ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΦΟΡΟΥΜ ΔΙΑΝΟΗΣΗΣ
Θέματα παγκοσμίου ενδιαφέροντος προς συζήτηση
-
Archive of "ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ – ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ" Category
ΦΟΡΟΕΙΣΠΡΑΞΗ και ΔΕΗ
Η εθνική κριτική ικανότητα βρίσκεται στα όρια της κοινωνικής εγκεφαλικής λοβοτομής; Για να γνωρίζουμε τι συμβαίνει, πρέπει να είμαστε αντικειμενικοί, όσο γίνεται, στις καταγραφές μας. Πρέπει λοιπόν να ομολογήσουμε ότι το σύστημα α-παιδείας των τελευταίων 30 ετών που στόχευε και στην εξάλειψη του ήθους, ως παράμετρο της κοινωνικής συμπεριφοράς, έφερε αποτελέσματα.
Επί τρεις μήνες η ελληνική κοινωνία συζητά1:
αν μπορεί ή δεν μπορεί να πληρώσει το «χαράτσι»
αν το χαράτσι είναι «δίκαιο» ή «άδικο»
Δεν συζητά:
αν το κράτος μπορεί να «κόβει» αυτό που δεν παρέχει
αν το κράτος δικαιούται να τρομοκρατεί και να εκβιάζει
ΔΕΝ συζητά, τελικά, αν ο τρόπος είσπραξης δεν στοχεύει ούτε στη μείωση των ελλειμμάτων, ούτε στην «εξαιρετικά επείγουσα-έκτακτη» ανάγκη εξασφάλισης της είσπραξης του φόρου (η ίδια η κυβέρνηση μίλησε για μόνιμο μέτρο, ο Μόσιαλος, δύο μήνες πριν, προϊδέασε όσους κατέχουν εξοφλημένα ακίνητα να μην τα θεωρούν δικά τους). Στοχεύει στον εξευτελισμό της έννοιας «πολίτης», στην εμπέδωση της αίσθησης ότι «πολίτης» σημαίνει «ελεύθερος να υποτάσσεται στην ανηθικότητα, ελεύθερος να αρνείται τα ανθρώπινα δικαιώματά του και ελεύθερος να εφαρμόζει το νόμο του κράτους, που -αυτό πλέον- ορίζει το ήθος».
Όλο το ζήτημα να συνδεθεί η φοροείσπραξη με παροχή κοινωνικών αγαθών (σήμερα το ρεύμα, αύριο τι;) φέρει στο προσκήνιο, όχι το νομικό σύστημα, αλλά την κοινή λογική, δηλαδή το κοινό αίσθημα, τον άγραφο νόμο, την ηθική, το ταμπού της ελληνικής κοινωνίας -όπως κατάντησε- μέσω της α-παιδευτικής εκπαίδευσης. Φέρει την ηθική που εξοβελίστηκε από την πολιτική με τον αφοριστικό χαρακτηρισμό «ηθικολογία». Την ηθική που οδηγεί κάποιον να πει «αυτό δεν είναι σωστό», αντί «αυτό δεν είναι νόμιμο», εννοώντας ότι ο νόμος εντάσσεται στο ήθος, αφού προκύπτει απ’ αυτόν και αποτελεί υποσύνολό του, αναγκαίο για να λειτουργήσει μια σύγχρονη, αλλά όχι απάνθρωπη κοινωνία. Το θέμα «ΦΟΡΟΕΙΣΠΡΑΞΗ και ΔΕΗ» φέρνει στο προσκήνιο τη σιωπή των κοινοβουλευτικών αμνών και τον τραγέλαφο της συγκυβέρνησης που διαλύει και το παραμικρό στοιχείο «κομματικής» διαφοροποίησης της ηθικής: 100 σχεδόν βουλευτές συμφωνούσαν με το νέο δανεισμό και τη συνοδευτική πολιτική, αρκεί ο πρωθυπουργός να μη λεγόταν Παπ(α)-νδρέου, αλλά Παπα-δήμος. Λίγη μνήμη να διέθεταν, θα θυμόντουσαν πόσο χρόνο άντεξε ο υπουργός Βουλγαράκης μέχρι να δηλώσει «το αποσύρω, έκανα λάθος», ό,τι είναι νόμιμο, δεν είναι κατ’ ανάγκη και ηθικό.
