Το παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, έτσι όπως έχει διαμορφωθεί, πλέον δεν επιτρέπει τα οικονομικά ανοίγματα χωρίς να υπάρχει η ανάπτυξη.
Όμως βρέθηκαν, ένας μεγάλος αριθμός χωρών υπερχρεωμένες.
Αυτές, προκειμένου να βηματίζουν με τον σύγχρονο ρυθμό της εξέλιξης, οφείλουν να καλύψουν το χρέος τους και να επιδιώξουν την ανάπτυξη, όσο επίπονη και να είναι αυτή η διαδικασία. Ειδάλλως, αν δεν τους ενδιαφέρει η πρόοδος, μπορούν να κηρύξουν πτώχευση.
Αλλά τι σημαίνει αλήθεια πτώχευση; Δεν είναι μόνο ότι φαινομενικά απαλλάσσονται από το άχθος του χρέους. Το κυριότερο είναι ότι απομακρύνονται από κάθε παράμετρο προόδου και καταδικάζονται σε μία φτώχια, που μόνο θεωρητικά υπάρχει η ελπίδα της ανάκαμψης και της προόδου, δεδομένου ότι ο υπόλοιπος κόσμος διαρκώς προχωράει, και άντε να τους φθάσουνε σ’ αυτή την παγκόσμια οικονομία.
Στην Ελλάδα, αυτό το δίλλημα κυριαρχεί στις σκέψεις των πολιτών της, αλλά δεν θα έπρεπε να υπάρχει, αν αναλογιστεί ο καθένας πόσα χρόνια χρειάστηκαν από τον πόλεμο και μετά, για να βρεθεί αυτός ο τόπος στην λίστα των αναπτυγμένων χωρών. Αν σε αυτήν την συγκυρία που το παγκόσμιο σύστημα κλονίστηκε, δεν αντισταθούμε στον χαλασμό, τότε θα είμαστε άξιοι της τύχης μας. Και αν με ρωτήσετε ποια αντίσταση πρέπει να προβάλλουμε; Η απάντηση είναι μία « την αποστροφή μας προς κάθε έννοια εύκολης διαβίωσης και εγκράτεια».
Μόνον έτσι και με υπομονή θα ξαναδούμε την Ελλάδα μας να ανθίζει. Μόνον φυλάττοντας Θερμοπύλες!
Όσοι, λοιπόν, Φυλάττουν Θερμοπύλες τους αξίζει μέγιστη Τιμή, οι άλλοι χαρακτηρίζονται απλά ριψάσπιδες.
Άγγελος Α. Σπάθης ή SOLEGA, εκπρόσωπος του wif.gr
Έτσι λοιπόν, πέρασαν τα Χριστούγεννα του 2011. Ένας σάκος με κείμενα, απόψεις, σχόλια αλλά και επισημάνσεις για την ζωή, γράφτηκαν σ’ αυτή εδώ την σελίδα.
Είναι αλήθεια, ότι ενώ προσδοκούσαμε νωρίτερα την απήχησή της προς τους αναγνώστες, αυτή ήλθε πρόσφατα και έτσι αναπτέρωσε το ηθικό μας που είχε βουλιάξει στο τέλμα του χρόνου.
Είναι συγκινητικό να λαμβάνουμε κάθε μέρα –κάθε ώρα σχεδόν- μηνύματα και σχόλια από όλες τις άκρες του πλανήτη, για τα άρθρα που δημοσιεύσαμε.
Πέρασαν τέσσερα γεμάτα χρόνια από τότε που υλοποιήσαμε το όνειρο για την έκφραση της διανόησης σε παγκόσμιο επίπεδο.
Ήδη μπορούμε να λέμε ότι αυτό το όνειρο σιγά-σιγά πραγματοποιείται.
Σας ευχαριστούμε…συνεχίζουμε.
