Ελένη Σεμερτζίδου (Διδάκτωρ Λογοτεχνίας, Συγγραφέας – Μεταφράστρια)
Στην ηλικία των σαράντα έξι ετών, ο Ζώρζ Μπερνανός
είχε φτάσει πλέον στο απόγειο της συγγραφικής του ωριμότητας, όταν εμφανίζεται το Journal d un curé de campagne (To Ημερολόγιο ενός επαρχιακού εφημέριου).
Αμέσως θεωρήθηκε ως ένα από τα αριστουργηματικά έργα του συγγραφέα και βραβεύτηκε με το Μεγάλο Βραβείο της Γαλλικής Ακαδημίας. Ο ίδιος ο Μπερνανός αναφέρεται σ’ αυτό το μυθιστόρημα του με ιδιαίτερη και άκρως συγκινητική τρυφερότητα: «Ξεκίνησα το Ημερολόγιο ένα βράδυ του περασμένου χειμώνα, χωρίς καθόλου να ξέρω που θα πήγαινα … Μόλις πιάνω την πένα, αυτό που ξεσηκώνεται αμέσως μέσα μου είναι η παιδική μου ηλικία, η τόσο συνηθισμένη παιδική μου ηλικία, που μοιάζει με όλες τις άλλες, και από την οποία εντούτοις αντλώ όλα αυτά που γράφω σαν από μια αστείρευτη πηγή ονείρου … Μου είναι πολύ οδυνηρό να μιλώ γι’ αυτό το βιβλίο, επειδή το αγαπώ … Αγαπώ αυτό το βιβλίο σαν να μην ήταν δικό μου». Ο Max Milner θα αναφερθεί, μέσα από το έργο του, στο γράμμα που στέλνει ο Μπερνανός στον εκδότη του, τον Απρίλιο του 1935: «Άρχισα να γράφω το ημερολόγιο μου (όχι του εφημέριου, το δικό μου) και δουλεύω πάνω σε αυτό μία ώρα καθημερινά. Ακούστε αγαπητέ μου φίλε, νομίζω πως θα είναι κάτι αρκετά καλό. Συγκινητικό τουλάχιστον». (περισσότερα…)
Καλημέρα σας. Καλή Κυριακή, όπως μόνιμα σας εύχομαι. Σήμερα φτάνουμε στον 13ο λόγο του μεγάλου στοχαστή μας.
<< Μην ανυπομονείς, τα καλύτερα έρχονται όταν δεν τα περιμένεις. >>
Η ανυπομονησία είναι ένα δύσκολο αίσθημα αρκετά χαρακτηριστικό για τους ανθρώπους. Συνήθως λέμε. Αυτός είναι πολύ ανυπόμονος ή ανήσυχος. Φτάνουμε λοιπόν στην ανησυχία και στα προβλήματα που δημιουργεί. Άγχος, αϋπνία, κατάθλιψη, αβεβαιότητα κ.λ.π. Βέβαια η καθημερινότητά μας είναι κι αυτή υπεύθυνη για κάθε άσχημη κατάσταση που εμφανίζεται στην φυσιολογική εξέλιξη και θέση της ζωής μας. Σήμερα, κανείς δε μπορεί να μείνει ήσυχος ή αδιάφορος.
Χρειάζεται όμως ένα είδος προστασίας για όλα αυτά, που πρέπει να αναζητήσουμε μόνοι μας για να απαλλαγούμε από ένα μέρος αυτών των ειδικών προβλημάτων που ανακύπτουν από τη βιασύνη, την ανυπομονησία και το άγχος της σημερινής εποχής. Δυστυχώς τρέχουμε όλοι να προλάβουμε όλα τα πράγματα. Υποθέσεις, καταστάσεις, εξελίξεις, απαιτήσεις κοινωνικές και μη. Γινόμαστε ένα γρανάζι κάποιας αόρατης ( ή ορατής- αισθητής όμως ) μηχανής.