1 Να διευκρινίσουμε ότι δεν αναφερόμαστε στην ψευδή εικόνα που προβάλλουν οι κυβερνοελεγχόμενοι ιδιωτικογραφικοί τηλεοπτικοί παπαγάλοι, αλλά στην αίσθηση που βγαίνει από το μη πλήρως ελεγχόμενο διαδίκτυο, από την καθημερινή κουβέντα στο χώρο εργασίας, στη γειτονιά.
Μια εισηγμένη στο χρηματιστήριο Α.Ε. με το «Δ» στον τίτλο και το «Ι» στο μετοχολόγιο και στο Διοικητικό της Συμβούλιο, δέχεται μέσω του Ν.4021/11 να διακόπτει για λογαριασμό του κράτους, αυτό που έχει ήδη εξοφληθεί μέσω ΑΤΜ, web banking. ή Ταμείου Παρακαταθηκών και Δανείων (εκεί μπήκαν κάποια εμπόδια). Μήπως αδιαφορήσαμε και στο ζήτημα «Δημοτικά Τέλη – ΕΡΤ»; Οι λέξεις «χαράτσι» και «ραγιαδισμός» που επανήλθαν αυτόματα στο λεξιλόγιο και -δυστυχώς- αναφέρονται περισσότερο στην αδυναμία καταβολής του και όχι κατ’ αρχήν στον τρόπο είσπραξής του, αδικούν μάλλον μια Οθωμανική Αυτοκρατορία, που στις χειρότερες στιγμές της την κάνουν να μοιάζει με παιδική χαρά, μπροστά σε μια δυτική δημοκρατία, καθυποταγμένη στη Νέα Τάξη Πραγμάτων. Στη δεύτερη περίπτωση, τον Σουλτάνο υποκαθιστά η global τραπεζική ελίτ. Ο καθένας μπορεί να κάνει τις συγκρίσεις του, αν και δύσκολο, καθώς είναι σχετικώς άγνωστο ότι η (ιστορικώς διαστρεβλωμένη) Επανάσταση του 1821 ως παιδεία ξεκίνησε και εξελίχθηκε, ως μάχη δηλαδή προς τη δυνατότητα να κατανοήσει κάποιος ότι μέρος αυτού που η κοινωνία δεχόταν ως άγραφο ήθος, μπορεί να συνομολογηθεί γραπτά και να συγκροτηθεί έτσι μια πολιτική κοινότητα. Στο δρόμο, μάλλον πήραμε πρόωρα τα πρώτα δάνεια με εγγύηση την εθνική γη, μάλλον αντικαταστήσαμε κάπως βιαστικά το «τουρκικόν σαρίκι» με «πίλον ευρωπαϊκόν». Στο «δια ταύτα»:
Το ΣτΕ θα κρίνει τη συνταγματικότητα του Ν.4021/11. Έτσι είναι; Ή μήπως δεν είναι μόνον έτσι;
2-12-ΟΙ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΚΑΙ Η ΚΡΙΣΗ
Η δημοκρατία μας έχει σταθερά θεμέλια και προχωράει απρόσκοπτα προς το μέλλον. Αυτή η σταθερότητα επιτρέπει σε ομάδες πολιτών να συγκροτούν τον δικό τους ιδεολογικό και πολιτικό χώρο. Είναι ολοφάνερο ότι μόλις βρουν έναν ικανό ηγέτη σπεύδουν να ομαδοποιηθούν και να εκφράσουν τις δικές τους θέσεις.