ΣΟΛΕΓΓΑ, εκπρόσωπος του wif.gr
Για τους σκανδαλοθήρες: Ξεκαθαρίζεται κατ’ αρχήν ότι ο ερεθιστικός τίτλος του 5ου επεισοδίου ουδέν υπονοούμενον σεξουαλικής φύσεως περιέχει, συνεπώς “η Επιλογή του Βύρωνα” έχει να κάνει με έναν αγνό, ρομαντικής φύσεως ιδεολογικό στόχο (αρχικά επαληθεύτηκε ότι ο Βύρων είναι το υποκείμενο και όχι το αντικείμενο στον τίτλο). Δυστυχώς γι’ αυτόν, ο προπομπός του, ο Edward Trelawny, θα μπλέξει με άσχημες παρέες κι έτσι τα νέα που θα στέλνει στο Βύρωνα είναι περιορισμένα. Έτσι, φτάνοντας στο Μεσολόγγι, ο Βύρων θα αηδιάσει με τους ελληνικούς φατριασμούς και θα μιλήσει υπέρ του «έθνους», που έχει συσταθεί στην Επίδαυρο και έχει επιβεβαιωθεί στο Άστρος. Θα συνδεθεί με το Μαυροκορδάτο (που ούτε ν’ ακούσει θέλει για φατριασμούς), ώστε να τον βοηθήσει να ανασυγκροτήσει τη «διαλυμένη εθνική κυβέρνηση» και να γλυτώσει την Ελλάδα από την αντισυνταγματική διοίκηση του Μπιθεγκούρα (του οποίου το κύρος αυξήθηκε περιστασιακά λόγω «Δράμαλη»). Η πάγια θέση του Κολοκοτρώνη για «γοβέρνο μιλιτάρε» θα συνεχίσει και στο 5ο επεισόδιο να «περιέχεται» στην φράση του ΣΚΑΪ «Το 1821, οι επαναστατημένοι Έλληνες δεν έχουν την παραμικρή ιδέα για το πώς θα αντικαταστήσουν την εξουσία των Τούρκων» (4ο επεισόδιο. Θυμίζουμε ότι σ’ αυτό το επεισόδιο αναφέρθηκαν «η Μονή Καλτεζών», «τα Βέρβαινα» και «η Ζαράκοβα», ενώ ήδη από το 2ο είχε γίνει εκτενής αναφορά τα σχέδια και τους στόχους της Εταιρίας). Βέβαια το στρατιωτικό γκουβέρνο δεν μπορεί να εξηγηθεί και να θεωρηθεί ως «προσωρινό», οι Κολοκοτρωναίικες βλέψεις επιβεβαιώνονται μετά τα Δερβενάκια, («Ελέγχει και διοικεί μεγάλο μέρος του Μοριά όπως πιστεύει εκείνος») ενώ το δημοκρατικό πολίτευμα στην Επίδαυρο χαρακτηρίστηκε «προσωρινό», με σοφία ως προς την εξωτερική πολιτική αναγνώριση και με σεβασμό στον ραγιά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που από 1.1.1822 γίνεται πλέον «πολίτης» ενός «έθνους».
Επειδή τα επεισόδια είναι μόνον οκτώ, η σειρά αναγκάζεται να περάσει συνοπτικά από το υπόλοιπο 1822 και 23 στο 1825. Λεπτομέρειες για: την υποδοχή Λουριώτη και λοιπών από το δήμαρχο του Λονδίνου, το πρώτο δάνειο, την Κωλέττεια διαχείριση του, τις αθρόες προαγωγές στο στράτευμα και τις μεταγραφές μελών στη «δανειοδοτούμενη φατρία», μπορεί, όποιος θέλει, να βρει στα σχολικά εγχειρίδια ιστορίας, παρόλο που αυτά επί δεκαετίες εμποτίζουν γενιές με μύθους καίριας υπονομευτικής σημασίας για το εθνικό μέλλον των Ελλήνων. Συνεπώς, στο 5ο επεισόδιο «οι δύο ανταγωνιστικές κυβερνήσεις που ισχυρίζονται ότι είναι νόμιμες» θα τύχουν από τον κ. Βερέμη της ανάλυσης θεμάτων όπως η Επτάνησος Πολιτεία του 1800, η Εταιρία, η Βιέννη, η Μολδοβλαχία, η Πίζα, το Τροπάου, το Λάιμπαχ, ο τσάρος, ο Guilford, ο Castlereagh, ο Metternich, ο Παπαρρηγόπουλος, η Βοστίτσα, ο Ζαμπέλιος, η σχέση ρουμελιωτών αρματολών με τις «εθνικές κυβερνήσεις»… Για κάποιον άλλον, μελλοντικό, περισσότερο «ώριμο καιρό» αναβάλλεται η εξήγηση του ερωτήματος: Πώς μια «εθνική» κυβέρνηση το 1825 