Έχω τη γνώμη ότι αν βάλουμε κάποια τάξη στις προτεραιότητές μας στο χρόνο και το χώρο που ζούμε, ίσως ανακουφιστούμε κάπως από το διαρκές κυνηγητό ενός μύθου που νομίζουμε ότι αν τον φτάσουμε, θα είμαστε ευτυχείς. Έως τότε όμως, θα γεννηθούν άλλοι μύθοι, όνειρα και προσδοκίες.- Ας ηρεμήσουμε λίγο και ας σκεφτούμε το κλείσιμο του 13ου λόγου του στοχαστή μας, που αναφέρει ότι τα καλύτερα έρχονται όταν δεν τα περιμένεις. Τότε θα έχουμε την έκπληξη, την απορία. Μα εγώ δεν το περίμενα να γίνει αυτό ποτέ και τόσο σύντομα. Ή αυτό το είχα αποκλίσει ότι θα γινόταν. Το θεωρούσα αδύνατο να πραγματοποιηθεί.- Δε λέω να είμαστε αδιάφοροι ή αρνητικοί στις απαιτήσεις της ζωής σήμερα. Χρειάζεται μέτρο και τρόπο για όλα.Το κάθε θέμα ή πρόβλημα που σκεπτόμαστε,το τοποθετούμε στη μνήμη ή στο υποσυνείδητο και το αφήνουμε εκει να υπάρχει στην αποθήκη των προσδοκιών μας. Κάποτε θα έρθει η σειρά του να γίνει. Τότε δε θα το περιμένουμε ότι έγινε. Υπομονή λοιπόν.- Εμείς δε θα χαθούμε ακόμη, υπομονή είπαμε.
ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ ή ΑΝΤΙΝΟΟΣ, επισκέπτης του wif.gr
Καλημέρα. Καλή Κυριακή και ανάλαφρη. Είναι μια μέρα που μπορούμε να δούμε πιο άνετα τον εαυτό μας και να ασχοληθούμε κάπως ιδιαίτερα με το εσωτερικό του. Λέγει ο Μεγάλος στοχαστής μας.
<<Γίνε καλύτερος άνθρωπος μέρα τη μέρα…όταν γνωρίσεις αυτόν που ψάχνεις, θα είσαι σίγουρος ότι θα σε αγαπήσει για αυτό που είσαι.>>
Σήμερα λοιπόν που η Κυριακή μας ξεκουράζει λίγο από τον αχό της καθημερινότητας, ίσως βρούμε την ευκαιρία να δούμε κάπως πιο βαθιά το μέσα μας σαν άνθρωποι και να κάνουμε κάποιες διαπιστώσεις, ή προσπάθειες να καλυτερεύσουμε τον εσωτερικό μας κόσμο μέσα στη δίνη των τελευταίων καταστάσεων που δημιουργούνται από μέρα σε μέρα σε όλα τα επίπεδα της ταραγμένης ζωής μας. Μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι μόνοι μας. Με τις δικές μας δυνάμεις και τη θέληση, αφού θα το αποφασίσουμε. Δεν είμαστε κακοί. Αλλά οι διαδοχικές καταστάσεις που αντιμετωπίζουμε από το πρωί ως το βράδι, μας αναγκάζουν να παραβλέπουμε τον ίδιο τον εαυτό μας και να μας παρασύρουν στο φουσκωμένο ποτάμι του καθημερινού αγώνα ενάντια σε πολλά και δύσκολα εμπόδια που ορθώνονται μπροστά μας. Θα χρειαστούν οι άμυνές μας. Όσες διαθέτουμε για μια προσπάθεια, που στο κάτω κάτω θα κάνουμε για τον εαυτό μας, για την ποιότητα του εσωτερικού μας είναι. Στο πέρασμα του χρόνου, σίγουρα θα γνωρίσουμε κάποιον ή κάποια που θα αναγνωρίσει την προσπάθεια που κάνουμε για την καλυτέρευση του εσώτερου εαυτού μας και θα μας προσφέρει την αγάπη τη δική του ή τη δική της, συνδρομή στον ιδιαίτερο και ενδιαφέροντα αγώνα για το καλό, το ωραίο, το ανθρώπινο αίσθημα της καλοσύνης και συμπαράστασης. Ίσως σήμερα να έχουμε μεγαλύτερη ανάγκη να βρούμε αυτόν ή αυτήν που θα μας αγαπήσουν για αυτό που είμαστε και που το κατορθώσαμε μέσα στις οδύνες και τις καθημερινές μάχες για να το πετύχουμε. ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ, επισκέπτης του wif.gr