Όμως οι πολιτικές προτάσεις που απευθύνουν προς τους υπόλοιπους πολίτες δεν έχουν το βάρος που απαιτείται, ώστε ο κόσμος να επιλέξει να συμπαραταχθεί μαζικά μαζί τους. Είναι διάσπαρτοι σχηματισμοί που προέρχονται από όλο τον πολιτικό χώρο, χωρίς να λείπουνε και κάποια κοινωνικά σχήματα.
Όλοι κάνουν προβλέψεις, δεδομένου του δυσμενέστατου οικονομικού προβλήματος που έχει προκύψει στην χώρα μας, και μάχονται να ακουστεί η φωνή τους.
Μα η δημοκρατία δεσμεύεται, πάντα, από τη θέληση της πλειοψηφίας, και αυτή η πλειοψηφία έχει δοθεί στο κυβερνών κόμμα.
Θα πείτε ότι σε ένα πλουραλιστικό σύστημα όλες οι φωνές ακούγονται.
Εντάξει! Αλλά κατά τη γνώμη μου, για να υπάρξει ένα πολιτικό κόμμα, ικανό να επηρεάσει τις εξελίξεις, δεν είναι αρκετό να υπάρχει μια αναταραχή μόνο, μα και το ευρύτερο πλαίσιο διαβίωσης του κόσμου να έχει φθάσει στα όριά του. Βέβαια θα πείτε ότι οι ομάδες αυτές και όλη η αντιπολίτευση προβλέπει ότι μια τέτοια κατάσταση είναι αναπόφευκτη. Σύντομα, δηλαδή, ο ελληνικός λαός θα φθάσει στα όριά του.
Δεν συμμερίζομαι αυτή την θέση, γιατί ο τόπος μας είναι αλληλοεξαρτώμενος και αλληλοϋποστηριζόμενος από την παγκόσμια οικονομική συνοχή, ιδιαίτερα από την Ε.Ε.
Οι επιδιώξεις των αγορών, που διαρκώς πιέζουν για μια πτώχευση, δεν είναι ισχυρότερες από την θέληση του λαού.
Η έξοδος από αυτή την κατάσταση είναι θέμα χειρισμών που κυρίως αφορά στην χρονική διάρκεια και όχι στο αν θα υπάρξει έξοδος.
Γιατί έξοδος θα υπάρξει!
Γιατί οι κόποι δεν πάνε χαμένοι!
Γιατί είναι στο χέρι μας!
ΣΟΛΕΓΓΑ, εκπρόσωπος του wif.gr
ΟΙ ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΤΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΩΝ
Πρόσφατα, ο οίκος Fitch προέβη σε νέα υποβάθμιση της πιστοληπτικής ικανότητας της χώρας μας. Το σκεπτικό του λέει ότι τα οικονομικά μας δεν είναι βιώσιμα έτσι όπως έχουν. Εγώ αντιλαμβάνομαι, ότι σαν οίκος αξιολόγησης, είναι και πρέπει να είναι όχι απλά συμβουλευτικός αλλά και όσο περισσότερο ακριβής μπορεί. Βάζει λοιπόν στο μικροσκόπιο την οικονομία μας και κάνει τις δικές του ανακοινώσεις. Το ίδιο υποθέτω πως κάνει για όλες τις χώρες του πλανήτη.
Το ερώτημα που έχω, είναι τι έκανε αυτός ο οίκος και οι άλλοι όμοιοί του στο παρελθών.
Η οικονομία μίας χώρας δεν κατρακυλάει απότομα. Όλες οι παράμετροι που την αρτιώνουν υφίστανται σιγά-σιγά μια έκπτωση, που προειδοποιούν τους επενδυτές για το σχετικό ρίσκο.