εμφανίστηκε αδύναμη να κάνει αυτό που κατόρθωσε ένα χρόνο πριν: να κινητοποιήσει ρουμελιώτικα και σουλιώτικα στρατεύματα. Δύο «εθνικοί» στόχοι θα παραμείνουν ασύγκριτοι και αδιερεύνητοι: α) εξόντωση των στασιαστών Κολοκοτρωναιο-μοραϊτοπροκρίτων β) «Ιμπραήμ Πασάς». Οπότε, για να μην εξαφθούν τα πάθη, παραλείπεται από την αφήγηση του ΣΚΑΪ η στρατιωτική δράση της «εθνικής κυβέρνησης» κατά του Ιμπραήμ, που οδήγησε στη Σφακτηρία, στο Κρεμμύδι, στο Νιόκαστρο… και περιέχονται σε μαρτυρίες όπως αυτή του Μακρυγιάννη:
… κ’ έβαλε τον Σκούρτη να διοικήση και να οδηγήση και τους αρχηγούς της ξηράς ο θαλασσινός, απλός αξιωματικός -ούτε και της θάλασσας τον πόλεμον δεν τον γνώριζε καλά. Έλεγε των στεργιανών, «Όρτζα, πότζα!». Εκείνοι έλεγαν «Τι λέγει αυτός, γαμώ το καυλί τ’;»
Τέλος, ζητούμε συγγνώμη, γιατί παρά τις συνήθως έγκαιρες και έγκυρες πληροφορίες των μυστικοπρακτόρων μας, δεν κατέστη δυνατό να μάθουμε αν τελικά θα δούμε ένα αμφιλεγόμενο πλάνο που γυρίστηκε μεν, κρίθηκε όμως επικίνδυνο από τους ιστορικούς του ΣΚΑΪ για τις αντιδράσεις και το διχασμό που θα προκαλούσε: τους φυλακισμένους (και ταξικούς αντίπαλους) του 1825, ψηλά στον προφήτη Ηλία να κοιτούν τ’ απόγιομα κατά το Μοριά, με τον Κανέλλο να βάζει το χέρι κάθετα στο μέτωπο (λόγω ήλιου) και το Θοδωράκη, λίγο πιο χαμηλά, στη μύτη (λόγω Ύδρας).
20.2.2010
Στέργιος Ζυγούρας
Μας τα ‘πανε οι ειδικοί
Πως έτσι γίνοντ’ όλα
Όταν μιλάνε οι σοφοί
-αφού πνιγούνε στην σιωπή-
Τα διορθώνουν όλα!
.
Και τότε ένας οργασμός
Του κράτους που φωνάζει,
Ξεσπάει σε όσους στρέχουνε
Τα χάλια τους να έχουνε
Και νάσου το μαράζι.
.
Τον Ντάριο Φο τον ρώτησα
Πως στο καλό να σώνω
Κι αυτός μου είπε φωναχτά
Αυτό που έλεγε παλιά,
Διπλά το Δεν Πληρώνω!
.
Και οι σοφοί οργίστηκαν.
Φτιάξαν καλαμαράδες
Εκείνοι τα ταιριάξανε
Και πληρωμές αδράξανε
Με τους καραβανάδες.
.
Τι λέω; θα λέτε τώρα εδω
Τι σημασία έχει;
Διαλέξαμ’ έναν αρχηγό,
Τούτος μας έδειξε φευγιό
Καλά που το κατέχει![1]
.
Ναι Φίλοι,
Απόλυτα είναι σίγουρο το δίκιο του δεσπότη.
Μ΄ ακόμα σιγουρότερο
Το δίκιο του αγρότη.
.
Κι αν τα κοιτάς καλά αυτά
Πιο πίσω απ’ την βιτρίνα,
Η σκέψη σου θ΄αναζητά
Τα Ρόδα! και τα Κρίνα!
.
ευωδιαστά…ΣΟΛΕΓΓΑ
[1] Το στιχούργημα γράφτηκε επί πρωθυπουργίας Κ. Καραμανλή του νεότερου
Για πολλούς ήταν ξάφνιασμα, για άλλους αναμενόμενο. Ο λόγος για το ξέσπασμα χιλιάδων ανθρώπων στην γειτονική μας χώρα.
Ξέραμε ότι μια μερίδα πληθυσμού, οι ισλαμιστές Αιγύπτιοι, ήταν αντίθετοι με το σημερινό καθεστώς και το δήλωναν με τρομοκρατικές ενέργειες. Κανείς δεν πίστευε ότι το κοινωνικό σύνολο θα εξεγείρετο, με μπροστάρηδες νέα παιδιά μορφωμένα, πλην όμως άνεργα και σ’ ένα φάσμα κοινωνικού αποκλεισμού.
Το καθεστώς προσπαθεί να αποφύγει την κατάρρευση, ενεργοποιώντας τον στρατό και φυσικά την αστυνομία που διατάχθηκαν να στραφούν με όπλα κατά του λαού, αδιαφορώντας για τους νεκρούς που θα υπάρξουν. Και νεκροί υπάρχουν.
Ο λαός όμως δεν πτοείται από την αντίδραση της κυβέρνησης. Συνεχίζει τον αγώνα του παρά το αίμα που ρέει.