Η ελληνική οικονομία τέθηκε ήδη υπό επιτήρηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση, μετά την σχετική πρόταση του αρμόδιου Επίτροπου Χ. Αλμούνια. Σε λίγες μέρες το συμβούλιο των υπουργών οικονομικών θα επισημοποιήση την πρόταση, αλλά τα πρέποντα μέτρα πρέπει να ληφθούν από τώρα, από την ελληνική κυβέρνηση, και θα αποβλέπουν στη μείωση του ελλείμματος του προϋπολογισμού, στη μείωση του ελλείμματος του ισοζυγίου εμπορικών συναλλαγών, στον περιορισμό των δαπανών των υπηρεσιών του ευρύτερου δημόσιου τομέα, στην αύξηση των κρατικών εσόδων μα την αναδιάρθρωση των εισπρακτικών μηχανισμών και την πάταξη της φοροδιαφυγής, στο πάγωμα μισθών και συντάξεων, στη μη πρόσληψη στο δημόσιο μονίμων υπαλλήλων ή συμβασιούχων, με δυο λόγια στο νοικοκύρεμα του κράτους. Παράλληλα θα πρέπει να παρθούν μέτρα ψυχολογικού χαρακτήρα, που να δείχνουν ότι δεν ζητούνται θυσίες μόνο από τον λαό, από τα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα, αλλά και από όλους τους πολίτες. Τέτοια μέτρα είναι η μείωση των αποδοχών των βουλευτών, των επικεφαλής κρατικών υπηρεσιών και κρατικών επιχειρήσεων, των στελεχών των τραπεζών που πήραν χρήματα από το πακέτο των 28 δισεκατομμυρίων Ευρώ, των αμοιβών των συμβολαιογράφων που είναι σκανδαλωδώς υψηλές, του αφορολόγητου χωρίς δικαιολογητικά 2% επί του τζίρου των μέσων μαζικής ενημέρωσης και προφανώς η επιβολή έκτακτης εισφοράς στις μεγάλες επιχειρήσεις και στα μεγάλα εισοδήματα.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΠΟΚΟΒΟΣ, εκπρόσωπος του wif.gr
Καλημέρα σας. Καλή Κυριακή αγαπητοί μου. Καθιερωμένη πλέον ευχή, αλλά καθόλου τυπική όταν δίνεται με την αλήθεια της καρδιάς. Σήμερα θα ασχοληθώ με τον 11ο λόγο του Μεγάλου στοχαστή μας.
<< Πάντα θα υπάρχουν άνθρωποι που θα σε πληγώνουν, πρέπει να συνεχίζεις να έχεις εμπιστοσύνη… απλά, να είσαι πιο προσεκτικός.>>
Μάθαμε όλοι μας, ότι από πολύ παλιά ,υπήρχε πάντοτε ο κάποιος που θα μας πληγώνει με διάφορους τρόπους. Φθόνο, ζήλια απληστία, προδοσία, κακία, κλπ. Μόνο που σήμερα ο κάποιος έγινε κάποιοι. Πληθήνανε φίλοι μου. Φτάσαμε στο σημείο ενός άλλου ρητού. ‘’Ο θάνατός σου η ζωή μου,’’ ή για να επιπλεύσω πρέπει να κατακτήσω τους πάντες και τα πάντα αδιαφορώντας τι θα αφήσω πίσω μου για να φτάσω στις σημερινές ποικίλες απαιτήσεις της ζωής, τις οποίες θεωρώ τελείως απαραίτητες .