Που ήταν αυτοί οι οίκοι όταν οι δείκτες της οικονομίας μας κατρακυλούσανε σιγά-σιγά; Έπρεπε να φτάσει η οικονομία μας στο απροχώρητο για να χτυπήσουν το καμπανάκι τους; Εδώ ειπώθηκε ότι οι αξιωματούχοι της Ε.Ε. το είχαν καταλάβει και το συζητούσαν μεταξύ τους ένα χρόνο πριν. Όπως και οι ίδιοι λένε, το άφησαν, γιατί τα συμφέροντα της βιομηχανίας τους είχαν ερείσματα στην Ελληνική αγορά. Αυτοί οι περίφημοι οίκοι αξιολογήσεων δεν κατάλαβαν τίποτα; Και τώρα που ο Ελληνικός λαός κάνει μια γιγάντια προσπάθεια να καλύψει το χαμένο έδαφος, αυτοί βάζουν στο μικροσκόπιο ουσιαστικά αυτή του την προσπάθεια και λένε ότι δεν θα τα καταφέρουμε;
Πρέπει να ξέρουν ότι δεν είναι μόνο ένας πολιτικός στόχος. Είναι και η απόφαση του Ελληνικού λαού να μπει σε έναν νέο υγιή δρόμο για την οικονομία του και ουσιαστικότερα για την κοινωνική του ζωή. Αυτό το αποφάσισε και αυτόν τον δρόμο βαδίζει και θα βαδίζει συνεχώς μέχρι την πραγμάτωση των στόχων του.
ΣΟΛΕΓΓΑ, εκπρόσωπος του wif.gr
ΟΙ ΔΥΣΚΟΛΕΣ ΜΕΡΕΣ ΚΑΙ ΤΑ ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΥ ΕΡΧΟΝΤΑΙ
Ποιος το ‘λεγε ότι στην Ελλάδα του εικοστού πρώτου αιώνα, θα έρχονταν τόσο δύσκολες εποχές, που θα απειλούσαν όχι μόνο την καθημερινότητα αλλά και το μέλλον των νέων πολιτών αυτής της χώρας.
Είναι δύσκολο να συλλάβει κανείς το μέγεθος του οικονομικού – ως εκ τούτου κοινωνικού – προβλήματος, και να κατανοήσει τον τρόπο της ζωής του τα επόμενα -15 κατά τις προβλέψεις – χρόνια.
Ο κόσμος είχε προσαρμοστεί στο μοντέλο της επάρκειας και αυτός ο τρόπος ζωής που ακολουθούσε, τώρα ανατρέπεται.
Οι νέοι που πλούτιζαν τις γνώσεις τους με τα φροντιστήρια, στρεβλά κατά τη γνώμη μου, τώρα είναι αναγκασμένοι χωρίς τέτοιου είδους εφόδια να τα βγάλουν πέρα.
Οι μισθωτοί που απολάμβαναν ένα είδος εφησυχασμού, τώρα ανησυχούν για το τι «μέλλει γενέσθαι», βλέποντας τα εισοδήματά τους να μειώνονται.
Οι συνταξιούχοι που το ανεπαρκές εισόδημά τους πάντοτε ήτανε λίγο, βλέπουν με ιδιαίτερη ανησυχία τα όσα συμβαίνουν.
Και βέβαια, μια μερίδα του πληθυσμού, που πάντοτε ζούσε στα όρια, καταρρέει.
Δεν είμαι ούτε οικονομολόγος ούτε πολιτικός για να προτείνω με βεβαιότητα λύσεις.
Όμως, σαν απλός σκεπτόμενος άνθρωπος, βλέπω ότι οι κατευθύνσεις που πρέπει να αλλάξουν σ’ αυτήν την πορεία, είναι εν πολλοίς δομικές.
Ένα άλλο σύστημα παιδείας. Ένα άλλο σύστημα διανομής του εισοδήματος και βέβαια ένα ριζικά διαφορετικό κοινωνικό κράτος.
Αλλά η πιο ουσιαστική δομική αλλαγή, είναι αυτή που πρέπει να διακατέχει τον κάθε πολίτη, ώστε σε ατομικό και οικογενειακό επίπεδο, να περιορίσει τις δαπάνες διαβίωσης, στον βαθμό που είναι αναγκαίες και να μην συμμερίζεται άλλες εποχές.
