέα, παρά την δυναμική ανάπτυξη της οικονομίας της σε όλους τους τομείς. Υπάρχουν ακόμη αγροτικές περιοχές στην αχανή αυτή χώρα, που βρίσκονται σε πρωτόγονη κατάσταση. Άλλωστε πολλά προϊόντα της και κυρίως βιομηχανικά είναι χαμηλής ποιότητας.
Οι λοιπές ανερχόμενες στον οικονομικό τομέα χώρες, όπως η Ινδία, η Βραζιλία, η Ν. Αφρική, ακόμα δεν έχουν ολοκληρώσει την οικονομική τους ανάπτυξη και δεν διαθέτουν προς το παρόν στρατιωτική ισχύ.
Η Ιαπωνία που είναι πραγματικά ισχυρή οικονομική δύναμη, υστερεί ηθελημένα στον στρατιωτικό τομέα.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση τέλος με το Ευρώ των 16 χωρών της, δεν μπορεί να διεκδικήσει ηγεμονική θέση, γιατί είναι προς το παρόν μια μεγάλη ελεύθερη αγορά. Αν προχωρήσει στην πολιτική ενοποίησή της, τότε θα μπορέσει ως μια ισχυρή ομοσπονδία κρατών να καταστεί υπερδύναμη, οικονομική και στρατιωτική και να επιβάλει το ευρώ, στη θέση του δολαρίου. Μια τέτοια αλλαγή θα χρειαστεί έως και πενήντα χρόνια.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΠΟΚΟΒΟΣ, εκπρόσωπος του wif.gr
Ήμαρτον κυρία Πανωραία μου, καθόσον από την μέρα που σε παντρεύτηκα απλώνω φύκια για τραχανά. Ενθυμούμαι σαν σήμερις την αποφράδα μέρα στην καμπανοχτυπήστρα που ήσουν 60 κιλά ενώ τώρα αισίως έφτασες τα 110. Ο Θεός να με λυτρώσει. Και καθότι τυγχάνω σκληρό αντράκι, ίσα ρε επίγειο φαλαινοθηρικό μην ρίξω κανένα πατεριμό και έχουμε νεκρούς στο Σαν Φρανκίσκο. Μασάει ρε ο ουρακοντάγκος ντελβέ; Πως σε πήρα και πως έγινες. Και από νοικοκυροσύνη; Άλλο τίποτις, βάζω το χέρι στην τσέπη και πιάνω κάλτσα. Αμί; Όλη την μέρα ασκείς το άθλημα της βαθυκουταλιάς, και είσαι ικανή να σου αλευρώσουν ένα κρεμμύδι και να στο δώσουν για λουκούμι να το φας.. Ήμαρτον πλάστη μου τι έπαθα ο ασίκης. Πως έγινες έτσι ρε μαντάμ; Εσύ ζείς για να σαβουριάζεις. Και δεν φτάνουν οι αποδόσεις σου την μέρα, την νύχτα με φλομώνεις με ψηφιδωτές κλανιές και ξυπνάω το πρωί στο πλυσταριό σαν στεγνή μπουγάδα. Ήμαρτον θέμου, αποθανέτω η ψυχή μου μετά των άλλων φίλων, που λέει και το βαγγέλιο. Αμάρτησα και σήμερις. Τι να κάνω ο έρμος. Εργαζόμενος με ωράριο Αφρικής για να ταϊζω το ζώο της Σαβάνας, και νάκουγα και κανα φταριστώ;
– Ζαχαρία – μου λέγει προχτές – θα ψηφίσω.
– Αμάν τι πάθαμε σκέφτηκα μα δεν έβγαλα άχνα.
– Ζαχαρία – μου ξαναφωνάζει- θα ψηφίσω σου είπα…
– Δε πα να βράσεις και κόλλυβα… ψιθύρισα…
– Τι είπες Ζαχαρία; Για ξαναπέστο…
Και μια και δυό αδερφάκι μου με προφταίνει και μ’ αρπάζει από τον σβέρκο. Βαγγελίστρα μάνα μου ψιθύρισα και το σκατό έφτασε στην κάλτσα. Και με χυμάει αδελφάκι μου και μ’ αρχίζει στις ψιλές και τις χοντρές και μου κάνει την μούρη σαν μαγιό σφεντόνα. Έλεος Πανωραία μου ξομολογήθηκα. Και μ’ άφησε. Αλλά ως εδώ μωρή βαθύχοντρη και μη παρακεί. Την επόμενη φορά θα μαρσάρω και δεν θα κορνάρω, για να δω που θα πας να κρυφτείς ρε μισοξυρισμένο μουστάκι, καθόσον είμαι άντρας και το φωνάζω εν πάσα οικουμένην….
Αμί……
(Αφορμή από την στήλη “Επεα Πτερόεντα” του περιοδικού Οικογενειακός Θησαυρός της δεκαετίας του 70 και 80)
Κιντάπογλου Γιάννης επισκέπτης του wif