Μας πληγώνουν πολλοί και πολλά. Αλλά μας προτρέπει ο Μεγάλος MARQUEZ, να συνεχίζουμε με εμπιστοσύνη. Δε μας λέγει όμως σε ποιόν και σε τι. Σ’αυτούς που θα έπρεπε να έχουμε την προτρεπόμενη εμπιστοσύνη, έχουν γίνει ‘’είδος εν ανεπαρκεία.’’ Που θα τους βρούμε όταν πλέον ούτε στον αδελφό μας δε μπορούμε να εμπιστευθούμε; Δε γνωρίζουμε πλέον σε ποιόν να στηριχτούμε και να του δώσουμε την εμπιστοσύνη μας ή να του ανοίξουμε την καρδιά μας. Σιγά σιγά γίναμε καχύποπτοι και επιφυλακτικοί με τον καθένα που θα μας πλησιάσει για οτιδήποτε. Η έννοια της εμπιστοσύνης πια, έχει κλονιστεί στους ανθρώπους του σήμερα. Γιατί το όλο σήμερα παρουσιάζει ρωγμές και τριγμούς στα θεμέλιά του.
Στη συνέχεια ο στοχαστής μας λέγει. Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί. Θα αντικαταστήσω τη λέξη πρέπει με τη λέξη χρειάζεται για να μην πω ότι είναι απαραίτητη πλέον η προσοχή μας σε ότι αφορά την εμπιστοσύνη προς οποιονδήποτε και για οτιδήποτε. – Δεν θέλω να απογοητεύσω κανένα. Αλλά πραγματικά εδώ που είμαστε, χρειάζεται περισσότερο προσοχή στις σχέσεις μας. Γιατί η εποχή μας έγινε δύσκολη ακόμη και με τον διπλανό μας γείτονα, για να μην πω και για τους εκτός των συνόρων γείτονές μας. Εδώ δε χρειάζονται ονόματα. Είναι γνωστά σε όλους επί γενεές γενεών. ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ, επισκέπτης του wif.gr
Ματαίως η κυβέρνηση ζητούσε τελευταία τη συναίνεση των κομμάτων και κυρίως της αξιωματικής αντιπολίτευσης, για την λήψη μέτρων αντιμετώπισης της διεθνούς οικονομικής κρίσης που μαστίζει και την χώρα μας. Και ορθώς, γιατί παράλληλα με την κρίση αυτή, υπάρχουν τα γνωστά ελληνικά προβλήματα: – δημόσιο χρέος, ελλείμματα του ευρύτερου δημόσιου τομέα, σπατάλες του δημοσίου κλπ – που προβληματίζουν την Ευρωπαϊκή Ένωση και οδηγούν τη χώρα μας σε καθεστώς επιτήρησης της οικονομίας της. Πρέπει να σημειωθεί ότι για όλα τα παραπάνω ευθύνεται και το ΠΑΣΟΚ που οι κυβερνήσεις του εκτόξευσαν στα ύψη το δημόσιο χρέος και τα ελλείμματα και γι’ αυτό θα έπρεπε να συνεργαστεί με την κυβέρνηση για την αντιμετώπιση όλων αυτών των προβλημάτων. Η στάση του όμως αποδεικνύει ότι κινείται με στενά κομματικά κριτήρια και επιδιώκει κομματικά και μόνο οφέλη, αδιαφορώντας για τον τόπο και τον λαό. Αυτή είναι η τυπική και γνωστή σε όλους συμπεριφορά των ελληνικών κομμάτων και κυρίως των δύο που αποτελούν το δικομματικό σύστημα που ελέγχει και απομυζά τη χώρα από το 1974.