Με την μείωση της κατανάλωσης και περιορισμό στα αναγκαία, πράγμα που είναι αναπόφευκτο, θα μπορέσει να πετύχει ένα μίνιμουμ διαβίωσης χωρίς απογοητεύσεις, και το κυριότερο, θα μπορέσει να ευθυγραμμιστεί σε μια λιτότητα, που όπως είπαμε και στην αρχή προβλέπεται ότι θα κρατήσει 15 χρόνια.
Κουράγιο λοιπόν και υπευθυνότητα.
ΣΟΛΕΓΓΑ, εκπρόσωπος του wif.gr
ΕΥΡΩΟΜΟΛΟΓΑ ΤΩΡΑ
Στο παρελθόν, ο αείμνηστος Ανδρέας Παπανδρέου είχε πει πως η Ε.Ε. πληρώνει τις επιλογές της για τη δεξιά πολιτική που επέλεξε. Σήμερα τα λόγια του είναι πιο επίκαιρα όσο ποτέ. Μετά την Ελλάδα, στο στόχαστρο των κερδοσκόπων είναι η Πορτογαλία του Σώκρατες και τρίτη η Ισπανία του Θαμπατέρο. Τρείς χώρες της ζώνης του Ευρώ με σοσιαλιστικές κυβερνήσεις. Δεν θέλω να πω ότι συνωμότησαν κατά των σοσιαλιστών, αλλά τα πράγματα ήταν προδιαγραμμένα. Οι κυβερνήσεις αυτές προέκυψαν από εκλογές και διαδέχτηκαν συντηρητικά σχήματα, τα οποία με την πολιτική τους είχαν προκαλέσει σοβαρό ρήγμα στον κοινωνικό ιστό. Έτσι ο κόσμος κατέφυγε στους σοσιαλιστές για να βγούνε από το αδιέξοδο. Κατέφυγαν στην αριστερά αλλά τους κατατρέχουν όλα τα προβλήματα που τους άφησε η δεξιά (βούτυρο στο ψωμί των κερδοσκόπων). Και τώρα η Ε.Ε. είναι υποχρεωμένη, προκειμένου να μην ενδώσει στις ορέξεις των κερδοσκόπων, να καταφύγει σε μέθοδο ισχυρού δανεισμού, υιοθετώντας τα ευρωομόλογα, τα οποία θα εξασφαλίζουν χαμηλότοκο δανεισμό για τις χώρες της. Μόνον έτσι θα απαλλαγούνε από τα αρπακτικά και θα απαλλάξουν το ευρώ από τις δυσμενείς πιέσεις.
ΣΟΛΕΓΓΑ, εκπρόσωπος του wif.gr
Τα παιχνίδια των αγορών.
Μέσα σε ένα καταιγισμό δυσμενών δημοσιευμάτων για την ελληνική οικονομία που μιλούσαν για πτώχευση του ελληνικού κράτους, η νέα κυβέρνηση βγήκε να δανειστεί πέντε δισεκατομμύρια Ευρώ. Τα προσφερόμενα δανεικά έφτασαν τα εικοσιπέντε δισεκατομμύρια και η κυβέρνηση αποδέχτηκε τα οχτώ. Πρέπει να σημειωθεί πως το κόστος δανεισμού υπήρξε εξαιρετικά υψηλό σε σχέση με άλλα δάνεια που προσφέρονται σε άλλες χώρες. Αλλά, από το να είναι μια χώρα υπό πτώχευση, μέχρι να τις προσφέρονται ένα σωρό δανεικά, δεν έχει λογική εξήγηση παρά μόνο ότι παίζονται κερδοσκοπικά παιχνίδια εις βάρος της. Εδώ πρέπει να πούμε ότι τα περιθώρια άμυνας κατά του υψηλότοκου δανεισμού είναι αυτή την στιγμή μηδενικά. Μόνο με μια υγιή και δυναμική οικονομία θα είμαστε προστατευμένοι από τέτοια οικονομικά παιχνίδια των διεθνών αγορών του χρήματος, οι οποίες ως φαίνεται διψούν για τέτοιες καταστάσεις. Πρέπει λοιπόν να πούμε ότι αξίζει να στρατευτούμε όλοι για την προσπάθεια ανόρθωσης της οικονομίας μας, που όπως φαίνεται δεν πλήττεται για την αξιοπιστία της, αλλά για τις ανορθόδοξες επιλογές της προηγούμενης κυβέρνησης.