Τι όμως μπορεί να συμβεί; Αν θεωρήσουμε δεδομένη την κατάρρευση της κυβέρνησης, τότε πρέπει να εστιάσουμε την προσοχή μας στις δύο κοινωνικές δυνάμεις που σήμερα εμφανίζονται ενωμένες αλλά σύντομα θα είναι συγκρουόμενες.
Η πρώτη δύναμη είναι της κοσμικής δυτικότροπης αντίληψης που ηγείται σήμερα της εξέγερσης, και η άλλη των ισλαμιστών που πιστεύουν ότι η Αίγυπτος πρέπει να γίνει ένα ισλαμικό κράτος. Οι κοσμικοί έχουν σαν πόλο συσπείρωσης τον νομπελίστα Ελ Μπαραντέϊ που όπως φαίνεται είναι ο μόνος ενδεδειγμένος να αναλάβει την διακυβέρνηση της χώρας. Οι ισλαμιστές έχουν δείξει την δική τους συσπείρωση και δράση στο παρελθών. Επομένως έχουν οργάνωση και είναι έτοιμοι να επικρατήσουν μετά από αυτή την κρίση.
Είναι λοιπόν θέμα χρόνου. Αν καθυστερήσουν οι μεταβολές τότε το πιθανότερο θα είναι να επικρατήσουν οι δεύτεροι.
Δεν μπορώ να σκεφτώ σε μία τέτοια εξέλιξη, ποιες θα είναι οι παρενέργειες, όμως είναι βέβαιο ότι δεν θα είναι ευχάριστες.
Και κλείνοντας έχω να πω, «ο Θεός να βάλει το χέρι Του»
ΣΟΛΕΓΓΑ εκπρόσωπος του wif.gr
Πρόσφατα οι διωκτικές αρχές του τόπου μας, με μια εντυπωσιακή επιχείρηση, συνέλαβαν πέντε άτομα από τον αντιεξουσιαστικό χώρο, που όπως δείχνουν τα πράγματα, -κατά τα λεγόμενα πάντα της αστυνομίας-, ετοίμαζαν χτύπημα εναντίον της ελληνικής κοινωνίας εν είδη τρομοκρατικού χτυπήματος. Η ελληνική δικαιοσύνη προφανώς θα έχει και τον τελευταίο λόγο.
Αλλά η πέμπτη συλληφθείσα, ένα κορίτσι από την Γερμανία, σήμερα 27 χρονών καθηγήτρια που εργάζεται στη χώρα μας, το μόνο το οποίο την βαρύνει, πάντα κατά τις ανακοινώσεις της αστυνομίας, είναι ότι έκανε παρέα με τους υπόλοιπους τέσσερις και ότι οι πεποιθήσεις της είναι πεποιθήσεις μιας αναρχικού.
Επειδή ζούμε σε μια δημοκρατία που έχει ζωή δυόμισι χιλιάδες χρόνια, θα έπρεπε να ήταν γνωστό ότι η αναρχία ως κοινωνικός όρος είναι μια ιδεολογία όπως και οι άλλες. Και ακόμη γνωστότερο ότι στο πέρασμα της ιστορίας οι αναρχικοί κατηγορήθηκαν για ένα σορό πράγματα που βόλευαν τους διώκτες τους.
Τώρα έχουμε 2011. Τα πράγματα πρέπει να τα βλέπουμε με καθαρότερο μάτι και κυρίως να μην εθελοτυφλούμε όταν καταλαβαίνουμε ότι προκαταλήψεις του παρελθόντος παραγκωνίζουν την έννομη τάξη.
Δεν είναι δυνατόν να διώκεται ένας πολίτης για τα πιστεύω του και τις παρέες του. Η δημοκρατία, η ηθική δημοκρατία δεν επιτρέπει κάτι τέτοιο.
Και βέβαια πρέπει να επισημάνω, ότι η αστυνομία –με κεκτημένη προφανώς ταχύτητα- χωρίς να εξετάσει καλά, ως όφειλε, κατηγόρησε και τους γονείς του κοριτσιού, μπερδεύοντάς τους με άλλους. Ευτυχώς που ανακάλεσε γρήγορα,. αλλά η κεκτημένη ταχύτητα έβλαψε ανεπανόρθωτα την εν λόγω κοπέλα.
Ελπίζω ότι η Ελληνική Δικαιοσύνη θα αποδώσει το δίκαιο και θα ξεπλύνει το λάθος της Ελληνικής Αστυνομίας
ΣΟΛΕΓΓΑ, εκπρόσωπος του wif.gr