Η κυβέρνηση δεν έπρεπε να περιμένει συναίνεση γι αυτά τα θέματα, από την αξιωματική αντιπολίτευση. Εκτός και αν έστησε το σκηνικό της συναίνεσης, για να την εκθέσει στα μάτια των συνετών πολιτών, που αντιλαμβάνονται την δεινή οικονομική κατάσταση της χώρας μας. Αλλά όποιες και να ήταν οι προθέσεις της κυβέρνησης, τα οικονομικά προβλήματα είναι υπαρκτά και αναζητούν ρεαλιστικές και δυστυχώς επώδυνες λύσεις, που το κυβερνών κόμμα πρέπει να επιδιώξει το ταχύτερο δυνατό και χωρίς ενδοιασμούς για το πολιτικό κόστος ή για τις τυχόν αντιδράσεις του οικονομικού και πολιτικού κατεστημένου, βάζοντας πάνω από όλα το εθνικό συμφέρον. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΠΟΚΟΒΟΣ, εκπρόσωπος του wif.gr
<< Μην κλάψεις γιατί ήρθε το τέλος σε μια σχέση…χαμογέλα για όλα αυτά που περάσατε μαζί. >>
Καλημέρα σας και καλή Κυριακή. Λίγο απότομα ξεκίνησα σήμερα λόγω του περιεχομένου του 10ου λόγου του Μεγάλου μας στοχαστή. Και εξηγούμαι. Όταν το τέλος σε μια σχέση αποτελεί για τον ένα εκ των δύο τη συντέλεια του κόσμου, ( εφ’ όσον έχει δώσει τέτοια διάσταση ), τότε το θέμα λαμβάνει τραγική μορφή.- Δεν είναι δυνατό να μην κλάψεις, όταν έρθει το τέλος μιας δυνατής σχέσης αγάπης. Ιδιαίτερα δε, αν η σχέση αγάπης αυτή, είναι μονομερής, ιδανική, ή ιδεατή, τότε επέρχεται η συντριβή ολόκληρου του ψυχικού κόσμου του ενός εκ των δύο, που θεωρεί ότι η αγάπη αυτή, είναι το μεγαλύτερο γεγονός που του συνέβη σ’ όλη του τη ζωή.- Συμβαίνουν και αυτά στην καθημερινότητά μας και σε πολλούς ανθρώπους, ανάλογα με τα μεγέθη που διαμορφώνει κανείς μόνος του κατά περίπτωση. Κανένας άνθρωπος δεν είναι ίδιος με τον άλλο. Ο καθένας, έχει τη δική του ψυχική λειτουργία και είναι αυτή που διαμορφώνει το μέγεθος της απώλειας στο τέλος μιας σχέσης. Είναι καθαρά θέμα ευαισθησίας και σκεπτικού ενός έκαστου.- Ο πανδαμάτορ χρόνος, απαλύνει αυτές τις καταστάσεις, έτσι ώστε κάποτε έρχεται η ώρα να δει κανείς τα πράγματα από διαφορετική γωνία και να αναπολήσει τις ώρες, τις στιγμές, κυρίως τις ωραίες που πέρασαν μαζί με την αγαπημένη, ή τον αγαπημένο του. Σιγά σιγά, όλες αυτές οι σκέψεις και τα συναισθήματα, γίνονται αναμνήσεις. Άλλοτε σκληρές, άλλοτε καλές, ή τραυματικές και μπαίνουν στην αποθήκη της μνήμης, ή του υποσυνείδητου.- Δε χάνονται ποτέ. Διατηρούν τη γοητεία της στιγμής, την ομορφιά της αγάπης, της σχέσης αυτής με οποιαδήποτε μορφή υπήρχε στο τότε.- Η επαναφορά αυτών των αναμνήσεων μπορεί να φέρει ένα χαμόγελο νοσταλγίας, ορατό ή αόρατο και μια σκέψη θα αναδυθεί από τα βάθη της καρδιάς, ‘’ήταν ωραία τότε’’ καλή της ώρα. Και το χαμόγελο, ίσως λίγο μελαγχολικό, θα βρει τη θέση του.
ΖΑΧΑΡΙΑΣ ΠΡΟΔΡΟΜΟΥ, επισκέπτης του wif.gr