ΣΟΛΕΓΓΑ, εκπρόσωπος του wif.gr
Οικονομία, διπλωματική και στρατιωτική ισχύς.
Η κακή οικονομική κατάσταση της χώρας, αντανακλάται και στον διπλωματικό τομέα, ο οποίος δεν έχει πλέον το κύρος που είχε και πριν πολλά χρόνια. Όταν λοιδωρούν Ε.Ε. και διεθνής τύπος μια χώρα – μέλος της Ε.Ε., αυτό σημαίνει ότι έχουν εξαντληθεί οι διπλωματικές ικανότητες της χώρας και οι δυνατότητες της διπλωματίας της να επηρεάσει διεθνείς καταστάσεις. Γιατί η διπλωματία είναι συνάρτηση των οικονομικών, πολιτικών και στρατιωτικών δυνάμεων μιας χώρας και ελάχιστα ή και καθόλου δεν επηρεάζουν τις καταστάσεις τα πρόσωπα που ασκούν τη διπλωματία αυτής της χώρας.
Η καλή οικονομική κατάσταση της χώρας, παίζει ακόμη μεγαλύτερο ρόλο στον στρατιωτικό τομέα, δεδομένου ότι τα σύγχρονα οπλικά συστήματα είναι πανάκριβα και πρέπει να αγοραστούν μετρητοίς ή με πίστωση. Μία χώρα με χρεοκοπημένη οικονομία, προφανώς δεν είναι σε θέση να αγοράσει πολεμικά αεροπλάνα, σκάφη, άρματα μάχης, πυραύλους κλπ., εκτός αν εγκαταλείψει από οικονομική άποψη άλλους κρατικούς τομείς, όπως πράττει η Τουρκία που ενώ βρίσκεται υπό τον έλεγχο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και λαμβάνει δάνεια από αυτό, αγοράζει παράλληλα σύγχρονα οπλικά συστήματα. Αντιθέτως η ελληνική κυβέρνηση ομιλεί για μείωση των στρατιωτικών δαπανών, επομένως για υποβάθμιση της αμυντικής ικανότητας της χώρας μας, με απρόβλεπτες συνέπειες.
Μία ισχυρή ελληνική οικονομία μπορεί να εξασφαλίσει πολιτική σταθερότητα, κοινωνική ειρήνη, κοινωνικό κράτος, βοήθεια στα χαμηλά οικονομικά στρώματα και κυρίως σε όσους ζουν κάτω από το όριο της φτώχιας, επενδύσεις και καταπολέμηση της ανεργίας, αξιοπρεπή διεθνή διπλωματική παρουσία, ένοπλες δυνάμεις ικανές να αποτρέψουν στρατιωτικές επιθέσεις ή εκβιασμούς εχθρών και «φίλων» – με δυό λόγια ευημερία και ειρήνη.
Πραγματικά αξίζει να δουλέψουμε για την ανόρθωση της ελληνικής οικονομίας.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΠΟΚΟΒΟΣ, εκπρόσωπος του wif.gr.
Δεινή η θέση της ελληνικής οικονομίας
Η οικονομία της χώρας μας βρίσκεται σε δεινή θέση, λόγω των ελλειμμάτων των προϋπολογισμών, του διογκωμένου δημόσιου χρέους, του σπάταλου δημόσιου τομέα, της χαμηλής παραγωγικότητας των εργαζομένων, της συνεχούς μείωσης των εξαγωγών, της έλλειψης βασικών μεταρρυθμιστικών προσπαθειών, της μεγάλης φοροδιαφυγής, του λαθρεμπορίου κυρίως καυσίμων, της εισφοροδιαφυγής που διαλύει το ασφαλιστικό σύστημα, καθώς και της νοοτροπίας της μη προσπάθειας των εργαζομένων που καλλιεργούν οι συντεχνίες των συνδικαλιστών.
Η κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας, επέφερε τη διεθνή αναξιοπιστία της χώρας, που οφείλεται και στην απόκρυψη ή παραχάραξη των σχετικών στατιστικών στοιχείων από τις κυβερνήσεις μας. Για όλα αυτά που άρχισαν το 1981, για να διογκωθούν στην συνέχεια, ευθύνονται οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ, αλλά και οι πολίτες που ζητούν οικονομικές παροχές και διορισμούς στον ευρύτερο δημόσιο τομέα για να ψηφίσουν τα δυο κόμματα εξουσίας. Ήδη ο κίνδυνος να μη δανείζουν τη χώρα μας οι διεθνείς αγορές χρήματος είναι ορατός, ενώ οι παράγοντες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και ο διεθνείς τύπος, μας λοιδορούν καθημερινώς, μας χλευάζουν, μας απειλούν, προβλέπουν πτώχευση του κράτους, μας συμβουλεύουν να προσφύγουμε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, στο οποίο καταφεύγουν οι χρεοκοπημένες χώρες. Σε αυτό το σημείο αθλιότητας έφερε τη χώρα ο φαύλος δικομματισμός.
Η κατάρρευση της ελληνικής οικονομίας, επηρεάζει δυσμενώς την πολιτική κατάσταση της χώρας μας. Τον προσεχή Μάρτιο που θα υλοποιηθούν σε φορολογικούς νόμους τα επώδυνα μέτρα που επεξεργάζεται η κυβέρνηση, θα υπάρξει προφανώς κοινωνική αναταραχή, που ήδη υποβόσκει και μερικές φορές εκδηλώνεται, κυρίως στο διαδίκτυο, στο οποίο και μεμονωμένοι πολίτες διατυπώνουν τις αντιρρήσεις τους για τα πολλά φορολογικά μέτρα. Οι αντιδράσεις των κοινωνικών ομάδων θα προκαλέσουν πολιτική αποσταθεροποίηση, με όλες τις δυσμενείς συνέπειες. Αν και η κυβέρνηση ελέγχει μέχρις ενός σημείου το συνδικαλιστικό κίνημα, προφανώς αυτό θα αντιδράσει επειδή επενδύει στον λαϊκισμό και στα πλέον ευτελή συμφέροντα. Θα δούμε τους αντικτύπους στο πολιτικό κατεστημένο, αλλά και τις θέσεις που θα λάβουν οι πολίτες.
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΠΟΚΟΒΟΣ, εκπρόσωπος του wif.gr
Ελεύθεροι πολίτες ή δουλοπάροικοι;
Η ελληνική οικονομία περνάει μέρες δύσκολες. Αιτία αυτής της δυσκολίας είναι οι αλόγιστοι χειρισμοί από την προηγούμενη κυβέρνηση. Τώρα κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα αν είναι αργά ή έχουμε ακόμα χρόνο να διορθώσουμε τα κακώς κείμενα. Η κυβέρνηση φαίνεται ότι προσπαθεί με χίλιους δυό τρόπους να ξεπεράσει τις δυσκολίες, πλην όμως μέτρα και νομοθετήματα δεν συμβαδίζουν πάντα με την λογική. Πχ ο φόρος για την γονική παροχή. Αυτή η κατάσταση όλο και ενισχύει την πεποίθηση ότι θα καταφύγουμε στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο. Όμως μια τέτοια τροπή θα αποβεί εις βάρος της εθνικής κυριαρχίας και θα μας καταστήσει υποχείρια του εν λόγω ταμείου. Δηλαδή δουλοπάροικους μέσα στην ίδια μας την χώρα. Για να μην φθάσουμε ως εκεί, θα πρέπει οι προνομιούχοι Έλληνες να δεχθούν τις σχετικές μειώσεις στο εισόδημα τους, διότι με μια καταφυγή στο Δ.Ν.Τ. αυτομάτως τα προνόμια θα απαλειφθούν, αφού οι αποφάσεις θα παίρνονται από αυτό και θα είναι πολύ χειρότερες. Και βέβαια υπάρχει το θέμα της εθνικής υπερηφάνειας, που σε μια τέτοια τροπή μόνο τα αρχαία μας στολίδια θα μείνουν να μας γοητεύουν. ΣΟΛΕΓΓΑ, εκπρόσωπος του wif.gr
Η απώλεια της αξιοπιστίας της χώρας μας
Η χώρα μας υφίσταται στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής ‘Ένωσης ένα σκληρό έλεγχο, για τα ελλείμματα του προϋπολογισμού, το τεράστιο δημόσιο χρέος, και την κατάρρευση του φοροεισπρακτικού του κράτους, που δεν μπορεί να συγκεντρώσει τα νομοθετημένα έσοδα και τις τεράστιες σπατάλες του δημοσίου. Όλα αυτά αναγκάζουν το κράτος να δανείζεται κάθε χρόνο από τις διεθνείς αγορές, με υψηλά επιτόκια σε σχέση με άλλες δανειζόμενες χώρες, για να αντιμετωπίσει τις τρέχουσες δαπάνες και να πληρώσει τοκοχρεολύσια παλαιών δανείων. Πολλοί διαβλέπουν περαιτέρω άνοδο των επιτοκίων για τα δάνεια του Ελληνικού δημοσίου, ή ακόμη και άρνηση δανεισμού των αγορών, λόγω του αρνητικού κλίματος που έχει διαμορφωθεί για την Ελληνική οικονομία. Σε αυτή την περίπτωση και για να αποφευχθεί η πτώχευση της χώρας, θα καταφύγει μοιραία η κυβέρνηση στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το οποίο θα μας δανείσει βεβαίως, αλλά επιβάλλοντας ταυτοχρόνως σκληρή πολιτική λιτότητας και νέες αποδοτικές φορολογίες. Και άλλες χώρες της Ε.Ε. έχουν υψηλό δημόσιο χρέος: Βρετανία, Γαλλία, Γερμανία, Ισπανία, Ιταλία, αλλά το αντιμετωπίζουν με την λήψη μέτρων και την επιβολή δημοσιονομικής πειθαρχίας. Οι ελληνικές κυβερνήσεις – Κ. Σημίτη, ΠΑΣΟΚ, Κ. Καραμανλή, Ν.Δ.- το αντιμετώπισαν για πολλά χρόνια με την δημιουργική λογιστική και την παραποίηση των στατιστικών στοιχείων. Όμως τα κόλπα απεκαλύφθησαν από τις υπηρεσίες της Ε.Ε. και η χώρα μας έχασε αυτομάτως την αξιοπιστία της, έναντι των εταίρων της Ε.Ε., των υπηρεσιών της και τι κυριότερο ίσως έναντι των διεθνών αγορών χρήματος. Η απώλεια της αξιοπιστίας της χώρας μας – της εκάστοτε κυβέρνησης και των κρατικών μηχανισμών και ιδίως της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας της Ελλάδος- ήταν μεγάλο πλήγμα, γιατί πλέον κανείς δεν μας έχει εμπιστοσύνη, και όλοι ομιλούν με τα χειρότερα λόγια για την χώρα μας Εάν η κυβέρνηση καταφέρει να απεμπλακεί από τους λαϊκιστές και τις στρατιές των οπαδών της που θέλουν να βολευτούν στο δημόσιο, θα λάβει τα πρέποντα για την ανόρθωση της ελληνικής οικονομίας. Στη συνέχεια θα πρέπει να καταβάλλει πολλές προσπάθειες για να ανακτήσει η χώρα μας τη χαμένη, διεθνώς, αξιοπιστία της . τα παραπάνω βέβαια συμβαδίζουν. ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΜΠΟΚΟΒΟΣ, εκπρόσωπος του wif.gr.
